Zoeken in collecties

Het Wonderkruis zou volgens de overlevering in de vijftiende eeuw zijn ontstaan uit een geconsacreerde hostie die door een ziek meisje was uitgebraakt en die zij heimelijk zou hebben verborgen onder een plavuis van de Kruisherenkerk te 's-Hertogenbosch. Het corpus zoulater op die plaats onder deze plavuis gevonden zijn. In 1517 bezocht de bisschop van Luik, Erardus van der Mark,de kapel en hij prees het kruis. Hij stimuleerde de verering ervan door er een aflaat van veertig dagen aan te verbinden, hetgeen een algemene verering op gang bracht, die niet meer beperkt bleef tot de kruisheren in het klooster. Zeventiende-eeuwse devotieprentjes van de hand van Philibert Bouttats, Jacobus de Man I en Susanna Verbruggen getuigen nog van de verering, evenals het glas-in-loodraam uit de voormalige kruisherenkapel waarop het Wonderkruis en de ontdekking ervan is afgebeeld. Bij de bouw van de huidige Udense kruisherenkapel in 1906 werd dit gebrandschilderde raam overgezet. Onder dit raam staat het Wonderkruis in een nis.
Het smalle, langgerekte corpus, met een geweven lendendoekje, de armen hoog gestrekt langs het relatief grote hoofd, is mogelijk een bijgewerkte alruin. Het is bevestigd in een kruisvormige kast, waarvan de voet is voorzien van lijdenswerktuigen. Boven en onder het corpus is een lakzegel aangebracht van het voormalige Bossche Kruisherenklooster: Christus aan het kruis, geflankeerd door het wapen van de stad en een wapenschild met hart

Celkruis met twee zelfgemaakte schilderijtjes met de afbeeldingen van Jezus en Jozef met Kind. Boven de lange zijde van het bed in de kloostercel hing altijd een kruisje met daarnaast drie schilderijtjes met de afbeelding van Jezus, Maria en Jozef. In een schrijven van 4 april 1948 aan de huisoversten staat: 'De zusters mogen op de cellen wel een schilderijtje van de H. vader Franciscus hebben, gelijk de drie anderen, maar dan ook allemaal en overal'.