Zoeken in collecties

Diende in Hulst na de verbouwing, dus vanaf begin 1963, in het koor. Na een jaar of twee mochten ze verwijderd worden van pater provinciaal. In het oude koor was het gordijn veel dichter (minder doorzichtig) en kon men (vooral achteraan) maar nauwelijks de priester aan het altaar onderscheiden. Slechts bij conferenties en speciale gelegenheden (bijvoorbeeld een inkleding) werden de gordijnen opzij geschoven, maar dan droegen de zusters hun grote ceremoniesluier voor het gezicht.

In spitsboogvorm met drie deurtjes en sleutels. Aan de clausuurzijde deurtje van bruin eikenhout, aan de andere zijde (kapel) geverfd, binnenkant oorspronkelijk gevoerd met witte zijde. Na de verbouwing in Hulst (1962) afgedankt en vervangen door een nieuwe. Normaal was het kastje aan de binnenzijde gesloten, tijdens de uitstelling werd de bruine deur verwijderd en dan was het Allerheiligste te zien, achter de tralie.

Mogelijk afkomstig uit de spreekkamer. Fragment. Zwart metaal, pinnen van 8 cm lengte, openingen van 5 x 5 cm.

Fragment, vier spijlen. De bruine spijlen zijn afkomstig uit één van de spreekkamers in Hulst en dienden er van 1936 tot 1962. Aanvankelijk stonden de spijlen dicht aaneen (afstand van 7,5 cm.) zodat men er "zijn hand niet door kon steken". Na enige jaren werden er spijlen tussenuit gehaald zodat de afstand tussen de spijlen 15 cm. werd. De spijlen van het koor waren dikker, daar stonden 10 spijlen op 1.40 m.