Zoeken in collecties

Stapelbare houten kistjes (met daarin houtblokjes in verschillende vormen, hoogtes en diktes) en bouwplanken op verrijdbaar plateau met vier wieltjes. De blokkenwagen is als lesmateriaal ontworpen door zuster Virginie Meesters (1917-2014). Voor de kleuters op de bewaarscholen van de zusters Franciscanessen van Veghel ontwikkelde zij spelmateriaal om kinderen wiskundige vormen (rechthoeken, cilinders, driehoeken) te leren. Deze elementenset (verder bestaande uit: vierkantmozaïek, ruitmozaïek en plakmozaïek), VM-set geheten, naar Virginie Meesters, is later op de markt gebracht door uitgeverij Vermande in IJmuiden. Zuster Virginie vroeg in 1972 met succes octrooi aan bij de Octrooiraad om haar ontwerp te beschermen. De opbrengst van haar geesteskind (tot 1982 ca. zestigduizend gulden) bestemde zuster Virginie voor het missiewerk van de Franciscanessen van Veghel in Indonesië (Kalimantan) en de Filippijnen.

Deze borden werden gebruikt voor de middagmaaltijd. De allerdaagse maaltijd bestond uit soep, hoofdmaaltijd, later aangevuld met een nagerecht. De gerechten werden vanaf een aparte dientafel opgeschept en op toerbeurt rondgebracht door een jonge zuster. In een rondzendbrief van 20 juni 1957 speciaal voor de oversten staat: 'Voor moeder. De voorraad bruine bordjes in het moederhuis is op. Voortaan zullen we nu gewone diepe borden gebruiken. U kunt deze bestellen bij: Van Zwanenburg N.V. Rotterdam of bij de vertegenwoordiger: de heer A.J. van de Heuvel, Prins Hendrikstraat 2 te Aalst bij Eindhoven. U vraagt dan naar: witte diepe borden Mosa K. 1. Om de eenheid te bewaren wilt U wel van deze borden bestellen, wanneer U die nodig hebt'. In de kroniek van het huis te Babberich stond: 'Vanaf 1 mei 1957 kregen de zusters i.p.v. bruine bordjes voor het middagmaal, diepe borden. De vlees-, groenten- en aardappelschalen werden vervangen door het "duurzame Zilmeta" waarin het eten langer warm bleef'.

Briefopener met het opschrift 'SFIC' op het heft in een doosje. De briefopener is gemaakt als relatiegeschenk bij het 150-jarig bestaan van de congregatie.

Rond plankje voor het ontbijt en het souper. Genummerd met het witgekleurde cijfer '2'. Dan werd de tafel gedekt met dit plankje om brood op te leggen en te snijden. Iedere zuster kreeg 's morgens en 's avonds drie belegde sneeën brood op haar genummerde plankje. Op gewone dagen was de koffie die de zusters kregen al voorzien van melk en op hoge feestdagen was ook de suiker voorzien. Als zusters nog een snee brood wensten, konden ze dat geknield aan de overste vragen met de woorden: 'Moeder, mag ik ter liefde Gods nog een sneetje brood?' Zusters kregen daar altijd toestemming voor. Van slechte eters werd verwacht dat zij ook de drie sneetjes brood opaten. Sommige zusters waren goed in het achterhouden van één of twee sneetjes brood. Na de maaltijd werden de plankjes met een vochtige doek of een klein handvegertje afgepoetst en op nummer (nummer 1 bovenaan) in de kast gelegd. In de overstenvergadering van 3 mei 1950 wordt genotuleerd: 'In het moederhuis blijkt het noodzakelijk om de oude plankjes die versleten zijn te vernieuwen. Uit hygiënisch oogpunt wordt er ernstig over gedacht bordjes in te voeren'. In de vergadering van 6 augustus 1950 staat bij punt 8: 'De plankjes zullen vervangen worden door bordjes'.