Zoeken in collecties

Ieder jaar vond in de zomervakantie na sluiting van de jaarlijkse retraite de verplaatsing van zusters plaats. Een voorname reden hiervan was, dat het congregatiebestuur tevens schoolbestuur was van alle scholen die onder het beheer vielen van 'Het Genootschap tot Opvoeding'. Er vielen open plaatsen in de communiteiten door onder meer overlijden, ouderdom en langdurige ziekte. Op allerlei 'posten' moesten er opnieuw zusters geplaatst worden, zowel in huishoudelijke taken als in onderwijs- en opvoedingstaken. In de zomervakantie zorgden de verplaatsingen voor veel gepuzzel voor het hoofdbestuur. Voor de zusters was de vakantie en de retraite een spannende periode. De verplaatsingen werden bekend gemaakt door de zogenaamde 'blauwe brief'. Een brief die vanuit het moederhuis naar de plaatselijke overste werd verstuurd in een blauwe enveloppe. Het begrip 'blauwe brief' was bij alle zusters bekend en deels gevreesd. De jonge zusters van de congregatie kwamen in de zomer uit heel het land bijeen om retraite te volgen in het moederhuis. De 'blauwe brief' werd aan het einde van de retraite aan hen meegegeven voor de verschillende communiteiten. Dit spaarde ook postzegels uit. De overste van de communiteit deelde vervolgens de aanstaande verhuizing mee aan de betreffende zusters: plaats, functie, tijdstip en vervoermiddel. De zusters werden bij de verhuizing altijd begeleid door een oudere medezuster. De verplaatsing werd ook wel 'op missie gaan' genoemd, al was het in Nederland. Soms ging het om grote aantallen. Zo werden er in het jaar 1964 97 van de in totaal 800 zusters verplaatst. Alleen de kleren van de zuster werden ingepakt, meestal door een raadzuster. Hooguit een enkel persoonlijk bezit mocht worden meegenomen, zoals de kap- en de naaidoos. Iedere zuster had bij haar uitzet van thuis een eenvoudige kapdoos meegebracht met daarin een spiegeltje, kam, stofkam, kampapiertjes en schaartje. Een rieten reiskoffer of een gewone kartonnen doos was voldoende als reisbaggage.