Zoeken in collecties

De kaarsendover is gebruikt in het Jozefinternaat in Bloemendaal, de voorloper van Dennenheuvel. Waarschijnlijk aldaar aangeschaft toen zuster Innocentia daar kosteres was.

Zuster José van Duivenvoorden vertelt dat dit kazuifel nooit gedragen of gebruikt is. Het is in Indonesië gemaakt als gift aan de Nederlandse provincie, omdat daar missiezusters vandaan kwamen. Naar de missie gingen zusters 'voor altijd'. Toen na Vaticanum II religieuzen op verlof konden gaan, was het voor velen een schok dat zij naar huis 'moesten'. Voor velen bracht dat ook verdriet van aanpassingsproblemen aan de communiteit in Nederland, waar het religieus leven leek te hebben 'stilgestaan', na het opbouwende werk dat in Indonesië was gedaan
.

Voorstelling van het Lam Gods.

Het kindje van Praag is op een gegeven moment (onder zr. Bonaventura?) opgedoken als zijnde een voorspraak bij het verwerven van nieuwe roepingen. Ieder klooster kreeg er één, met het verzoek aan alle zusters voor nieuwe roepingen te bidden. Omdat het stoffen kleding was, werd door een zuster het triplex omhulsel gezaagd. In de wandelgangen werd gezegd: 'Het kindje Jezus van het vogelkooitje'.

Met de klepper werd in de kapel het teken gegeven dat de dienst begon. Moeder-overste die op de troon zat, gebruikte de klepper. Zij was namelijk de enige in bezit van een horloge en wist de tijd.

Met de klopper, door de zusters ook wel 'crécelle' genoemd, werden de zusters gewekt, gevolgd door de zin: 'Geloofd zij Jezus Christus'. Het antwoord diende gegeven te worden als bewijs van gewekt zijn: 'In alle eeuwigheid Amen'. Men herinnert zich het gebruik ervan op de Aloysiuszaal in Leiderdorp. In klooster Velp werd de crecelle al snel vervangen door een zoemer. In Leiderdorp, vanwege de lange gangen, bleef de crecelle tot 1963 in gebruik. In de vasten werd de ratel gebruikt, conform de gebruiken in de kerk.

De knikengel stond bij de voordeur in Velp om geld in te zamelen voor de missie. Met opschrift 'God lone U'.

De vierde knoop stond voor de gelofte van apostolaat. Het blauw van het koord verwijst naar het blauw van Maria.

Professiekruis dat de zusters bij de professie kregen, meestal van het klooster waar ze intraden; soms kregen ze het van hun ouders. 'Gewone' zusters droegen het onzichtbaar aan een katoenen koordje, weggestoken in de gordel onder het habijt. Dat betekende ook dat het gaandeweg het lopen en werken voortdurend gepoetst werd en nooit dof werd. Oversten, mère supérieures, droegen het zichtbaar uitstekend aan de linkerkant van haar guimpe. Bij het uitreiken van het professiekruis hoorden de zusters dat dit 'het enige is dat uw eigendom is'.

Zogenaamd passiekruis. Het kruis hing aan de wand van de kapel in Leiderdorp. In de vastentijd stond het midden in de kerk. Het vormde het begin van de kruisweg; daarna gingen de zusters de staties langs. Eén zuster vertelde dat ze bij dat kruis achter bleef en zich innig voorstelde hoe het lijden geweest moet zijn. Uit de verhalen van de zusters over de kruizen wordt duidelijk dat de kruisspiritualiteit verschillend was voor de verschillende periodes.

1 = kruisje gedragen door de zusters Magdalena's, later genoemd zusters van het kruis. Zij kregen dit kruisje bij de professie en droegen dit op het habijt. Bij de eeuwige professie kregen zij een professiekruis wat zij onder het scapulier tussen de ceintuur droegen; 2 = kruisje gedragen door de zusters oblaten. Zij kregen het bij de belofte en droegen het op hun kleed; 3 = kruisje gedragen door de zusters auxiliaires. Zij kregen het bij de geloften en droegen het op hun kleed; 4 = kruisje dat gedragen werd nadat het hart niet meer werd gedragen. Dit kruisje is later (ca. 1990?) vervangen door een kruisje dat voor alle provincies van de congregatie identiek was.

In totaal 12 x 6 kwartetkaarten met engelstalige teksten over de geschiedenis van de congregatie en belangrijke personen van en voor de congregatie. De groene serie heeft de rubrieken: Memorable dates, Superiors general, Collaborators of St. Mary Euphrasia, Bisschops and our early work, Good Shepherd benefactors en Great souls. De rode serie heeft de rubrieken: The Works of St. John Eudes, The Eudists, The French School, Origins of O.L. of Charity, Outstanding superiors of O.L. of Charity en The Visitation.

In de lessenaar is het Goede-Herdermotief verwerkt.

De lijsten vermelden de namen van de zusters die van 1863 tot en met 1964 zijn ingetreden. Van elke zuster worden vermeld: naam, ouderdom bij overlijden, aantal kloosterjaren, datum van overlijden. Voor de moeder oversten en de rectoren is extra ruimte beschikbaar op de panelen.

Bevat: kammetje, twee borsteltjes, twee haakjes om knopen te ontwarren.

De geloften werden met pen en inkt ondertekend in de kapel van Leiderdorp waar het noviciaat was gevestigd. Er stond voor dat doel een tafeltje aan de linkerkant van de kerk, achter de 'grille' (communiebank). 1 = inktpot; 2 = pen; 3 = doosje met kroontjespennen.

Het schilderij is geschilderd naar een foto van zuster M. Euphrasia. De foto is tijdens een kapittel, waarschijnlijk dat van 1864, gemaakt. Het opschrift op het schilderij luidt: 'La Gen. Mère Euphrasie'. Zij draagt op haar borst een zilveren hart en een kruis.

Het betreft een heliogravure Dujardin, gedrukt door Imprimerie Ch. Wittmann. Het portret zit in een lijstje met geborduurde randversiering. Dergelijke portretten van de stichteres hingen in de cellen van de zusters.

Het betreft een afbeelding van de H. Johannes Eudes. In de rechterhand draagt hij een kruisbeeld, in de linkerhand een vlammend hart. Dergelijke afbeeldingen hingen in de cellen van de zusters.

1 = prent met 44 verschillende zusters: 'Ordres religieux costumes de femmes'; 2 = prent met 50 verschillende mannen: 'Ordres religieux costumes d'hommes'. Beide prenten hebben het opschrift 'Tableau historique d'après le P. Helyot, et autres autorités'. Een Nederlandse versie van de prent met de mannenkleding is aanwezig onder nummer VW-B017-018.

Moeder overste kon met behulp van een pinnetje aan een koortje aangeven waar zij was.

Gebruikt in het klooster te Leiderdorp, alwaar er een grote traditie was in processies. Novicen hadden bij de voorbereiding ervan een grote rol. Alle 'processiemeubelen' (altaren, bidbankjes, baldakijnen enz.) die langs de route stonden, of meegedragen werden, werden opgeslagen op zolder en voor iedere processie naar buiten vervoerd. De paden zelf en de randen van de paden werden versierd met bloemmozaïeken.