Zoeken in collecties

Jules Chevalier, priester van het bisdom Bourges in Midden-Frankrijk, stichtte op 8 december 1854 de Congregatie van de Missionarissen van het heilig Hart. Ook stichtte hij op 30 augustus 1874 te Issoudun een vrouwelijke congregatie, de Dochters van O.L. Vrouw van het H.Hart. De eerste acht jaar leidde deze groep een kwijnend bestaan bij gebrek aan goede leiding, totdat Marie Louise Hartzer (1837-1908) in 1882 intrad en als overste werd aangesteld door pater Chevalier. In 1884 vertrokken de eerste zusters naar de missie van Oceanië. Vanwege vervolgingen in Frankrijk verhuisde de congregatie naar Thuin in België. Wijkverpleging werd het voornaamste apostolaat van de congregatie. In 1900 kregen de Nederlandse MSC de verantwoordelijkheid voor de missie in de Molukken en Nederlands Nieuw Guinea en ze vroegen de hulp van Nederlandse zusters (13 waren reeds vóór 1900 ingetreden en vertrokken naar de missie in Oceanië) en dus een Nederlands noviciaat. Pas in 1911 kwamen de eerste zusters naar Waalwijk voor parochiewerk. Een MSC ging naar de bisschop en deze gaf toestemming voor een stichting op voorwaarde dat de overste een Nederlandse zou zijn en dat er binnen drie jaar in het bisdom Den Bosch een novicaat zou komen. De Nederlandse Stephanie Pacilly werd benoemd, samen met Agathe Freneau (Fr.) en Charles Janssens (Belg.). In 1915 werd het Nederlandse noviciaat geopend. Na die tijd kwamen er steeds meer aanvragen om zusters binnen vanuit parochies. Daar verrichtten de zusters vele soorten werkzaamheden, zoals onderwijs, wijkverpleging, bejaardenzorg, ziekenverpleging, internaten, kinderverblijven. Maar ook: sociaal werk, catecheselessen, parochie- en jeugdwerk, pastoraal werk. In 1925 werd Nederland een zelfstandige provincie met zuster Pacilly als overste. De congregatie is een missiecongregatie en al in 1920 werden de eerste Nederlandse zusters uitgezonden. Er werden ook inlandse congregaties gesticht, met eigen noviciaat zoals op de Molukken, in Papua en op Java

De oorsprong van de begijnen is onduidelijk. Over de naamsafleiding is veel gespeculeerd. Vanaf de 12e eeuw treft men ze aan. In Nederland zijn er vanaf de 13e eeuw begijnen. De begijnen waren ongetrouwde vrouwen en weduwen, die de geloften van gehoorzaamheid en kuisheid aflegden. Ze leidden een religieus leven zonder formeel religieuzen te zijn. Persoonlijk bezit was toegestaan. Vaak woonden ze bij melaatsenhuizen en ziekenhuizen. In vele plaatsen waren er begijnhoven. In Nederland waren er nog tot eind jaren tachtig van de 20e eeuw begijnen te Amsterdam (Begijnen van het H. Sacrament) en Breda

De zusters vormen een congregatie van vrouwelijke tertiarissen van de Orde van Sint Augustinis. In 2001 (Utrecht) en 2006 (Amsterdam) zijn twee leefgroepen opgericht, respectievelijk 'Casella' en 'Camino' genaamd. Sinds 1997 wonen een aantal zusters in het kloosterbejaardenoord 'Huize Witven' te Someren