Zoeken in collecties

De klepper, door de zusters ook wel 'matrak' genoemd, met houten klepel werd gebruikt in de liturgie vanaf Witte Donderdag tot Paaszaterdag in plaats van de meer feestelijk klinkende altaarschel. Werd ook gebruikt ter vervanging van de huisbel.

Voor het wekken 's morgens. Door de zusters ook wel 'matrak' genoemd.

Met in blauwe letters het Jezusmonogram IHS. Op een van de kommen staat het cijfer 14 op de onderzijde.

Ingekrast 1/2 l. Bedoeld voor soep of pap. Gebruikt tot 1968.

Zonder oor, op de bodem het Jezusmonogram IHS. Gebruikt in Beek van 1938 tot ongeveer 1965.

Voor fruitschillen en afwaswater. Na het eten ging een zuster rond met heet water. Daarmee kon iedere zuster in de drinkkom haar eigen bestek afwassen (en vervolgens afdrogen met grijs papier), de drinkkom werd daarna leeggegoten in deze kom. Eén keer per week werd de zgn. grote afwas gedaan. Dan werd alles met warm sop afgewassen. Gebruikt tot 1968 en toen vervangen door geëmailleerde bakken.

Uit deze koppen werd op feestdagen als Pasen, 5 augustus (stichtingsdag) en Kerstmis wijn gedronken.

Het bord met het woord 'Chorus' hing in het koor van de zusters om de beurtzang te regelen.

Geschilderd bord met "Chorus" dat in het koor hing om aan te geven welke kant de beurt had voor de voorzang. Dit wisselde per week, het bord werd dus elke week aan een andere kant gehangen.

Vorm van een halve cirkel. Vermoedelijk in 1935 meegebracht uit Bergen op Zoom. Sinds ongeveer 1950 kwamen er mantels van het veel lichtere terlenka.

Deze witte mantel is korter dan de pij en heeft een losse kap. De mantel werd door de pater provinciaal gedragen bij officiële visitaties aan een Karmelietessenklooster en wel tijdens het visitatiekapittel. Sinds 1963 zijn er geen officiële visitaties meer en dus ook geen visitatiekapittels.

Aan de voorzijde het Jezusmonogram IHS. Dit steengoed stamt uit België. De vader van zr. Joanna van Weersth bracht rond 1925 een volle wagen van dit steengoed naar Echt. Bij de stichting van de Karmel in Beek ging er veel mee daar naar toe.

Twee stel kousen, met vilten zolen. De kousen werden aan de bovenkant om het been gebonden.

Omdat de kousen aan de bovenzijde niet gezoomd werden, bleef de bovenzijde rafelig en dus zacht. Gedragen tot 1965. Hierna droegen de zusters gewone kousen en schoenen.

Deze kousen zijn gedragen tot 1945. De wollen kousen werden alleen in de winter gedragen. Toen na 1945 het klooster weer beter verwarmd kon worden, werden ze niet meer gedragen. De zusters droegen toen in de zomer en winter de dunnere kousen.

Deze kousenbanden, gemaakt van de zelfkant (gratis!) van habijtenstof, werden na de oorlog vervangen door banden van elastiek.

Werd gebruikt als een zuster in de refter de versterving deed van kruipen met het kruis of het gestrekt liggen op het kruis. In Hulst gebruikt tot 1969.

Zonder corpus. Iedere zuster had een dergelijk kruis boven haar bed hangen. Het ontbreken van het corpus herinnerde eraan dat zijzelf Christus in alles na moest volgen.

Uitvouwbaar, uit papier gestanst kantwerk. Dit boekje met de kruiswegstaties werd gebruikt door zieken die aan bed gebonden waren.

Krukje op vier poten met matten zitting. In Hulst gebruikt in de recreatie tot de zusters in 1969 gewone stoelen gingen gebruiken en er ook grote tafels kwamen. Van tevoren waren er dus geen gemeenschappelijke tafels. Wie in de recreatie een tafel nodig had, bracht haar celtafeltje mee (dat laag was en aangepast aan de lage stoelen).

Deze strokussens werden gebruikt tot ongeveer 1970. Ze zijn vervangen door kapokkussens met een katoenen sloop. Naast de strokussens hadden de zusters (in Hulst) ook nog een kapokkussen. Het kapokkussen was een sierkussen om overdag boven op het bed te leggen en alleen in geval van ziekte mocht men er gebruik van maken. Zie ook VW/Z079/004 en VW/Z079/002 .

Het sierkussen was gevuld met kapok of schapenwol, het was een sierkussen om overdag op het bed te leggen, het sierkussen mocht in geval van ziekte het strokussen vervangen. Om het sierkussen zat een siersloop, gemaakt van witte wol met een blauw borduurwerk, met het Jezusmonogram IHS en een hart. Deze siersloop werd over het sierkussen getrokken, waarna het boven op het bed werd gelegd. Werd het sierkussen gebruikt bij ziekte dan werd de siersloop vervangen door een linnen sloop.

De lakens zijn vervaardigd uit witte wol, de zijkanten zijn voorzien van katoenen aanzetsels om de lakens vast te kunnen spelden. Vanaf 1959 kregen de postulanten witte flanellen lakens. De oudere zusters bleven echter de wollen lakens het hele jaar door gebruiken..