Zoeken in collecties

Het halskruis, gedragen op het habijt, werd bij het afleggen van de tijdelijke geloften uitgereikt. Volgens het 'Ceremoniale der Liefdezusters van den Heiligen Carolus Borromaeus' uit 1935 sprak de priester bij het uitreiken van het halskruis het volgende gebed: "Wij bidden U, heilige Heer, almogende Vader, eeuwige God dat het teeken van het kruis voor Uw dienares, die het draagt, moge zijn de standvastigheid in het geloof, de voortgang in de goede werken, haar troost, haar verdediging en beschutting tegen de wreede pijlen van den vijand" (vgl. 'Ceremoniale', p. 75). Aan de ene zijde van het kruis staan middenin de letters IHS; bovenin de letters EG, de initialen van Elisabeth Gruyters; aan de uiteinden van de dwarsbalk en onder het midden de letters JMJ; onderaan een doodshoofd en twee gekruiste beenderen, verbeelding van Christus' overwinning op de dood. Aan de andere zijde: middenin twee harten; bovenin de letters CB, de initialen van Carolus Borromeus; aan de uiteinden van de dwarsbalk en onder het midden de letters JMJ; onderaan opnieuw een doodshoofd en twee gekruiste beenderen.

De krans werd tijdens de plechtigheid van een gouden kloosterjubile op het hoofd van de jubilaresse gezet onder het uitspreken van de woorden: "Krone U de Heer na de voltooiing van de tegenwoordige loopbaan, niet met een vergankelijke, maar met de onbedorven kroon van den hemelschen kampprijs" (vgl. 'Ceremoniale der Liefdezusters van den Heiligen Carolus Borromaeus', p. 138).

Gedicht 'Dit was de rijkdom van haar leven' van Han van Erde Dubois, pseudoniem van H.M.L. Kerckhoffs. Het gedicht, verspreid in 1962 bij het 125-jarig bestaan van de congregatie, heeft betrekking op de stichteres Elisabeth Gruyters.

Het kroontje werd bij het afleggen van de eeuwige geloften eerst gewijd en vervolgens op het hoofd van de geprofeste zuster gezet onder het uitspreken van de woorden: "Ontvang, dierbare Zuster, de kroon, welke uw Bruidegom, de Eéngeboren Zoon van God, u aanbiedt, opdat gij op aarde deelgenoot moogt worden aan zijn Lijden en aan zijn glorie in den hemel". (vgl. 'Ceremoniale der Liefdezusters van den Heiligen Carolus Borromaeus', p. 105). Het doornenkroontje werd door de geprofeste zuster in haar cel bewaard, veelal rond het kruisbeeld, als een herinnering aan en bemoediging in haar gekozen weg. Volgens het 'Ceremoniale' 1935 ontvingen de zusters bij het afleggen van de tijdelijke geloften een scapulier, een witte borstdoek, een halskruis, een zware sluier, een rozenkrans, een ring en een kroontje.