Zoeken in collecties

Uw zoekacties: zzOUD Databestand kloosters in Nederland
beacon
50  zoekresultaten
gesorteerd op:
 
 
 
 
Kloosterorganisatie
Kloosterorganisatie: Reparatricen
Orde of congregatie:
Reparatricen
Alternatieve namen:
Congregatie van Maria Eerherstel; Congregatie van Maria Eerherstelster; Reparatricen
Latijnse naam:
Societas Mariae Reparatricis
Afkorting:
SMR
Stichter, stichteres:
Emilie d'Oultremont
Stichtingsjaar:
1858
Land van oorsprong:
Frankrijk
Plaats van oorsprong:
Straatsburg
Vestiging Nederland:
1904
Doelstelling:
Contemplatie
Geschiedenis:
Emilie d'Oultremont wijdde zich vanuit een Ignatiaanse spiritualiteit aan een leven van gebed, boetvaardigheid en naastenliefde. De congregatie werd in 1883 goedgekeurd
Rechtspersonen:
Rechtspersoon: Klooster van Maria Eerherstel te Maastricht
Missielanden:
België; Zweden
Gebruikte bronnen:
KS, 75; PA 2004; Nolet III, p. 230-233
ENK Monasticon nummer:
Z107
Toon op kaart Toon op kaart
 
 
 
 
 
Kloosterorganisatie
Kloosterorganisatie: Priesters van het H. Hart van Jezus
Orde of congregatie:
Priesters van het H. Hart van Jezus
Alternatieve namen:
Priesters van het H. Hart van Jezus
Latijnse naam:
Sacerdotes a Sacro Corde; Congregatio Sacerdotum a Sacro Corde
Afkorting:
SCJ
Stichter, stichteres:
Leo Dehon
Stichtingsjaar:
1878
Land van oorsprong:
Frankrijk
Plaats van oorsprong:
St.-Quentin
Vestiging Nederland:
1883; officiële vestiging in 1900
Doelstelling:
Missiewerk; pastoraal werk; onderwijs; sociaal werk; crisishulp
Geschiedenis:
Léon Gustave Dehon werd in 1843 in La Capelle in het Franse Departement du Nord geboren als zoon van welgestelde ouders. Hij studeerde in Parijs en Rome. In 1868 werd hij priester gewijd. Als kapelaan richtte hij in 1877 met toestemming van de bisschop van Soissons in Saint-Quentin het Collège St. Jean op. Vanuit zijn visie, dat het docentencorps van dit college uit priesters zou moeten bestaan die samen een nieuwe congregatie zouden vormen, stichtte Dehon in 1878 in Saint-Quentin de Congregatie van de Priesters van het H. Hart van Jezus. Gedurende zijn verdere leven bleef Dehon zijn congregatie als Generaal Overste besturen. In 1925 stierf hij te Brussel. De leden van de congregatie, die naar de stichter ook wel Dehonianen worden genoemd, wijdden zich aan de verering van het Heilig Hart van Jezus, een in de 19e eeuw zeer populaire devotie, waarvan het aan Jezus’ Hart te geven eerherstel de leidraad vormde. De gedachte daarachter was, dat de zondige mens het Hart van Jezus dusdanig verwond had dat Zijn eer hersteld moest worden. De Dehonianen probeerden dat eerherstel te bereiken door het H. Hart te vereren en door hun eigen lijden als een offer op te dragen aan Jezus, maar ook door het verrichten van liefdewerk die gelovigen dichter tot het H. Hart zouden brengen. Na het Tweede Vaticaanse concilie werd de doelstelling van de congregatie opnieuw verwoord. Het accent kwam toen te liggen op diaconie, pastoraat, onderwijs, crisishulp en opvang van daklozen. Vrij snel breidde de Congregatie zich uit, eerst in Frankrijk, maar spoedig ook daarbuiten. Al in 1883 vestigde zij zich te Watersleyde bij Sittard. De vestiging daar groeide uit tot het Sittardse Missiehuis, dat het moederhuis van de Duitse provincie werd. De bakermat van de bij decreet van het generaal bestuur in 1910 opgerichte Nederlandse provincie is het in 1900 gestichte Juvenaat H. Hart te Bergen op Zoom. In de missie was de congregatie actief in Brazilië, Kongo, Finland, Zweden, Kameroen, Indonesië en Chili
Missielanden:
Brazilië (1893); Congo/Zaïre (1897); Finland (1907); Zweden (1910); Kameroen (1911); Indonesië (1923); Chili
Gebruikte bronnen:
KS, 131-133; PA 2002, 2004; NMM; Encyclopedie van het Katholicisme III (1956) k. k. 488-489; www.relins.be; Willemsen, "Nederlandse missionarissen en hun missiegebieden" (2006)
ENK Monasticon nummer:
P038
Gevestigd in:
meer
Toon op kaart Toon op kaart
 
 
 
 
 
Kloosterorganisatie
Kloosterorganisatie: Ongeschoeide Karmelieten
Orde of congregatie:
Ongeschoeide Karmelieten
Alternatieve namen:
Ongeschoeide Karmelieten; Ongeschoeide Carmelieten; Orde van O.L. Vrouw van de Berg Karmel; Theresianen; Discalzen
Latijnse naam:
Ordo Carmelitorum Discalceatorum
Afkorting:
OCD
Stichter, stichteres:
Teresia van Avila; Johannes van het Kruis
Stichtingsjaar:
1562 (voor de mannelijke tak: 1568)
Plaats van oorsprong:
Spanje
Vestiging Nederland:
1620; herintroductie in 1876
Patroonheiligen:
Theresia van Lisieux
Doelstelling:
Contemplatie; onderricht in beschouwelijk gebed
Geschiedenis:
De naleving van de Regel van de Karmel, die door paus Innocentius IV voor wat het beginsel van collectieve armoede betreft reeds versoepeld was, verwaterde in de praktijk steeds meer. Als reactie daarop stichtte Theresia van Ávila in 1562 met enkele medezusters een nieuwe kloostergemeenschap in Ávila, het Sint Jozefconvent, die teruggreep op de oorspronkelijke geest van de Karmel, die zich kenmerkt door stilzwijgen, eenzaamheid en voortdurend gebed, waarbij het accent opnieuw op het contemplatieve ideaal kwam te liggen. Dit was het begin van de hervorming van de vrouwelijke tak van de orde. Voor wat de hervorming van de mannelijke tak betreft, werd Theresia van Ávila terzijde gestaan door de H. Joannes van het Kruis. Hij stichtte in 1568 in Duruelo het eerste mannenklooster van de contemplatieve Karmel. Voormelde hervormingsbeweging resulteerde uiteindelijk in een splitsing van de orde in een gematigde tak, de geschoeide karmelieten, en in een strenge, observante tak, de ongeschoeide karmelieten, die ook wel theresianen genoemd werden. De eerste ongeschoeide karmelieten kwamen naar Nederland in de tijd van de 'Hollandse Zending'. Toen in Nederland wegens de Reformatie kloosters verboden werden, kwamen ze vanuit België en Frankrijk naar het westen van Nederland om daar enkele staties te bedienen. Na een terugval in de achttiende eeuw vond in Nederland een herintroductie van hun orde plaats toen ten tijde van de Duitse Kulturkampf een aantal Duitse ongeschoeide karmelieten de grens met Nederland overtrokken en zich in het Zuid-Limburgse Geleen vestigden. In 1871 fuseerden de mannelijke en de vrouwelijke tak van de ongeschoeide karmelieten tot één orde, waarvan de Nederlandse vestigingen onder de Beierse provincie vielen, totdat er in1935 in Nederland een semi-provincie opgericht werd. Een geheel zelfstandige provincie werd de orde van de ongeschoeide karmelieten in Nederland pas in 1960
Juridische structuur:
Van pauselijk recht
Rechtspersonen:
Zendelingeninstituut St. Theresia (kleinseminarieopleiding, opgeheven in 1967)
Missielanden:
Brazilië (1952); Libanon; Duitsland; Italië; India; Egypte; Verenigde Staten van Amerika
Gebruikte bronnen:
J. Willemsen, “Nederlandse missionarissen en hun missiegebieden” (KDC, Nijmegen 2006), ziie ook: https://docplayer.nl/4804632-Nederlandse-missionarissen-hun-missiegebieden.html (29-12-2020); J.P.A. van Vugt: Kloosters op schrift (tweede bewerkte uitgave, Nijmegen 2003), zie ook: https://repository.ubn.ru.nl/bitstream/handle/2066/134988/134988.pdf?sequence=1 (29-12-2020), p. 78; W. Nolet: Katholiek Nederland, Deel I ('s-Gravenhage 1930), p. 118/119; R.Wols, ‘De Ongeschoeide Karmelieten OCD’ op website Brabants Historisch Informatie Centrum (BHIC), https://www.bhic.nl/ontdekken/verhalen/de-ongeschoeide-karmelieten-ocd (30-12-2020); P. Albers, “Handboek der algemeene kerkgeschiedenis. Tweede deel” (’s-Hertogenbosch 1905-1907), p. 422
ENK Monasticon nummer:
P015
Toon op kaart Toon op kaart
 
 
 
 
 
Kloosterorganisatie
Kloosterorganisatie: Missionarissen van het H. Hart van Jezus
Orde of congregatie:
Missionarissen van het H. Hart van Jezus
Alternatieve namen:
Missionarissen van het H. Hart van Jezus, De Rooi Harten
Latijnse naam:
Missionarii Sacratissimi Cordis Jesu
Afkorting:
MSC
Stichter, stichteres:
Jules Chevalier
Stichtingsjaar:
1854
Land van oorsprong:
Frankrijk
Vestiging Nederland:
1880
Doelstelling:
Missiewerk; pastoraal werk
Geschiedenis:
Samen met twee studiegenoten, Charles Piperon en Jean-Marie Vandel, stichtte Jules Chevalier (1824-1907) in 1854 de congregatie van de Missionarissen van het Heilig Hart van Jezus. Het internationaal centrum van deze congregatie is gevestigd in Issoudun (Frankrijk), de geboorteplaats van Chevalier, waar hij na zijn wijding als priester tot kapelaan benoemd werd. De congregatie, die in 1874 pauselijke goedkeuring kreeg, heeft de bijzondere verering van het Heilig Hart van Jezus en de verspreiding hiervan door middel van onderwijs, gezondheidszorg, prediking en missie tot doel. Nadat het Vaticaan in 1871 Micronesië, Melanesië en (Papua) Nieuw Guinea als missiegebied aan de congregatie toevertrouwde, ontwikkelde de congregatie zich tot een wereldwijd actieve missiecongregatie. In het begin van de 20e eeuw verliet de congregatie Frankrijk vanwege het sterk antiklerikale beleid daar en vestigde zich in 1880 in Nederland van waaruit de congregatie zich verder over Europa verspreidde. De Nederlandse tak van de congregatie, die in 1919 een zelfstandige provincie werd, gaf aan haar doelstelling vorm door parochiewerk, volksmissies en retraites, de aansturing van de Aartsbroederschap van Onze Lieve Vrouw van het Heilig Hart in Sittard, de opleiding van religieuzen, opvoeding en onderwijs. Begin 20e eeuw kreeg de Nederlandse provincie de Molukken (1902), Oceanië en Nieuw-Guinea (1905), de Filippijnen (1908), Brazilië (1911), Celebes (1919), Midden-Java (1921) als eigen missiegebieden toegewezen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden er geen missionarissen meer uitgezonden. De Japanse bezetting van Nederlands-Indië kostte 27 congregatieleden het leven. Na de oorlog ontwikkelden de voormalige missiegebieden zich tot autonome gebieden. Steeds meer missionarissen keerden voorgoed terug naar Nederland. Vanaf de jaren 1980 ontplooide de congregatie nieuwe vormen van missie en gemeenschapsleven, voornamelijk in de vorm van activiteiten ten dienste van kansarmen in de samenleving
Missielanden:
Indonesië (Molukken 1902; Celebes 1919; Midden-Java 1921); Nieuw-Guinea (1905); Filippijnen (1908); Brazilië (1911); Congo/Zaïre
Gebruikte bronnen:
J. Willemsen, “Nederlandse missionarissen en hun missiegebieden” (KDC, Nijmegen 2006), zie ook: https://docplayer.nl/4804632-Nederlandse-missionarissen-hun-missiegebieden.html (02-10-2021); J.P.A. van Vugt: Kloosters op schrift (vijfde bewerkte uitgave, Nijmegen 2015), p. 154; W. Nolet: Katholiek Nederland, Deel I ('s-Gravenhage 1930), p. 161/162; R. Wols, ‘De Missionarissen van het H. Hart van Jezus MSC’ op website Brabant Historisch Informatie Centrum, https://www.bhic.nl/ontdekken/verhalen/de-missionarissen-van-het-h-hart-van-jezus-msc (29-10-2021)
ENK Monasticon nummer:
P027
Toon op kaart Toon op kaart