Zoeken in collecties

Sluierdoek (1) van verschillende aan elkaar genaaide doekjes. De doek diende om de kap met sluier, die in de cel op een haak werd gehangen, stofvrij te houden. In het noviciaat werd de sluierdoek gemaakt van verschillende lapjes stof die voorhanden waren. In de latere jaren kregen de novicen de sluierdoek van een overleden zuster. De sluierdoek bleef ook na 1946 in gebruik, toen er nieuwe kleding kwam. Verder een blauw gedraaid koord (2), met kwastjes aan de uiteinden. Het koord werd om het middel gedragen tijdens de eucharistieviering op zon- en feestdagen. Vervolgens twee zilveren ringen (3). Bij het afleggen van de Eeuwige Geloften (professie) ontvingen de zusters aan hun rechterhand een ring. De kleinste ring is waarschijnlijk gedragen door een zuster die geen of weinig zwaar werk heeft verricht. De grootste ring heeft toebehoord aan een zuster die veel lichamelijk werk heeft verricht. De ringen werden ook nog gedragen bij de nieuwe kleding na 1946. De vierde accessoire is een zwarte zak (4), aan de bovenzijde voorzien van twee zwarte linten. Aan de achterzijde is de zak vanaf de bovenzijde voor een gedeelte voorzien van een smalle opening. De zak werd om het middel gedragen voor het opbergen van bijvoorbeeld een zakdoek, speldenflik (twee met stof overtrokken kartonnen rondjes, die tegen elkaar werden genaaid, waarbij dan in de naad spelden konden worden gestoken) en zakmesje. De laatste accessoire betreft een scharenband (5), in de vorm van een lang zwart dubbelgevouwen lint met aan de uiteinden een haak en oog. Aan deze band, die om het middel werd gedragen, bevestigde men een schaar.

Deze instrumenten gebruikten de zusters om hun hoofdharen te knippen (scheren). De letters TLG in het deksel staan voor "Ter liefde Gods". De uitdrukking werd in het klooster veel gebezigd en heeft een betekenis die vergelijkbaar is met 'a.u.b.'.

Beplakt sigarenkistje. Daarin: een enkelgetande zwarte kam en het opschrift 'onbreekbaar 25', een luizenkam met het opschrift 'Rex hardgummi', in elkaar gevouwen papiertjes. Deze papiertjes, tot een soort muizentrapjes gevouwen, werden door de postulanten, novicen en zusters van de tijdelijke geloften gebruikt om haren uit de kam te verwijderen.

Dit gehoorapparaat bestaat uit drie delen die inschuifbaar zijn en werd gebruikt door de oudere zusters.

Dit instrument van eigen fabricage was het eerste gehoorapparaat van zuster Felix Ten Wolde (1910-2000). Het zwarte uiteinde is het oorstuk, de trechter is het spreekgedeelte.

Een eenzijdig en een tweezijdig getande kam.

Schuifspelden aan een zwart koordje. Gebruikt voor het vastzetten van de sluier op het hoofd.

De Fraters van Tilburg begonnen in 1858 op verzoek van, en met financiële medewerking van, de familie De la Geneste een nieuwe stichting in Grave. Doel was de zorg voor weesjongens en het onderrichten van arme kinderen. Daar kwam al snel een derde doel bij: de opvoeding van blinde jongens. In 1966 verhuisde het instituut naar nieuwbouw in Nijmegen.

Een soort muizentrapje, gevouwen van vierkante stukjes oud papier. Gebruikt door postulanten, novicen en zusters van de tijdelijke geloften om haren uit de kam te verwijderen. De eeuwig geprofeste zusters hadden de papiertjes, bij gebrek aan haar, niet nodig. De kampapiertjes werden vervaardigd door de novicen. Als de novicenmeesteres haar naamfeest vierde, werden de papiertjes op de vooravond (eerste vespers), na het feestlied en de felicitaties, als cadeau aangeboden. Ze werden dan gestapeld in de vorm van figuren, gebouwen, bruggen enz. Als een zuster een nieuw 'muizentrapje' nodig had, kon ze erom vragen. Er was een zogenaamd 'winkeltje' waar de papiertjes verkregen konden worden. Papiertjes met haren werden in een prullenmand op de gang gedeponeerd en vernietigd.

De staart werd gebruikt om vliegen en andere insecten te verjagen.

Bevat: kammetje, twee borsteltjes, twee haakjes om knopen te ontwarren.

Po met oor, van rood geglazuurd aardewerk, binnen zijde wit geglazuurd. Gebruikt tot de jaren zestig van de twintigste eeuw.

Grote kom met één oor, gebruikt voor het opvangen van ontlasting. Iedere geprofeste zuster beschikte in haar cel over een po om 's nachts te gebruiken. Omdat er geen elektrisch licht was, was het lastig om in de donkere gangen de weg naar het toilet te vinden. Vandaar het gebruik van de po, die ook wel als 'het meubeltje' aangeduid werd. 's Morgens werd het gebruikte water van de waskom in de po gegoten, de po werd dan onder de 'cellenschort' over de gang naar het toilet vervoerd en daar geleegd.

Gebruikt bij de intrede om een lok haar af te knippen.

In de Karmel kent men geen tafellakens, ieder heeft een eigen, lange servet die tevens de tafel bedekt tot aan de overzijde, de servet werd aan het habijt vastgespeld met twee kopspelden. Dit is in veel Karmels nog steeds gebruikelijk.

De po gebruikten de zusters in hun werk.

Gebruikt voor het vastzetten van de hoofdbekleding.

Met zwarte of witte kop. Een karmelietes had bij het aankleden een groot aantal spelden nodig. Tijdens de maaltijden en het werk waren extra spelden nodig voor bijvoorbeeld servet en schort.

Doosje met knop- en veiligheidsspelden voor het vastzetten van bepaalde kledingstukken van de zusters.

Gebruikt tot 1967 en daarna vervangen door bonte herenzakdoeken. In Hulst werden de zakdoeken in de linkermouw gedragen, vlak onder de oksel, daar was door een flinke naaisteek in de mouw een soort holte uitgespaard. In andere Karmels (bijvoorbeeld Beek en Arnhem) werd de zakdoek aan de ceintuur gedragen: middenvoor, onder het scapulier.

Met het wasnummer (381) van zuster Gudulina van der Weyden.

Het zakje is gemaakt van een sok.

Stuk Sunlight-zeep in verpakking. Hiermee wordt de kleding van de zusters gewassen.