Zoeken in collecties

In 1858 opnieuw beschilderd door C. Grips (dossier Elsen). Uit bewaard gebleven brieven, d.d. 1 en 15 juni 1948, blijkt dat het beeld, evenals de lutrijn (inv.nr. Ag/0004) en het Mariabeeld (inv.nr. Ag/0029), ten behoeve van restauratiewerkzaamheden naar het atelier van fa. P. Verbraak te Tilburg zijn gebracht. De sculpturen zouden er volgens Jhr. C.O.M. van Nispen tot Sevenaer ondeskundig door een meubelmaker zijn behandeld. Gerhard Janssen, kunstschilder te Den Haag, die de genoemde sculpturen destijds te Tilburg heeft bezichtigd, gaf adviezen t.a.v. de beschildering ervan. M. Pietersen, beeldhouwer te Den Haag, heeft blijkbaar alsnog de restauratie van het houtwerk uitgevoerd. In 1959 tegen houtworm behandeld in het atelier van Koos van der Horst Jr. te Delft. Deze heeft het opnieuw gepolychromeerd, advies werd ingewonnen bij de heer Bolten, destijds directeur van Museum Prinsenhof te Delft. Walter Pompe (Lith 1703 - Antwerpen 1777) vertrok reeds op jeugdige leeftijd naar Antwerpen, waar hij in de leer ging bij Michiel van der Voort. In 1730 werd hij daar als meester opgenomen in het Sint Lucasgilde. Tijdens zijn leven was met name zijn kleinkunst, zowel profaan als religieus van karakter, uitgevoerd in ivoor, palmhout en terracotta populair bij veel particulieren. Voor de kerken vervaardigde hij vrijstaande beelden, preekstoelen, koorgestoelten en ander kerkmeubilair. Voorts ontwierp hij diverse altaren welke in zijn atelier werden uitgevoerd. Beelden van zijn hand bevinden zich in de kerken te Lith, Knegsel en Oirschot (Petrus Banden, kapel O.L. Vrouw ter Eik). Volgens overlevering zou vroeger de linkerborst van Agatha op de schotel hebben gelegen. De zeer bloedige wijze waarop de heilige is uitgebeeld, kan met uitzondering van de reliëfs van de voormalige 1694 gedateerde preekstoel uit de St. Agathakerk te Boekel, voor de beeldhouwkunst als uniek in noordoost Noord-Brabant worden beschouwd (Cat.tent. Uden 1987, p.127). Meer informatie in inventarisrapport

De console zou een onderdeel zijn van de voormalige koorbanken (dossier Elsen)

Antonius Abt was de patroonheilige van het kruisherenklooster Marienfriede (1444-1806), dat lag op de weg naar Xanten. Het was het rijkste klooster van de orde in 1640 (kapittel)

Afkomstig van het Augustinusaltaar op het nachtkoor. Het beeld stond ca.1920 op de zolder van het pesthuisje (dossier Elsen). Volgens pater J. Coenen osc echter, is het beeld afkomstig van het oude hoogaltaar in de voormalige, uit 1695 daterende, Kruisherenkapel te Uden. Op foto's van dit altaar is geen beeld van Augustinus waar te nemen. Wel bevond zich op een van de beide zijaltaren uit die kapel een Augustinusbeeld. Dit beeld is, blijkens een oude foto (in bezit van pater A. van den Elsen te Uden), niet identiek aan het hier beschreven exemplaar. Het beeld vormde een pendant van het beeld van Quiriacus, dat zich op het andere zijaltaar bevond. Het beeld van Augustinus is verloren geraakt, dat van Quiriacus bevindt zich momenteel in het klooster te Uden

Momenteel zijn de nissen gevuld met beeldjes van de drie Koningen van de hand van pater Sebastiaan (Chris) van Beurden osc (zie inv. nr. VW-P017-Ag0036)

Het Christuskind is van oorsprong een Cupidobeeldje

Blijkens kroniekgegevens werd het beeld op 15 maart 1935 in de linkerzijbeuk van de kapel geplaatst. Het was een geschenk van een Udenaar, die onbekend wenste te blijven. Uit een foto van het orgel uit 1950 blijkt dat het in die tijd was geplaatst tegen de pilaster links van de linkerzijingang van de kapel. In het 'Adresboek der Gemeenten Venlo, Tegelen en Maasbree' van 1932 wordt op p. 68 onder de categorie 'Beeldenfabrieken' ene M. Gitsels, Heutzstraat 49-45, T.828 vermeld. De initialen RPV hebben mogelijk betrekking op R.H. Peeters te Venlo. Deze staat in 1932 als ingezetene van de gemeente Venlo te boek als beeldenfabrikant, wonende Ganzenstraat 86

Een nog aanwezige eikenhouten console (28,5 x 39 x 28,5 cm) is waarschijnlijk vervaardigd of gebruikt voor het hier beschreven beeld. Deze console bestaat uit twee delen hout, die beide zijn gebarsten. Het beeld stond in de jaren '20 op de zolder van het pesthuisje; ca. 1942 "zwierf het rond op de fraterskamer" (dossier Elsen)

Misschien is dit het beeld waarvan in dossier Elsen wordt gezegd dat het, samen met een Odiliabeeld (zie ook onder inv.nr. Ag/0027), werd vervaardigd door ene Van Rooyen te Kleve tijdens het prioraat van pater P. Selten

Behoorde tot set van drie beelden in de drie nissen van het poortgebouw. Momenteel zijn de nissen gevuld met beeldjes van de drie Koningen van de hand van pater Sebastiaan (Chris) van Beurden osc (zie inv. nr. Ag0036)

In 1873 schonk Petronella Toonen ƒ 200,-, te besteden aan een beeld van Onze Lieve Vrouw (dossier Elsen, LL 167, p.41). Mogelijk is het hier beschreven beeld ervan aangeschaft en heeft het blijkens een oude interieurfoto destijds gestaan op het neogotische Maria-altaar (Kuilenburg 1983, p.30, afb.16)

Hermans vermeldt een Lievevrouwebeeld "satis venusta" en dateert het als vijftiende-eeuws. Vermoedelijk slaat dit gegeven op het hier beschreven beeld en heeft de toenmalige chroniqueur de (foutieve) datering met enige nuancering overgenomen. Het beeld stond eertijds in het uit 1859 daterende reliquiarium, dat tijdens de brand op 9 mei 1944 is verwoest. Het archiefgegeven "Eene nieuwe kroon voor onze Lievevrouw en Kindeken met scepter, Koper verguld, aangekocht van L. Boermans, Zilversmit te Roermond ƒ 19,-" moet waarschijnlijk in verband worden gebracht met het hier beschreven beeld. Deze L. Boermans staat niet in 'Meestertekens' vermeld. Meerdere zilversmeden, genaamd Boermans, werkten wél te Venlo. In Roermond/Venlo was van 1830 tot 1889 het atelier Wed. W. Boermans gevestigd. Mogelijk zijn de genoemde kronen en scepter uit dit atelier betrokken. Volgens archiefgegevens is in 1858 het Lievevrouwebeeld, dat uit 1500 dateert, opnieuw beschilderd door C. Grips. Waarschijnlijk betreft dit het hier beschreven beeld, aangezien er gesproken wordt over het Lievevrouwebeeld en er momenteel slechts één gepolychromeerd Mariabeeld aanwezig is. Uit een rekening van Gerhard Janssen te Den Haag van 5 maart 1951 blijkt, dat het beeld toen is gerestaureerd en wel voor ƒ 340,-. Elders in het dossier Elsen wordt gesproken over ƒ 450,-; mogelijk was dit de geraamde prijs. Van den Elsen noteert verder "Ook de kroontjes zijn mee naar Den Haag geweest". Volgens een aantekening van pater Van den Elsen op het doosje voor het beugelkroontje vermoedde hij dat het beeld gemaakt was door Gabriël Grupello (1644-1730)

Gabriel (de) Grupello (Geraardsbergen 1644 - Ehrenstein, gem. Kerkrade 1730), van Italiaanse origine, leerling van Artus Quellinus de Oude te Antwerpen, was onder meer hofbeeldhouwer van Karel II van Spanje te Brussel, van keurvorst Johan Willem II te Düsseldorf en later van Karel VI te Brussel. Zijn werk behoort tot de late barok en getuigt van Italiaanse en Franse invloeden. Blijkens kroniekgegevens verhuisde het beeld na afbraak van de oude kapel van Uden in 1905 voor een tiental jaren naar de kloosterzolder. Daarna kreeg het een plaats in de bibliotheek. Op 25 november 1939 werd ten behoeve van het beeld een nis gekapt in de benedengang tegen de sacristiemuur. Het werd toen ontdaan van een dikke laag witte verf. Bij het beeld behoort een Mariakroon, vermeld onder inv.nr. VW-P017-Ud0032

In 1978 gerestaureerd (kroniekgegevens). Het zwaar beschadigde beeld is toen ook waarschijnlijk van zijn polychromie ontdaan. Haar attribuut het kruisvaan ontbreekt, mogelijk heeft zij dat in een van haar handen gehouden, de palmtak in de andere hand

Klooster St. Agatha werd in 1858/1859, dankzij weldoeners, in de gelegenheid gesteld een lindenhouten Odiliabeeld en een Sint Jozefbeeld te laten vervaardigen door de Antwerpenaar Joseph Geefs. De kunstenaar C.J. Grips te Vught had in juli 1858 een advies daartoe uitgebracht. De rekeningen vermelden, dat deze beelden 136 cm hoog waren en ƒ 250,- per stuk kostten. De mogelijkheid bestaat, dat het onderhavige beeld hiermee is te identificeren. Qua opzet, kleding en haardracht past het in de stijl van de late neobarok, welke omstreeks die tijd zeker ook bij de Antwerpse snijders nog in zwang was. Wat betreft het formaat kan de vraag worden gesteld, welke formule de snijder heeft aangehouden, de hoogte van het beeld op zichzelf, of het beeld plus zijn voetstuk. Vermeldenswaardig is dat pater A. Sluis osc volgens de aantekeningen van pater A. van den Elsen osc beweerd heeft, dat het hier besproken beeld tijdens het prioraat van pater P. Selten osc is aangekocht in Kleve en is gesneden door de aldaar werkzame Nederlander Van Rooyen. Pater Sluis zou zelf destijds met genoemde prior bij deze kunstenaar op bezoek zijn geweest. Indien dit laatste gegeven op waarheid berust, moet worden geconcludeerd, dat het beeld uit 1859 op een of andere manier verloren is gegaan en dat Van Rooyen in die tijd, na 1940, nog duidelijk werkte in een neobarokke trant. Indien de hier besproken Odilia inderdaad van de hand van Joseph Geefs is, rijst de vraag waarom prior Selten destijds heeft besloten een nieuw beeld te laten snijden en waar is dit gebleven.
Het door Geefs vervaardigde Odiliabeeld werd, evenals het bovengenoemde Jozefbeeld, voorzien van "witte lijmverf" en eind 1859 door broeder Gerrit Houtmans osc beschilderd (dossier Elsen). J.B. te [Cuijk] schonk voor het Odiliabeeld "een koperen kroon met stenen" ter waarde van ƒ 30,- (dossier Elsen). De kroon is niet aangetroffen tijdens de inventarisatie

Volgens Scheerder van één van beide zijaltaartjes uit de voormalige kapel. Blijkens een informatiekaart op een intern gehouden tentoonstelling in 1988 is men in het convent echter de mening toegedaan dat het beeld afkomstig is van het voormalige hoofdaltaar. Ook in de hieronder vermelde catalogus wordt ook (in navolging hiervan?) gezegd dat het beeld onderdeel vormde van het voormalige hoofdaltaar. Gezien de afmeting van het beeld lijkt de eerste vermelding echter het meest aanvaardbaar. Op een oude foto van genoemd hoofdaltaar is het beeld ook niet waarneembaar

Geschonken door de firma Walter te Grave in oktober 1943 als blijk van waardering voor de honderdvijftigjarige relatie van de Kruisheren met genoemde firma (dossier Elsen).
Een lid van deze familie, R.I.N. Walter, burgemeester te Grave, schonk in de jaren 1875-1876 een kerkraam, voorstellenden Elisabeth en Cecilia voor een bedrag van ƒ 500,-; zie Appendix C 32.).
Charles Pieter Hammes (Hees bij Nijmegen 1915-1991), zoon van Christiaan Hendrik Hammes en leerling van 'Kunstoefening' te Arnhem en van M. Wolffers te Brussel. Werkzaam als beeldhouwer in steen, hout, gips en brons. Hij vervaardigde ook veel metaalplastieken. Vanaf 1952 was hij als leraar boetseren en beeldhouwen verbonden aan de Nijmeegse Vrije Akademie.
In 1992 is in het Museum Commanderie van Sint Jan te Nijmegen een tentoonstelling gewijd aan vader en zoon Hammes naar aanleiding van een aan genoemd museum toebedeeld legaat uit de nalatenschap van Charles Hammes