Zoeken in collecties

Werd door de zusters gedragen bij hun zilveren professiefeest.

Zwarte zak met inhoud: zakdoek, zakmesje in etui, schaartje in etui, devotiepenningen, boekje met potlood, centimeter, veiligheidsspeld, etui met twee naailapjes met daarop 5 voorgeschreven spelden en speldenrondje met daarin 5 voorgeschreven knopspelden. Het boekje diende voor het bijhouden in hoeverre de zuster zich aan de maandintenties hield. De devotiepenningen zijn afkomstig uit Roermond (O.L. Vrouw in 't Zand), Kevelaer (Consolatrix Afflictorum) en Lourdes. De witte zak werd onder het witte habijt gedragen dat de zusters in de verpleging en in de keuken droegen. Niet alle zusters hadden al deze voorwerpen bij zich. Als een zuster een voorwerp, hoe klein ook, nodig had, moest zij verlof vragen aan de zuster van wie het voorwerp was om het te mogen lenen.

Werkschorten en bijbehorende werkmouwen voor verschillende soorten werk in en om het huis: zwarte schort en werkmouwen (morsmouwen) voor werk op kantoor of tijdens de studie; witte schort voor de poortzuster; geruite schort met werkmouwen voor huishoudelijk werk; en een donkerblauwe schort voor werk in de tuin of op de boerderij. De mouwen werden aan de knopen op de schouders van het habijt vastgemaakt. De werkkleding werd ook na de kledingverandering van 1956 gebruikt. Sommige delen kwamen te vervallen, zoals de morsmouwen.

"Het wandkleed vormt als het ware de samenvatting van een jaar lang gesprekken in alle communiteiten ter voorbereiding op het 150-jarig bestaan van de congregatie Zusters van de Voorzienigheid (Tegelen). Deze gesprekken waren gericht op de periode die de op dat moment levende zusters hadden meegemaakt. De gesprekspunten gingen over de positieve ontwikkelingen en ervaringen en over de pijnpunten in de verschillende periodes. De cijfers van tientallen geven een periode aan van telkens tien jaar. De provincie krijgt haar zelfstandigheid in 1920. Het aantal zusters is dan 519. In 1990 zijn er nog 220 zusters. De vogels in de vlucht geven de groei aan tot de jaren vijftig, de toename van apostolische werken en het stijgend aantal leden. In 1954 worden met circa 50 scholen en cursussen 11.000 leerlingen per jaar bereikt. Door de huishouding te verzorgen in internaten en priesterseminaries worden nog eens 900 leerlingen verzorgd. In de gezondheidszorg worden jaarlijks circa 5.000 mensen verzorgd of verpleegd. De bloemen zijn het symbool van deze bloeiende periode. Daarna volgt de neergaande beweging van loslaten, overdragen, uit handen geven, gedeeltelijk sterven om te komen tot nieuw leven, het vrij worden voor een diepere relatie met God. De vogels in opwaartse vlucht duiden op herbezinning op het evangelisch leven en het daar aanwezig-zijn waar de zusters als gelovige vrouwen de Geest van God proberen levend te houden. In de regenboog heeft God eens zijn verbond met de mensen gesloten. In dat verbond leven en sterven de zusters, wetend dat Hij het is die wasdom geeft".

Gemaakt in 1976 toen het honderd jaar geleden was dat de zusters uit Duitsland naar Nederland uitweken. Op de onderzijde is de tekst geborduurd: "Een zaadje dat uitgroeide tot een grote boom die verkwikkende schaduw en vrucht mocht dragen". Op het kleed worden alle vestigingsplaatsen genoemd. Hierbij: stang om het wandkleed op te hangen.

Het wapen toont een gekroonde driehoek met daarbinnen drie in elkaar grijpende cirkels. Naast de driehoek de letters alpha en omega (aanvang en einde) en onder de driehoek de Latijnse spreuk: "Tua providentia pater gubernat" (Uw voorzienigheid, Vader, leidt ons).

De devotie tot O.L. Vrouw van de Altijddurende Bijstand werd vanaf begin 20e eeuw door de redemptoristen verspreid in Nederland. De meeste kloosters hadden deze voorstelling wel ergens aan de muur hangen.

Afkomstig uit het scheikundelokaal van de kweekschool te Blerick.

Afkomstig uit het klooster te Maasbree of Tegelen.

De relieken hebben toebehoord aan een zuster van de congregatie Zusters van de Goddelijke Voorzienigheid (Tegelen). Relieken van: Clara Fey, Petrus Donders (2x), Teresa van Lisieux, Gemma Galani, Titus Brandsma, Clara van Assisië (2x) en de H. Cecilia.

Tekeningen van: St. Josephklooster Venray (1-8), St. Josephklooster Tegelen (9-10), Annaklooster Tegelen (11), Ziekenhuis Tegelen (12-13), Antoniusklooster Blerick (14), Maria Roepaan Ottersum (15), St. Josephklooster Maasbree (16) en St. Josephklooster Steyl (17-18).

'De Tol' was een van de armenhuisjes waar tot 1880 - het jaar van gereedkomen van het klooster - de zusters in woonden. Na die tijd werden ze gebruikt als onderkomen voor de mannen die door de zusters verzorgd werden.

Op het tableau medailles van verschillende heiligen, een rozenkrans van O.L. Vrouw van de Zeven Smarten, een vingerrozenkrans en een kruisje. Alles is verzameld door zuster Maria Josephine Welten (1925-2002), groot Maria-vereerster en lid van de Zusters van de Goddelijke Voorzienigheid (Tegelen).

Algemene stempels (1-4, waarvan 1-3 met alziend oog), stempels van klooster Blerick (5-6), van klooster Steyl (7-9) en Ottersum (10).

Twee insignes van de Nederlandse Vereniging van Diëtisten en één van de Nederlandse Federatie voor Bejaardenzorg. Eerstgenoemde insignes werden gedragen door zuster Ancilla. Laatstgenoemd insigne was van zuster Concordia. Beide lid van de Zusters van de Goddelijke Voorzienigheid, Tegelen. Op de achterzijde van het insigne van de Nederlandse Federatie voor Bejaardenzorg is het nummer 1895 aangebracht. Alle insignes kunnen met een speld op kleding aangebracht worden.

Bij de inkleding tot novice kreeg de postulant een witte sluier over de zwarte kap gelegd. Ook ontving ze dan haar kloosterkleding: een zondagshabijt en twee habijten voor door-de-week. Alsook een gordel en rozenkrans. Het is niet vast te stellen vanaf wanneer de sluier bij de inkleding werd gebruikt.

Eind september 1944 werden de Zusters van de Goddelijke Voorzienigheid (Tegelen) uit het klooster te Ottersum geëvacueerd. Zuster Adeltraud Sievers was één van hen. Van deze tocht is, naast dit schilderij, een verslag met pentekeningen van haar hand bewaard gebleven.

Wellicht gebruikt door de zusters van het paramentenatelier. Wellicht ook gebruikt om tijdens de inkleding een lok van het haar af te knippen.

De rozenkrans aan een leren koord (2) werd gedragen van 1956 tot 1967. Vanaf 1967 werd de kleding wederom aangepast en droegen de zusters geen grote rozenkransen meer.

Werd aan 2 haken bevestigd aan het bovenlijfje van het habijt. In tegenstelling tot de rozenkrans die tot 1956 werd gedragen, heeft deze rozenkrans een leren koord in plaats van een metalen schakelketting. Het kruis is iets kleiner dan bij de oude rozenkrans. Dit werd aangepast zodat het kruis minder snel achter een meubel bleef haken waardoor de schakelketting brak.

Werd aan 2 haken van het bovenlijfje van het habijt gehangen. Aan de rozenkrans was in de jaren tot 1956 ook een medaille van de H. Vincentius, patroonheilige van de congregatie, bevestigd.

In de rozenkrans zijn veertien metalen plaatjes verwerkt met voorstellingen van de veertien kruiswegstaties. Tussen de plaatjes steeds drie kraaltjes. De rozenkrans telt in totaal 51 kraaltjes. In 1912 werd het gebruik van deze rozenkrans door het Heilig Officie in Rome verboden. In gebruik geweest bij de Zusters van de Goddelijke Voorzienigheid, Tegelen.

Het kruisje is open te klappen en bevat 20 relieken. Aan de voorzijde is een corpus aangebracht met daaronder Maria(?). De achterzijde is voorzien van de lijdenswerktuigen van Christus. De binnenzijde is versierd en ieder reliek is voorzien van een papiertje met daarop de naam van de heilige.

Met relieken van o.a. de H. Theresa van Avila en de H. Ursula.

Uitvoering 'Negativ' voor berekeningen onder nul. Aan de voorzijde de positieve getallen (optellen), aan de achterzijde de negatieve (aftrekken). Serienummer D811843. Is in een mapje gestoken met bijbehorende 'pen' en notablokje. De rekenmachine werd gebruikt op het administratiekantoor van de congregatie.