Zoeken in collecties

Uw zoekacties: zzOUD Databestand kloosters in Nederland
beacon
50  zoekresultaten
gesorteerd op:
 
 
 
 
Kloosterorganisatie
Kloosterorganisatie: Ongeschoeide Karmelieten
Orde of congregatie:
Ongeschoeide Karmelieten
Alternatieve namen:
Ongeschoeide Karmelieten; Ongeschoeide Carmelieten; Orde van O.L. Vrouw van de Berg Karmel; Theresianen; Discalzen
Latijnse naam:
Ordo Carmelitorum Discalceatorum
Afkorting:
OCD
Stichter, stichteres:
Teresia van Avila; Johannes van het Kruis
Stichtingsjaar:
1562 (voor de mannelijke tak: 1568)
Plaats van oorsprong:
Spanje
Vestiging Nederland:
1620; herintroductie in 1876
Patroonheiligen:
Theresia van Lisieux
Doelstelling:
Contemplatie; onderricht in beschouwelijk gebed
Geschiedenis:
De naleving van de Regel van de Karmel, die door paus Innocentius IV voor wat het beginsel van collectieve armoede betreft reeds versoepeld was, verwaterde in de praktijk steeds meer. Als reactie daarop stichtte Theresia van Ávila in 1562 met enkele medezusters een nieuwe kloostergemeenschap in Ávila, het Sint Jozefconvent, die teruggreep op de oorspronkelijke geest van de Karmel, die zich kenmerkt door stilzwijgen, eenzaamheid en voortdurend gebed, waarbij het accent opnieuw op het contemplatieve ideaal kwam te liggen. Dit was het begin van de hervorming van de vrouwelijke tak van de orde. Voor wat de hervorming van de mannelijke tak betreft, werd Theresia van Ávila terzijde gestaan door de H. Joannes van het Kruis. Hij stichtte in 1568 in Duruelo het eerste mannenklooster van de contemplatieve Karmel. Voormelde hervormingsbeweging resulteerde uiteindelijk in een splitsing van de orde in een gematigde tak, de geschoeide karmelieten, en in een strenge, observante tak, de ongeschoeide karmelieten, die ook wel theresianen genoemd werden. De eerste ongeschoeide karmelieten kwamen naar Nederland in de tijd van de 'Hollandse Zending'. Toen in Nederland wegens de Reformatie kloosters verboden werden, kwamen ze vanuit België en Frankrijk naar het westen van Nederland om daar enkele staties te bedienen. Na een terugval in de achttiende eeuw vond in Nederland een herintroductie van hun orde plaats toen ten tijde van de Duitse Kulturkampf een aantal Duitse ongeschoeide karmelieten de grens met Nederland overtrokken en zich in het Zuid-Limburgse Geleen vestigden. In 1871 fuseerden de mannelijke en de vrouwelijke tak van de ongeschoeide karmelieten tot één orde, waarvan de Nederlandse vestigingen onder de Beierse provincie vielen, totdat er in1935 in Nederland een semi-provincie opgericht werd. Een geheel zelfstandige provincie werd de orde van de ongeschoeide karmelieten in Nederland pas in 1960
Juridische structuur:
Van pauselijk recht
Rechtspersonen:
Zendelingeninstituut St. Theresia (kleinseminarieopleiding, opgeheven in 1967)
Missielanden:
Brazilië (1952); Libanon; Duitsland; Italië; India; Egypte; Verenigde Staten van Amerika
Gebruikte bronnen:
J. Willemsen, “Nederlandse missionarissen en hun missiegebieden” (KDC, Nijmegen 2006), ziie ook: https://docplayer.nl/4804632-Nederlandse-missionarissen-hun-missiegebieden.html (29-12-2020); J.P.A. van Vugt: Kloosters op schrift (tweede bewerkte uitgave, Nijmegen 2003), zie ook: https://repository.ubn.ru.nl/bitstream/handle/2066/134988/134988.pdf?sequence=1 (29-12-2020), p. 78; W. Nolet: Katholiek Nederland, Deel I ('s-Gravenhage 1930), p. 118/119; R.Wols, ‘De Ongeschoeide Karmelieten OCD’ op website Brabants Historisch Informatie Centrum (BHIC), https://www.bhic.nl/ontdekken/verhalen/de-ongeschoeide-karmelieten-ocd (30-12-2020); P. Albers, “Handboek der algemeene kerkgeschiedenis. Tweede deel” (’s-Hertogenbosch 1905-1907), p. 422
ENK Monasticon nummer:
P015
Toon op kaart Toon op kaart
 
 
 
 
 
Kloosterorganisatie
Kloosterorganisatie: Norbertinessen
Orde of congregatie:
Norbertinessen
Alternatieve namen:
Kanunnikessen van de Orde van Premonstreit; Norbertinessen
Latijnse naam:
Ordo Praemonstratensis
Afkorting:
OPraem
Stichter, stichteres:
Norbertus van Gennep
Stichtingsjaar:
1120
Land van oorsprong:
Frankrijk
Plaats van oorsprong:
Prémontré
Vestiging Nederland:
1271
Doelstelling:
Contemplatie
Gebruikte bronnen:
KS, 68, 69; PA 2004
ENK Monasticon nummer:
Z097
Toon op kaart Toon op kaart
 
 
 
 
 
Kloosterorganisatie
Kloosterorganisatie: Norbertijnen
Orde of congregatie:
Norbertijnen
Alternatieve namen:
Orde der Reguliere Kanunniken van Prémontré; Witheren; Orde van Premonstreit; Norbertijnen; Praemonstratenzers
Latijnse naam:
Candidus et Canonicus Ordo Praemonstratensis
Afkorting:
OPraem
Stichter, stichteres:
Norbertus van Gennep
Stichtingsjaar:
1127
Land van oorsprong:
Frankrijk
Plaats van oorsprong:
Prémontré
Vestiging Nederland:
voor 1127
Doelstelling:
Contemplatie; missiewerk; pastoraal werk
Geschiedenis:
Norbertus van Gennep die rond 1075 geboren werd als zoon van Heribert, heer van Gennep, was al op jonge leeftijd seculier kanunnik van de Sint-Victorkerk van Xanten. Rond 1109 kreeg hij als clericus een aanstelling aan het hof van aartsbisschop Frederik van Keulen en een jaar later aan het hof van Hendrik V, keizer van het Heilig Roomse Rijk. Aan zijn wereldlijk leven kwam in 1115 een eind. Hij bekeerde zich toen radicaal tot een evangelische levenswijze. Overtuigd dat het apostolaat zijn roeping was, liet hij zich in hetzelfde jaar op één dag tot diaken en priester wijden. Toen een poging om de kanunnikengemeenschap te Xanten te hervormen mislukte, keerde Norbertus zich af van het kanunnikenleven en werd boetepredikant. Na een tweede mislukte hervormingspoging van een groep kanunniken in Laon, vestigde hij zich op aandringen van paus Calixtus II in 1120 met zijn volgelingen in het Franse Prémontré. Daar legde hij met het stichten van een kloostergemeenschap de grondslag van de orde van de premonstratenzers, die ook wel naar hun witte habijt witheren en naar hun stichter norbertijnen genoemd worden. Als uitgangspunt voor het religieus bestaan van zijn kloostergemeenschap besloot Norbertus in 1121 de regel van Augustinus te volgen met als leuze ad omne opus bonum paratus (tot elk goed werk bereid). In 1126, het jaar waarin Honorius II de orde officieel erkende, werd Norbertus benoemd tot aartsbisschop van Maagdenburg, waar hij in 1134 overleed. De premonstratenzer orde die, het gemeenschapslevens centraal stellend, de liturgische dienst en het beschouwende leven verenigt met het actieve leven, zoals zielzorg en onderricht, telde toen al ruim honderd kloosters, verspreid over heel West-Europa. In de twaalfde eeuw kwamen daar nog talrijke stichtingen bij, waarvan een dertigtal in het huidige Nederland. In 2022 telt de orde in Nederland nog slechts drie gemeenschappen: de Abdij van Berne in Heeswijk, de priorij De Essenburgh in Hierden en de priorij De Schans in Tilburg
Missielanden:
India (1923); Brazilië
Gebruikte bronnen:
J. Willemsen, “Nederlandse missionarissen en hun missiegebieden” (KDC, Nijmegen 2006)
Zie ook: https://docplayer.nl/4804632-Nederlandse-missionarissen-hun-missiegebieden.html (04-03-2022); J.P.A. van Vugt: Kloosters op schrift (tweede bewerkte uitgave, Nijmegen 2003), zie ook: https://repository.ubn.ru.nl/bitstream/handle/2066/134988/134988.pdf?sequence=1 (04-03-2022); M. van der Plas en R. LZijn jaartallen zijn : plus minus utz, “Abdijen in de Lage Landen en de mensen die er wonen” (Tielt, Baarn 1989), p. 77/78; W. Nolet: Katholiek Nederland, Deel II ('s-Gravenhage 1932), p.258-264; M. Pijenburg, “Rijke baronnen en bezitloze paters. 375 jaar De Essenburgh” (Heeswijk 2020)
Blz. 130-133; J. Smits, “Vademecum van religieuzen en hun kloosters in Noord-Brabant “ (Alphen aan de Maas 2010), p. 136/137; R. Wols , ‘De Norbertijnen OPRAEM’, Website Brabant Historisch Informatie Centrum (BHIC), https://www.bhic.nl/ontdekken/verhalen/de-norbertijnen-opraem (05-03-2022)
ENK Monasticon nummer:
P033
Gevestigd in:
Toon op kaart Toon op kaart
 
 
 
 
 
Kloosterorganisatie
Kloosterorganisatie: Missionarissen van Scheut
Orde of congregatie:
Missionarissen van Scheut
Alternatieve namen:
Missionarissen van Scheut; Missie-Congregatie van het Onbevlekt Hart van Maria; Scheutisten
Latijnse naam:
Congregatio Immaculati Cordis Mariae
Afkorting:
CICM
Stichter, stichteres:
Theophiel Verbist
Stichtingsjaar:
1862
Land van oorsprong:
België
Plaats van oorsprong:
Brussel
Vestiging Nederland:
1899
Doelstelling:
Missiewerk; pastoraal werk
Geschiedenis:
In 1860 werd de in 1823 in Antwerpen geboren priester Theofiel Verbist, die aalmoezenier was van de Militaire School te Brussel en rector van de Zusters van Onze-Lieve-Vrouw van Namen, belast met het bestuur van het Genootschap van de Heilige Kindsheid. Dit bracht hem in contact met de kinderellende in China. Hij raakte daardoor geïnspireerd in China een weeshuis op te richten en zich te wijden aan de zorg van de daar verlaten kinderen. Om steun te krijgen voor dit plan reisde hij naar Rome voor een ontmoeting met de Prefect van de Congregatie voor de Voortplanting van het Geloof. Op diens aanraden om het plan een bredere wending te geven waardoor het ook missionering zou omvatten, stichtte Verbist in 1862 een missiecongregatie die de naam Congregatie van het Onbevlekt Hart van Maria kreeg, maar die later naar de locatie van haar eerste huis in de wijk Scheut in de Belgische gemeente Anderlecht veelal Congregatie van de Missionarissen van Scheut genoemd werd. Van meet af aan sloot zich bij deze congregatie, die in 1862 kerkelijk en in 1900 pauselijk goedgekeurd werd, een drietal seculiere priesters aan, waarmee Verbist in 1865 naar Binnen-Mongolië in het noorden van China afreisde. Met de missionering van de bevolking daar had de Congregatio De Propaganda Fide de missionarissen van Scheut belast. Theofiel Verbist stierf in 1868 op een van zijn missiereizen aan typhus. In 1888, na herhaaldelijk aandringen van koning Leopold II, besloot de congregatie ook missionarissen te sturen naar het apostolisch vicariaat van de Congo-Vrijstaat. Daarna gingen de missionarissen van Scheut ook missioneringsarbeid verrichten op de Filippijnen en in Haïti, Indonesië en Japan. Heden ten dage wonen en werken missionarissen van Scheut in 25 landen, verdeeld over vier continenten. In Nederland was de eerste vestiging van de missionarissen van Scheut in 1899 op het landgoed Sparrendaal bij Vught. De in 1952 door de congregatie opgerichte Nederlandse provincie werd in 2000 weer opgeheven
Missielanden:
China (1864-1949); Congo (1888); Filipijnen (1907); Indonesië (1937); Japan (1947); Hongkong (1951); Taiwan (1952); Haiti (1953); Guatemala (1955); Brazilië (1963); Kameroen (1966); Zambia (1976); Senegal (1976); Nigeria (1979)
Gebruikte bronnen:
J. Willemsen, “Nederlandse missionarissen en hun missiegebieden” (KDC, Nijmegen 2006), zie ook: https://docplayer.nl/4804632-Nederlandse-missionarissen-hun-missiegebieden.html (07-01-2022); J.P.A. van Vugt: Kloosters op schrift (vijfde bewerkte uitgave, Nijmegen 2015), p. 156; W. Nolet: Katholiek Nederland, Deel II ('s-Gravenhage 1932), p. 241-245; B. Indekeu, ‘Van seminarist uit Utrecht tot missionaris van Scheut en parochiepriester in het bisdom Luik: Daniël Bernard van Koot (1848-1925)’ op website Academia .edu, https://www.academia.edu/37874919/Van_seminarist_uit_Utrecht_tot_missionaris_van_Scheut_en_parochiepriester_in_het_bisdom_Luik_Dani%C3%ABl_Bernard_van_Koot_1848_1925_ (28-01-2022); R. Wols, “De missionarissen van Scheut CICM op website Brabants Historisch Informatie Centrum (BHIC), https://wierookwijwaterenworstenbrood.nl/ontdekken/verhalen/de-missionarissen-van-scheut-cicm (28-01-2022)
ENK Monasticon nummer:
P031
Toon op kaart Toon op kaart