Gebruikt door de congregatie Franciscanessen van St. Lucia. Ieder huis had een eigen zegel en later stempel. Aanwezig zijn drie ronde zegelstempels met het passiekruis, en op twee ervan onder het kruis het monogram IHS. En een lakstaaf. Daarnaast nog drie stempels: een met het passiekruis, een ronde stempel met in het midden het passiekruis en langs de rand de tekst 'Klooster St. Lucia Schoollaan 50, Bennebroek', en een rechthoekige stempel met het adres van de Franciscanessen te Bennebroek. Bij de set hoort ook een stempelhouder met plaats voor vier stempels

Het klooster Sacré Coeur te Bennebroek is in 1920 door de Franciscanessen van St. Lucia van Rotterdam gekocht. Het klooster diende vanaf de aankoop tot 2007 als moederhuis van de congregatie

Rozenkrans met één tientje. Aan de voorzijde aan de buitenste rand van de ring half ronde uitstulpingen. Bovenop een kruis met corpus. Op de achterzijde van der ring de tekst: 'Ave Maria ora pro nobis'

Een rozenkrans voor om één vinger. Aan de ene zijde de veertien kruiswegstaties, aan de andere zijde drie series geheimen van de rozenkrans. Aan een van de verhoogde kartels aan de buitenzijde van de schijf is een kleine ketting met drie kralen en aan het uiteinde een kruisje bevestigd

De kandelaar werd gebruikt bij het bidden van de donkere metten op de woensdag, donderdag en vrijdag. Deze werd in het koor aan de epistelkant geplaatst met vijftien kaarsen die voor de metten ontstoken werden en tijdens de metten op één na ceremonieel gedoofd werden. Een kaars bleef branden als symbool van Christus. Deze brandende kaars werd achter het altaar verborgen maar ook spoedig weer teruggebracht. Hiermee werd de dood en opstandig van Christus uitgebeeld

Ook wel 'rits' genoemd. Een kralensnoer waarvan de kraaltjes te verschuiven zijn. De zusters in het noviciaat droegen dit bij zich om verstervingen te tellen. Verstervingen zijn pogingen die gedaan worden om uit liefde tot God of uit solidariteit met de armen zich de aardse genoegens te ontzeggen. Bij iedere versterving werd een kraaltje verschoven. Aan het einde van de dag kon het aantal verstervingen geteld worden. De verstervingenteller werd bewaard in een zwart zak die om het middel werd gedragen. In die zak zaten ook een zakdoek, een speldenkussentje, een rozenkrans en het voornemenboekje

Het tableau van 6 tegels is geschonken aan zuster Florentia Fritschy bij haar afscheid als directrice van het verzorgingshuis Huize Martinus

Vervaardigd ter gelegenheid van het 150-jarig bestaan van de congregatie in 1997. Op de tegel staat een gestileerd landschap met bergen, weiden en bomen waar een weg doorheen loopt. Boven de bergen in de lucht drie vogels en een zon. Onderaan in een kader de tekst 'Franciscanessen Bennebroek 150 jaar 1847-1997, geboeid en geraakt door God'

Gebruikt om het moment van gebed aan te geven. Als er een geestelijke lezing was, werd ook het begin en einde van de lezing met een teken van de bel aangegeven. Hetzelfde gold voor de recreatie. De bel is aan de buitenrand versierd met een fries met reliëfs van de vier Evangelisten in symbolische weergave met daartussen bladmotieven en in een rand daarboven hun namen: Johannes, Matheus, Marcus, Lucas

De stamboom werd gemaakt ter ere van het 75-jarig bestaan en is ook gebruikt bij de viering van het eeuwfeest in 1947. De nieuwe kloosters zijn er toen bijgeschreven

Iedere zuster droeg onder het habijt een zwart zakje waar kleine voorwerpen in konden worden bewaard. Aan het lintje waarmee dit zakje om de taille van de zuster was gebonden, droeg zij ook een speldenschijfje om altijd een paar naalden en spelden bij de hand te hebben

Gedragen door de zuster Franciscanessen van St. Lucia toen het lange scapulier vervangen werd door een korte met tailleband. Bij het lange scapulier was dit symbool op de borst geborduurd. Ronde speld met de afbeelding van zes van de lijdenswerktuigen. In het midden het kruis en in de vier ruimten tussen de armen van het kruis: 3 nagels, gesel, speer en lans met spons, en de doornenkroon. Aan de achterzijde is een speld en een (van latere tijd daterend) hangoogje bevestigd

Gebruikt in het moederhuis van de Franciscanessen van St. Lucia. De ringen waren genummerd. De ring van de algemeen overste is voorzien van het opschrift 'E.M.', de ring van moeder vicaris met 'M.V.'. De derde aanwezige ring draagt het nummer '14'

Zuster Gertrudo was vaak in het bezinningscentrum de Tiltenberg bij Vogelenzang voor rust en bezinning. Daar vertrouwde zij haar medezuster Maria Magdalena van den Ende (1922-2015) toe dat zij dit schilderij had gemaakt na een visioen waarin ze de Heer in het bos achter de Tiltenberg had ontmoet

De schaar hangt aan een riempje dat aan de riem gehangen kan worden en werd gedragen door de zusters die naailessen gaven. Deze schaar met de afbeeldingen van Christus en Maria onder de ogen van de schaar werd gebruikt door de kosteres van Huize Portiuncula in Alverna (Wijchen)

Met vijf tientjes. Gedragen door novicen van de zusters Franciscanessen van St. Lucia. Bij de professie ontvingen de novicen een palmhouten rozenkrans

Behorende bij het habijt van een geprofeste zuster. De rozenkrans telt zeven tientjes ter ere van de zeven vreugden van Maria en wordt ook wel Rozenkrans van de Zeven Vreugden van Maria, Franciscaanse rozenkrans of Serafijnse kroon genoemd. Aan het snoer tegenover het kruis zijn vijf ronde kralen en drie kralen die samen de vorm van een gelijkarmig kruis hebben bevestigd

Staande houder met op de voorzijde van de voet twee stylisch weergegeven lelies met daartussen de tekst "Se Pater Francisce ora pro nobis". Daarboven een wolk waaruit twee armen elkaar kruisen, de arm van Christus en de arm van Franciscus. Boven de wolk een kruis met op de kruising van de armen een gat waarin het reliekdoosje is geschoven. Het gat is omkranst met een zesbladige rand. Ter hoogte van de bovenkant van het kruis aan weerszijden een passiebloem. Boven het kruis een distel met drie bloemen en daar omheen een doornenkrans. Los bijgevoegd (voorheen in een enveloppe op de achterzijde van de houder bevestigd) is de oorkonde van authenticiteit. Het document is op 21 juni 1867 ondertekend door Fr. Josephus Maria, prior van de abdij van Achel, en voorzien van het zegel van de abdij van Westmalle

Aartsbroederschap van de Eerewacht. Op de tekening zijn alle namen vermeld van de toen in leven zijnde leden van de congregatie

Magdalena Adriana Johanna van den Ende, geboren op 28 oktober 1922 te Gorinchem, trad op 16 februari 1944 in bij de Franciscanessen van Sint Lucia en kreeg de kloosternaam Maria Magdalena. Zij werd op 18 augustus 1946 geprofest. Zij stierf op 31 mei 2015 in Alverna / Wijchen

Gebruikt bij de broodmaaltijd. Dit plankje, met een gele stip aan de onderkant, werd gebruikt door de overste

Deze twee krukken werden gebruikt in de kapel door de twee zusters tijdens het bidden van de getijden. De krukjes werden dan in het middenpad geplaatst

Het busje, in de vorm van een buste van een Afrikaan, werd naar analogie van de 'knikengel' ook wel 'knikneger' genoemd. 'Neger' is de term die vanaf eind 19e eeuw tot in de jaren '60 veelvuldig door katholieken gebruikt werd voor mensen met een donkere huid in de landen waar missie plaatshad. In de rechterhand van het beeldje kan een munt gelegd worden. Door een hendel achter het linker schouderblad naar beneden te brengen wordt de rechterhand naar de mond gebracht, tegelijkertijd opent de mond en bewegen de ogen naar boven. Op deze wijze komt het muntje in de spaarpot terecht. In reliëf in het ijzer staat op de achterzijde van de buste: "jolly nigger bank"

Op de altaartreden lagen meestal drie kussentjes: één voor de priester en aan weerskanten een kussentje voor de misdienaar. Dit exemplaar komt uit de kapel van het moederhuis van de Franciscanessen van St. Lucia in Bennebroek. Het motief komt overeen met de grote loper die in de kapel lag. Het is geborduurd door een zuster van de congregatie