Zoeken in collecties

Korte schoudermantels met kap, een witte en een zwarte. De zwarte werd over de witte gedragen.

Het originele drieluik (meer dan twee meter breed en ongeveer tachtig centimeter hoog) uit 1924 hangt in de sacristie van de Dominikanenkerk te Zwolle. Deze reproducties zijn een uitgave van Ars Catholica in Leiden. Het drieluik is gewijd aan de drie stadia van geestelijk leven, te weten zuivering, verlichting en vereniging. Drie confraters van pater Raymundus poseerden: Thomas Hellebrekers voor het stadium van de zuivering (vita purgativa), Albertus de Valk voor het stadium van de verlichting (vita illuminativa) en Angelus Vismans voor het stadium van de vereniging (vita unitativa). In het origineel is de volgorde van links naar rechts: via purgativa, via unitativa en via illuminativa. In deze versie zijn via unitativa en via illuminativa verwisseld met elkaar.

Clichés van: aanbidding van het Kindje Jezus, dat in een kribbe ligt, door drie figuren; portretten van twee dominicanen in habijt en een persoon met hoofdbekleding; Christus die het kruis draagt (wellicht deel van een kruiswegstatie). Etsplaten met de volgende voorstellingen: Kindje Jezus in de kribbe met boven hem de ster en vijf biddende engelen; op de achterzijde van dezelfde plaat dezelfde voorstelling als op een van de clichés: Kindje Jezus in de kribbe aanbeden door drie figuren; cherubijn met penseel en palet in het gras, boven en onder de figuur de tekst "Ex libris p. Raym. van Bergen"; twee platen met een schets van de burcht en dom van Salzburg en daaronder de tekst "Een mooi kerstfeest en een goed jaar in 1961 wenst u"; twee platen met een schets van een dominicaan met penseel en palet(?) voor een gedeeltelijk afgebeelde schildersezel(?); een biddende dominicaan met een ster boven het hoofd (de H. Dominicus?); zicht op een steeg met daarin een figuurtje; portret van een vrouw, zij aanzicht; portret van een oudere vrouw zittend op een stoel (vooraanzicht).

De set bestaat uit: een crémekleurige habijt (1), scapulier (2) en een zwarte cape (3).

Achterop de foto het nummer 45861.

Rood gekleurd busje met teksten en afbeeldingen in het zwart en goud. Op de voorzijde een afbeelding van een Dominicaan onder een palmboom, een open boek in de hand en aan zijn zijde een inheems meisje. Daaronder de tekst: "Dank voor uw steun". Op de zijkanten de silhouetten van een inheemse man en vrouw en twee maal de tekst: "Werkzaam in Curacao Porto Rico Zuid Afrika Bornholm". Op het deksel de tekst: "Liefdewerk St. Dominicuspenning der Paters Dominicanen". In het deksel zit een gleuf voor het geld met aan de binnenzijde een constructie zodat het geld niet uit het busje kan vallen. Het schanier van het deksel is aan de voorzijde van het busje gesitueerd. Door een klein gaatje in het deksel en een gaatje in de achterzijde van het busje kan het busje (middels een touwtje of draadje) afgesloten worden.

Een busje (1) en een dobbelsteen (2).

Rechtsonder gesigneerd en gedateerd. Linksboven: 'AET. 84'. Rechtsboven lijfspreuk van pater Van Bergen naar Jean de La Fontaine: 'Ne forçons point / notre talent'. Het volledige citaat luidt: 'Ne forçons point notre talent. Nous ne ferions avec grâce' en vormt het begin van de fabel 'De ezel en het schoothondje'.

Wellicht is dit het portret dat op 10 augustus 1896 door de studenten van het Dominicuscollege te Nijmegen aan pater Draeck werd aangeboden bij gelegenheid van zijn 25-jarig professoraat. Het dagblad "De Tijd' van 13 augustus 1896 berichtte over een "welgelijkend geschilderd portret (peinture Bogaerts, kniestuk) in gouden lijst" dat hem werd aangeboden.

Pater Schaab was provinciaal van 1932-1945 en de wederoprichter (na de brand) van het Zwolse klooster in 1933.

Pater Van Breda was prior van het klooster in Zwolle van 1910-1918.

Pater Frans van Waesberge was van maart 1959 tot en met december 1959 directeur van de KRO. Hij trad af om provinciaal te worden.

Pater Cormier was generaal van de orde.

Pater Raken herstelde de Nederlandse provincie van de Orde en was provinciaal van 1834-1842 en 1846-1862.

Pater Vincentius de Groot was professor in de Thomistische Wijsbegeerte aan de Universiteit van Amsterdam.