Zoeken in collecties

Twee albums met 30 geborduurde mandala's gemaakt door zuster Euphrasia de Ruyte (1911-2007) van de Franciscanessen van Etten. Bij elke mandala is een handgeschreven uitleg gevoegd. Voorin de eerste map ligt een getypt gedicht 'Een kunstwerk', vermoedelijk inspiratiebron voor zuster Euphrasia. In het in memoriam uitgesproken bij de begrafenis in 2007 vertelde medezuster Victima de Klijn hoe zuster Euphrasia enkele jaren geleden in aanraking kwam met iemand die mandala's borduurde: "Het sprak haar aan en ze begon er ook mee. En zo volgde nu al enkele jaren lang met een zekere regelmaat de ene mandala na de andere, steeds verrassend nieuw, mooi, maar telkens weer op het zelfde thema, waarin de motieven van haar leven terug kwamen: zonde, boete, genade; verlossing en bevrijding, licht, liefde"
.

Drinkgerei gebruikt in de refter. Grijs met blauwe banden en een blauw vak met daarin het nummer van de zuster die van de betreffende pint gebruik maakte.

Tekens van waardering voor (het werk van) de Zusters Franciscanessen van Etten in Indonesië. Eén plaquette (1) is afkomstig van de Yayasan Amkur school te West Borneo, de andere plaquette (2) is afkomstig van de Zusters Franciscanessen van Sambas Indonesia en is opgesteld in het Nederlands en Indonesisch. Beide plaquettes zijn geschonken t.g.v. het 70-jarig jubileum van de Zusters Franciscanessen van Etten in Indonesië in 1994. Beide plaquettes zijn aan de achterzijde voorzien van een standaard.

Algemene overste van 1955 tot 1973. Een intelligente, begaafde vrouw die de congregatie moet besturen in de moeilijke zestiger jaren: jaren van drang naar vernieuwing. Die vernieuwing, gericht op authenticiteit van leven, was haar op het lijf geschreven. Ze heeft zich - soms eenzaam - door dit moeizame proces heengeworsteld. Ze was daarbij de voortrekster. Ze stond mede aan de wieg van de SNVR, is de stuwende kracht geweest bij de oprichting van de Franciscaanse Samenwerking, was mede samenstelster van de Franciscaanse Leefregel en jarenlang lid van het PINK. Wat buiten gebeurde straalde af op de eigen congregatie, al was het een moeizame strijd tussen ideaal en werkelijkheid, tussen visie en beperkte krachten in een congregatie die haar eerste ouderdomsverschijnselen ging vertonen.