Zoeken in collecties

Van dunne takjes, aan twee kanten samengebonden met een touwtje. Dit werd gebruikt als pater provinciaal visitatie hield. Na het afnemen van het kapittel gaf hij iedere zuster een symbolisch tikje met deze discipline. Ook werd deze discipline door de subpriorin klaargelegd bij ieder schuldkapittel (maar nooit gebruikt!) Een soort gelijke discipline (maar dan met een lusje) hing in de refter aan het kruis.

Takken met leren handvat, tot 1965 gebruikt d.w.z. bewaard volgens voorschrift.

Metaal met punten aan het eind. Deze discipline lag in 1942 al bij de voorraad en is dus al die tijd niet gebruikt. Waarschijnlijk tussen 1935 en 1942 ook niet gebruikt omdat de toenmalige priorin in Hulst niets van dit soort gebruiken wilde weten.

Touw, vijf koorden met knopen, met leren handvat, in een katoenen zakje (dit zakje is gemerkt met de initialen J.E.D.). Deze disciplines werden gemaakt in de Karmel van Den Bosch voor de ander kloosters. De discipline werd, in het zakje, opgehangen aan het celkastje; hiervoor was aan de zijkant een spijker bevestigd. Tot 1961 werd de discipline op alle maandagen, woensdagen en vrijdagen gezamenlijk genomen na de metten, in het verduisterde koor, ter intentie van de kerk, de weldoeners, de stervenden en de zielen in het vagevuur. Men nam de discipline zo lang als het bidden van het 'Miserere' duurde. Vanaf 1961 genomen op de cel, na de completen, met de deur op een kier om toch samen het Miserere te kunnen bidden. Sinds 1966 in de Nederlandse Karmels afgeschaft als verplichte communiteitsoefening.

Met leren handvat. Hing aan het kruis in de refter.

Achthoekige doek met acht lintjes van paarse stof, bedoeld om het kruis mee te bedekken in de passietijd. Tot ongegeveer 1960 gebruikt.

Kleine harde stukjes leer in een gevlochten touwtje.

Voor refterversterving.

Tot ongeveer 1960 gebruikt voor het beeld van het kindje Jezus van Praag op Palmzondag.

Het doosje bevat tientallen relieken: stukjes stof in een mapje, mapjes die nog in elkaar gezet moeten worden (foto in plakken), haren van zuster M. Monique.

Van één van de IJslandse zusters. Zelfgemaakte boekjes over Lidwina van Schiedam (de Karmel op IJsland werd gesticht vanuit de Karmel van Egmond, die eerst in Schiedam was gevestigd); handje 'Rosa Flos Virginitatis' gedateerd 5 april 1886; klein mapje (8 x 5 cm.) met boekje "Les Dons du Saint Esprit", handgeschreven in schoonschrift; doosje (16 x 6 cm.) met papieren kruiswegstaties in neogotische stijl, rozenkransje met medailles van de lijdende Christus, uitvouwbaar hartje beschilderd met aanroepingen tot Maria, Theresia rozenblaadjes; zwaar kartonnen mapje met plaatjes van de kleine H. Theresia en heiligen van de orde (20 x 11 cm.); zelf gemaakt boekje met de 15 geheimen van de rozenkrans; zelf gemaakt boekje met de smarten van Maria; zelfgemaakt boekje met de blijdschap van Maria; zelfgemaakt boekje Maximes; zelfgemaakt boekje met kaarten van Sint Franciscus; zelf gemaakt boekje "Op tot de volmaakte liefde"; kaartenboekje van bedevaartsplaats La Salette; mapje met heiligen van de Karmel (Saints et Saintes de L’ordre du Carmel); 'schilderijtje' van Lidwina van Schiedam met gedroogde viooltjes; document over Agnus Dei (Latijn, Rome 1898); aan de zijkanten bevestigd twee mapjes met licht blauw lintje met opschrift diversen (bevat (reliek)prentjes en prentjes met gedichtjes van Theresia van Lisieux).

Deze kommen werden vanaf 1968 vervangen door witte kommen. De Karmeltraditie wilde dat men deze met twee handen vasthield als men er uit dronk.

Voor de broodmaaltijd.

Hout, met ijzeren pinnen van binnen. De twee helften werden tijdens het kruisgebed in de vuisten geklemd. Tot ongeveer 1960 aan nieuwe zusters verstrekt.

Tweedeurs paneel van het uitstellingstabernakel van het koor. Gesloten: beeld Lam Gods in de Glorie. Open: beeld twee engelen.

Moeder Elisabeth is de stichteres van de IJslandse Karmel.

Agenda voor de plechtigheden: gezongen heilige missen en wierookplechtigheden.

Ingelijst achter glas met zwart papieren lijstje. Deze foto hing in Hulst in het noviciaat. Zuster Marie Monique (Yvette Le Falher 1908-1938) stierf als novice van Hulst. Er ontstond een soort 'verering' in het Hulster noviciaat.

Met drie sleutelgaten. De kist werd beheerd door de priorin en de 1e en 2e raadzuster. Alleen samen konden ze bij de papieren en het geld komen. Dit was een voorschrift in de constituties.

Houten zuiltje met cannelures, met ring bovenaan. Deze kolom stond in de refter. De priorin gaf de zuster die zich vastgebonden hield aan de ring een (symbolisch) tikje met de roe. Dit gebruik werd rond 1960 afgeschaft.

Het betreft een oleogravure.

Het habijt werd voetvrij gedragen. Bij bukwerk werden het scapulier en de rok van voren opgeslagen en op de rug vastgehaakt met een haak en oog, die aan de zoom bevestigd zaten. Desnoods kon ook de rok van achteren nog opgenomen worden en vastgehaakt worden aan de haak die aan de rug zat. De brede zoom rond de heupen (tot 1955) kon uitgelegd worden als de onderzoom versleten was, en dus ingekort werd. Het split was zo opvallend lang om bij het uitkleden het habijt te laten zakken en om het nemen van de schouderdiscipline te vergemakkelijken (men trok mouwen en bovenstuk uit, de rok bleef wel hangen op de riem). Op de linkerborst van het habijt zit een lusje van dezelfde stof. De zusters konden hier (boven hun hart) hun professiekruis opspelden. 's Nachts werd het kruis op het hoofdkussen gespeld.

Witte wol, driehoekig. Vanuit Bergen op Zoom meegebracht in 1935. In Hulst niet of nauwelijks gedragen omdat daar centrale verwarming was.