Zoeken in collecties

In 1919 verhuisden er zusters van Vaals (Zuid-Limburg) naar Amsterdam om een nieuw klooster te beginnen. Dezelfde communiteit verhuisde in 1927 naar Duivendrecht en in de zestiger jaren van de vorige eeuw naar Babberich. Deze klepel is steeds meegenomen, tot in het kloosterbejaardenoord te Someren, totdat de voorwerpen van de gemeenschap in 2007 naar het Erfgoedcentrum in Sint Agatha werden overgebracht.

De zusters maakten deze wassen beeldjes om inkomsten te verwerven. Met Kerstmis hadden de zusters zelf ook een klein kerstkindje op hun kamer, en stonden ze her en der in het klooster. Bij deze kindjes werden kerstliedjes gezongen.

Bestaande uit: kerstkind met wassen gezicht, handen en benen in doeken in kribje; knielende Maria met wassen gezicht, handen en voeten; staande Jozef met wassen gezicht en handen; drie staande koningen, waarvan twee met wassen handen; drie koningsknechten, waarvan twee met wassen handen en één daarvan met wassen gezicht; drie koningskamelen; staande os; staande ezel; staande engel met wassen handen; engel met wassen handen op stok; negen herders in verschillend formaat met allemaal wassen handen, waarvan zeven met wassen voeten, waarvan twee met wassen gezicht; twee rammen; negen schapen; één herdershond; één palmboom; één knielende knikengel op sokkel. Alle figuren staan op een houten blok, op Maria en het kind na. De beelden zijn eind negentiende eeuw in Frankrijk gemaakt en zijn altijd met de zusters mee verhuisd, zoals toen de zusters in 1907 uit Aix-en-Provence moesten vluchten.

Stok met aan één eind een kort houten stokje waaraan een conisch mutsje van metaal is bevestigd. Om de hoofdstok is een lont gedraaid die boven het mutsje uithangt. Met het mutsje werden kaarsen gedoofd. Met de lont konden kaarsen worden aangestoken. Aan de stok zit een stuk dun ijzerdraad vastgemaakt.