Zoeken in collecties

De boekenleggers werden gebruikt door dirigente en organiste van het koor, ten behoeve van de liturgie. Zuster Dionysia heeft ze gemaakt, zelf beschilderd en getekend. Zuster Bartholomea en zr. Cunera gebruikten ze ook. Ze werden gelegd in het graduale en het vesperale. Koorleden gebruikten de 'gewonere' boekenleggers. De dirigente maakte de boeken voor de koorleden gereed, met boekenleggers, vóór aanvang van de vieringen.

De broodplankjes werden gebruikt in Almelo. De gewoonte van het broodplankje komt daar vandaan. Het lag links boven het couvert. Erop werden uitgetelde sneden brood gelegd, onder een servet. Er waren grote stapels van deze broodplankjes. Op een gegeven moment zijn die aangeboden aan zuster Alphonsa die aan 'de meisjes' handenarbeidles gaf. Zij heeft ze door de pupillen laten glazuren en mee naar huis laten nemen. Pas toen een dame (Mw. Staverman) die het klooster bezocht, een behoorlijk bedrag op tafel wilde leggen voor één van die plankjes, is de hele stapel terug gegaan naar het klooster.

Op de bursa's zijn voorstellingen afgebeeld van de Goede Herder (1-2), van de Rosa mystica (3) en van Maria met Kindje Jezus (4). De volgende toelichting werd door de zusters bij deze bursa's gegeven: de bursa's zijn vervaardigd in het naaiatelier van de zusters in Leiderdorp. Belangrijk voor het naaiatelier was zuster Antonia Bennemann, geboren in Ahlen (Westfalen). De congregatie leefde van haar handwerktraditie. In Leiderdorp was een borduurkamer, waarvan zr. Matthea Bakker het hoofd was. Men kon bij haar terecht om een ontwerp uit te kiezen voor een bruidsuitzet. Voorbeelden waren verzameld in een boek. Met name Engels borduurwerk, opengewerkt, was zeer in trek. Naarmate het ontwerp ingewikkelder was werd de prijs hoger. Niet alleen zusters naaiden en borduurden, het was ook de hoofdbezigheid van de pupillen. Veel pupillen hebben een couturediploma gehaald. Er is volgens de zusters door de congregatie ook een uitzet voor het Koninklijk Huis gemaakt. Waarschijnlijk betreft dat die van prinses Juliana. In Velp voorzag men in het onderhoud door te wassen voor anderen. Daar werden ook de damasten tafellakens van Paleis het Loo, van Prinses Margriet, gewassen en gesteven. In Almelo waren drie naaikamers. Daar naaiden zusters en pupillen ook voor textielfabriekjes.