Zoeken in collecties

Bestaande uit: kerstkind met wassen gezicht, handen en benen in doeken in kribje; knielende Maria met wassen gezicht, handen en voeten; staande Jozef met wassen gezicht en handen; drie staande koningen, waarvan twee met wassen handen; drie koningsknechten, waarvan twee met wassen handen en één daarvan met wassen gezicht; drie koningskamelen; staande os; staande ezel; staande engel met wassen handen; engel met wassen handen op stok; negen herders in verschillend formaat met allemaal wassen handen, waarvan zeven met wassen voeten, waarvan twee met wassen gezicht; twee rammen; negen schapen; één herdershond; één palmboom; één knielende knikengel op sokkel. Alle figuren staan op een houten blok, op Maria en het kind na. De beelden zijn eind negentiende eeuw in Frankrijk gemaakt en zijn altijd met de zusters mee verhuisd, zoals toen de zusters in 1907 uit Aix-en-Provence moesten vluchten.

Bestaande uit: Kind, kribbe, zittende Maria, geknielde Jozef, os, ezel, geknielde koning, twee staande koningen, kameel met draagstoel, twee schapen, vier herders, een engel en enkele accessoires

Het Jezuskindje is afkomstig uit het Ursulinenklooster 'La Sainte Crèche' te Eijsden van de Ursulinen van de Romeinse Unie. Het werd door de Ursulinen van de Romeinse Unie, waarbij de Ursulinen van Eijsden zich hadden aangesloten, in 1998 geschonken aan de Ursulinen van Bergen bij gelegenheid van hun eeuwfeest. De eerste zes zusters Ursulinen van Bergen waren afkomstig uit het klooster te Eijsden en stichtten in Monnickendam een nieuwe congregatie. Het houten Jezuskindje werd door de zusters in Eijsden om beurten bewaard in de cel van de zusters. In Bergen werd het beeldje in een vitrine in de eetzaal geplaatst, want speciale devotie voor het Jezuskindje kennen de Ursulinen van Bergen niet.

Maakte deel uit van het gebruik dat plaatsvond op 'verloren maandag', de maandag in het octaaf van Driekoningen. De overste zat in het bidkoor met een mandje met briefjes. Op de briefjes stonden de namen van heiligen met een levensbeschrijving en een geestelijk punt als religieuze inspiratie. Iedere zuster mocht zelf een papiertje uit de mand pakken, het mee naar haar plaats in het bidkoor nemen, het openen en in stilte zien welke heilige haar in het komende jaar zou vergezellen. Op het briefje kon ook het kindje Jezus staan. Wie dat briefje trok, was 'de gelukkige'. Na afloop van de plechtigheid gingen alle zusters naar de refter. Daar werden de heiligen kenbaar gemaakt. Het beeldje van het Jezuskind werd naar de cel van de 'gelukkige' zuster gebracht, met een bloemetje en een kaarsje, waar het het hele jaar mocht staan. Als traktatie was er op die dag 'piepzak': koffie met kaneel en suiker en daarbij een dikke speculaas.