Een staakmadonna is een Mariabeeld bestaande uit houten stokken waarop een hoofd en handen bevestigd zijn. Door de heer van Balkom geschonken aan zuster Jesualda van de Zusters van Liefde (Schijndel) bij gelegenheid van haar zilveren kloosterfeest op 21 juni 1934. Bij gelegenheid van de dogmaverklaring van Maria ten Hemelopneming door Paus Pius XII in 1950 werd deze madonna met het Kindje Jezus aangekleed door een medezuster van zuster Jesualda: zuster Henriëtte

De sculptuur is afkomstig uit het huis voor ongehuwde moeders dat in Leiden stond. Het was een onderdeel van de communiebank van dat huis

Dit doodshoofd stond tot 1970 in Beek in de refter, op de tafel tussen de priorin en de subpriorin. In de Karmel van Hulst stond in de refter een echt doodshoofd maar dit was al vóór 1968 weggedaan (weggegeven aan kennissen). De doodskop stond er om de zusters eraan te herinneren dat er na dit leven iets belangrijkers kwam

De schedel is in kloosters te vinden als symbool dat aan het denken zette over de vergankelijkheid, de ijdelheid ('vanitas', leegte), het sterven. Een schedel was, al dan niet in een kleine vitrine, in bibliotheek of refter te vinden. In plaats van een echte schedel deed ook een nabootsing ervan dienst. Dit echte doodshoofd stond bij de zusters in de refter