Zoeken in collecties

Gebruikt waar gezongen werd vanuit een koorboek op lezenaar.

Bel, gemaakt van een fles en een noot door de zusters tijdens haar verblijf in het interneringskamp te Kuching (Sewarak) (1942-1945). Het werd van groot belang geacht om ook in het kamp de traditionele dagorde te blijven volgen. De bel was daarbij een belangrijk element.

Alle leerlingen boven de lagere schoolleeftijd die op het internaat van de zusters zaten, werden geacht lid te zijn van de Mariacongregatie.

Met deze bikkels speelden de kinderen op het internaat van de zusters in Etten.

Mère Chantal Germ liet alle kloosterlijke gebruiken verzamelen in een getypt en gecyclostileerd boekje. Met een voorwoord van mgr. Hopmans, bisschop van Breda. Binnen de congregatie bekend als 'puntenboekje'. Het diende als instructiemateriaal bij overstenvergaderingen, kapittels en bestuursbrieven. In 1954 werden aantal voorschriften versoepeld, afgeschaft of veranderd. In de jaren zestig in onbruik geraakt.

Het passiekruis speelt een belangrijke rol in de spiritualiteit van de Penitenten-Recollectinen van de Reform van Limburg, een hervorming (ontstaan in 1623) binnen de Franciscaanse traditie. De Franciscanessen van Etten zijn een van de congregaties die uit deze hervorming zijn voortgekomen. De bronzen plaquette hing aanvankelijk in de hal van Huize Adama in Etten-Leur. Bij de verbouwing van het Withof-complex werd het daar weggehaald. De tekst op de plaquette luidt: "Instituut St. Jozef, Etten".

Opdracht voor het vervaardigen van de canonborden werd in het midden van de jaren vijftig gegeven, toen de liturgische vernieuwing binnen de congregatie op gang kwam. De opdracht aan de benedictijnen verliep vermoedelijk via de toenmalige rector J. Rombouts. De benedictijnen va Oosterhout waren ook betrokken bij de plaatsing van het grote massieve altaar in oktober 1954 en bij het veranderen van de ritus van kleding en professie.

Liedboek dat met name aantal hymnen bevat die tijdens het lof werden gezongen. In grote letter gedrukt, zodat het voor alle koorleden leesbaar was. Het boek lag op een draaiend rek dat bevestigd was aan de balustrade van het koor. Het boek is geheel handmatig samengesteld met behulp van een letterdoos (VW/Z057/031). De bladen zijn afzonderlijk bestempeld en later ingebonden.

Het kruisje werd gedragen ter vervanging van het geborduurde symbool van het scapulier. Blank stalen kruisje met doornenkroon. Op het kruis zijn bruine houten balken aangebracht.

Het kruisje werd gedragen na de verandering van de kleding in 1968. Het kruisje werd opgespeld of met een kettinkje om de hals gedragen. Het kruisje stelt het Tau-teken voor met daarachter de zon als beeld van verrijzenis. Moeder Annette Verbeeten liet zich voor de keuze van dit Tau-teken inspireren door de zusters van de congregatie van Roeselaere.

Lint van een lid van de H. Hartcongregatie op het internaat van de zusters te Etten. Het was een breed rood lint met een ronde medaille. In de week droeg men een rood koordje met een smalle medaille. De H. Hartcongregatie was een elitaire groep van interne leerlingen die 'braaf' genoeg werden geacht. De linten en koordjes werden niet zichtbaar gedragen.

Lint van een lid van de Mariacongregatie op het internaat van de zusters te Etten. Het lint werd gedragen boven op de uniformjurk. Het was een breed lint met een ronde medaille. In de week droeg men een lichtblauw koordje met een smalle medaille.

Overzicht van de franciscaanse familie, bestaande uit negen kopergravures. De afgebeelde boom stelt de hele franciscaanse familie voor.

De prentjes zijn in opdracht van de Franciscanessen van Oirschot gemaakt met het oog op de mogelijke zaligverklaring in 1948 van moeder Joanna van Jezus. De zaligverklaring is niet doorgegaan.

Het passiekruis speelt een belangrijke rol in de spiritualiteit van de Penitenten-Recollectinen van de Reform van Limburg, een hervorming (ontstaan in 1623) binnen de Franciscaanse traditie. De Franciscanessen van Etten zijn een van de congregaties die uit deze hervorming zijn voortgekomen. De etiketten waarop de afbeelding was afgedrukt, werden gebruikt om eigen archiefstukken te kenmerken.

Kom van wit grof aardewerk waaruit gedronken werd tijdens de maaltijden. De kom stond op de reftertafel links boven het plankje (VW/Z057/037). Het was voorschrift dat er met twee handen gedronken moest worden. Dat was uit een praktische reden (de zwaarte van de kom), maar er was ook een symbolische betekenis. Het gaf aan de dubbele houding van tot zich nemen en van afstand van houden.

Van binnen wit / crème; van buiten oranje of bruin.

Op het plankje is aan de rechter bovenkant het nummer van de betrokken zuster geschreven. De plankjes werden gebruikt voor de broodmaaltijden (ontbijt, collatie om vier uur en avondboterham). de plankjes zijn gebruikt tot Pasen 1955. Toen werden om hygienische redenen de plankjes vervangen door porseleinen bordjes.

Gemaakt t.g.v. het zilveren kloosterfeest van mère Chantal Germ. Het Feestprogramma bevat informatie over het programma van de dag. Het 'Officium parvum' bevat een fictief officie, gezongen in 2005 ter ere van de Heilige Maria-de-Chantal de Hollande. In het Feestprogramma is een foto van mère Chantal Germ toegevoegd.

Deze fiches werden gebruikt bij met name kaart spelen door de kinderen op het internaat van de zusters in Etten. Er mocht niet om geld gespeeld worden.

Afbeelding van een kruis waarvoor twee gekruiste armen zijn geplaatst: een blote arm (van Jezus) met in de hand een kruiswond en een arm waarvan de gestigmatiseerde hand (van Franciscus) uit de mouw van een habijt steekt. Deze afbeelding is van oudsher een francsicaans logo. Het medaillon is onderdeel geweest van een grote neo-gothische devotietroon ter ere van Sint Franciscuas van Assisie, aangebracht in de linker zijbeuk van de z.g. grote kapel.

Kroontje gemaakt van gouden rozetjes dat de jubilaris ontving tijdens de viering op haar gouden professiefeest samen met een gouden kruk. Na de eucharistieviering werd het gouden kroontje met een paar spelden op de kap van de feesteling vastgestoken.

Hamer gebruikt door de zusters tijdens haar verblijf in het interneringskamp te Kuching (Sewarak) (1942-1945).

Vanaf 1955 moest bij de professie het processieformulier eigenhandig worden ondertekend. Dat gebeurde tijdens de dienst, nadat de kandidate haar professie had uitgesproken. De kandidate schreef tijdens de retraite, voorafgaand aan de professie, het formulier. De ondertekening gebeurde tijdens de professieplechtigheid.

Met het toestel werden koorden geslagen die dienden om de kloosterkleding te beschermen tegen slijtage. De koorden werden onder aan de zoom van habijt en mouwen aangebracht: voor de zomen van het kleed wat dikker koord, gemaakt van sajet; voor de mouwen wat dunner koord, gemaakt van katoen. Het toestel is gebruikt tot 1967, toen er andere habijten kwamen.