Zoeken in collecties

Uw zoekacties: zzOUD Databestand kloosters in Nederland
beacon
15  zoekresultaten
gesorteerd op:
 
 
 
 
Kloosterorganisatie
Kloosterorganisatie: Priesters van het H. Hart van Jezus
Orde of congregatie:
Priesters van het H. Hart van Jezus
Alternatieve namen:
Priesters van het H. Hart van Jezus
Latijnse naam:
Sacerdotes a Sacro Corde; Congregatio Sacerdotum a Sacro Corde
Afkorting:
SCJ
Stichter, stichteres:
Leo Dehon
Stichtingsjaar:
1878
Land van oorsprong:
Frankrijk
Plaats van oorsprong:
St.-Quentin
Vestiging Nederland:
1883; officiële vestiging in 1900
Doelstelling:
Missiewerk; pastoraal werk; onderwijs; sociaal werk; crisishulp
Geschiedenis:
Léon Gustave Dehon werd in 1843 in La Capelle in het Franse Departement du Nord geboren als zoon van welgestelde ouders. Hij studeerde in Parijs en Rome. In 1868 werd hij priester gewijd. Als kapelaan richtte hij in 1877 met toestemming van de bisschop van Soissons in Saint-Quentin het Collège St. Jean op. Vanuit zijn visie, dat het docentencorps van dit college uit priesters zou moeten bestaan die samen een nieuwe congregatie zouden vormen, stichtte Dehon in 1878 in Saint-Quentin de Congregatie van de Priesters van het H. Hart van Jezus. Gedurende zijn verdere leven bleef Dehon zijn congregatie als Generaal Overste besturen. In 1925 stierf hij te Brussel. De leden van de congregatie, die naar de stichter ook wel Dehonianen worden genoemd, wijdden zich aan de verering van het Heilig Hart van Jezus, een in de 19e eeuw zeer populaire devotie, waarvan het aan Jezus’ Hart te geven eerherstel de leidraad vormde. De gedachte daarachter was, dat de zondige mens het Hart van Jezus dusdanig verwond had dat Zijn eer hersteld moest worden. De Dehonianen probeerden dat eerherstel te bereiken door het H. Hart te vereren en door hun eigen lijden als een offer op te dragen aan Jezus, maar ook door het verrichten van liefdewerk die gelovigen dichter tot het H. Hart zouden brengen. Na het Tweede Vaticaanse concilie werd de doelstelling van de congregatie opnieuw verwoord. Het accent kwam toen te liggen op diaconie, pastoraat, onderwijs, crisishulp en opvang van daklozen. Vrij snel breidde de Congregatie zich uit, eerst in Frankrijk, maar spoedig ook daarbuiten. Al in 1883 vestigde zij zich te Watersleyde bij Sittard. De vestiging daar groeide uit tot het Sittardse Missiehuis, dat het moederhuis van de Duitse provincie werd. De bakermat van de bij decreet van het generaal bestuur in 1910 opgerichte Nederlandse provincie is het in 1900 gestichte Juvenaat H. Hart te Bergen op Zoom. In de missie was de congregatie actief in Brazilië, Kongo, Finland, Zweden, Kameroen, Indonesië en Chili
Missielanden:
Brazilië (1893); Congo/Zaïre (1897); Finland (1907); Zweden (1910); Kameroen (1911); Indonesië (1923); Chili
Gebruikte bronnen:
KS, 131-133; PA 2002, 2004; NMM; Encyclopedie van het Katholicisme III (1956) k. k. 488-489; www.relins.be; Willemsen, "Nederlandse missionarissen en hun missiegebieden" (2006)
ENK Monasticon nummer:
P038
Gevestigd in:
meer
Toon op kaart Toon op kaart
 
 
 
 
 
Kloosterorganisatie
Kloosterorganisatie: Ongeschoeide Karmelietessen
Orde of congregatie:
Ongeschoeide Karmelietessen
Alternatieve namen:
Orde van O.L. Vrouw van de Berg Karmel; Ongeschoeide Karmelitessen; Theresianen
Latijnse naam:
Ordo Carmelitarum Discalceatorum
Afkorting:
OCD
Stichter, stichteres:
Teresa van Avila; Joannes van het Kruis
Stichtingsjaar:
1562
Land van oorsprong:
Spanje
Vestiging Nederland:
1624; herintroductie in 1872
Doelstelling:
Contemplatie
Geschiedenis:
Deze hervormde tak van de Karmel ontstond in 1562 toen Teresa van Avila, lid van een vrouwelijke kerkgemeenschap, met een kleine groep zusters een nieuw klooster stichtte, dat de karmelregel strikter wilde navolgen. Samen met Joannes van het Kruis ondernam ze zo de hervorming van het Karmel dat resulteerde in een gescheiden orde: de Orde van de Ongeschoeide Karmel. Deze eerste hervormde Karmelieten voerden het beleven van de armoede zeer consequent door en gingen daarom barrevoets
Juridische structuur:
Van bisschoppelijk recht
Missielanden:
Indonesië (1939); China; IJsland (1939-1983); Thailand
Gebruikte bronnen:
KS, 58; PA 2004; NMM
Opmerkingen:
Dit klooster had ook Nazareth als naam
ENK Monasticon nummer:
Z079
Toon op kaart Toon op kaart
 
 
 
 
 
Kloosterorganisatie
Kloosterorganisatie: Missionarissen van het Goddelijk Woord
Orde of congregatie:
Missionarissen van het Goddelijk Woord
Alternatieve namen:
Missionarissen van het Goddelijk Woord; Gezelschap van het Goddelijk Woord; Missionarissen van Steyl
Latijnse naam:
Societas Verbi Divini
Afkorting:
SVD
Stichter, stichteres:
Arnold Janssen
Stichtingsjaar:
1875
Land van oorsprong:
Nederland
Doelstelling:
Missiewerk; pastoraal werk
Geschiedenis:
In de Duitse stad Goch werd in 1837 Arnold Janssen geboren. Hij studeerde in Münster natuur- en wiskunde en later ook theologie. In 1861 werd hij priester gewijd. Vervolgens werd hij leraar aan het Sint-George Gymnasium in Bocholt. In het bisdom Münster werd hij in 1869 directeur van het Apostolaat des Gebeds. Hij werd door een ontmoeting met de apostolische prefect van Hongkong, mgr. Timoleone Raimond, versterkt in zijn belangstelling voor de missie en de wetenschappelijke vorming van missionarissen. Hij vatte toen het plan op om voor Duitstalig Europa een missiecongregatie op te richten. Door de door Bismarck in het kader van de Kulturkampf uitgevaardigde antiklerikale wetten was dit echter in Duitsland niet mogelijk. Hij week uit naar Nederland. Hier richtte hij in 1875 in Steyl, vlak over de Duitse grens, (S)ocietas (V)erbi (D)ivini ofwel het Gezelschap van het Goddelijk Woord op. In een in Steyl gekochte herberg werd het missiehuis St. Michaël gevestigd. Al een jaar later, in 1886, werd ernaast begonnen met een bouw van een nieuw onderkomen dat in tien jaar tijd uitgroeide tot het gebouwencomplex van het huidige missiehuis St. Michaël in Steyl. Door toedoen van Arnold Janssen was dit missiehuis niet alleen een centrum van wereldomvattende missionaire activiteit, hij maakte het ook tot een brandpunt van geestelijke vernieuwing voor de kerk. De missiehuizen van de congregatie werden opengesteld voor retraites, geloofsverdieping en bezinning. Ook stimuleerde de congregatie haar leden om antropologische, etnologische en taalkundige studies te verrichten en deze te publiceren. Voorts werd door onder meer het drukken en verspreiden van boeken, periodieken en kalenders over de missie voorlichting gegeven en propaganda gemaakt. in 1911 werd in Uden het eerste Nederlandse missiehuis geopend van de Sociëteit van het Goddelijk Woord, die vanaf 1924 een Nederlandse provincie kende. Arnold Janssen overleed in 1909 in Steyl. Hij werd in 1975 zalig en in 2003 heilig verklaard
Juridische structuur:
Van pauselijk recht
Missielanden:
China (1879); Argentinië (1891); Togo (1892); Ecuador (1893); Brazilië (1895); Papua Nieuw-Guinea (1886); Verenigde Staten (1897); Japan (1907); Filippijnen (1909); Indonesië (1912); Chili (1931); India (1936); Ghana (1947); Canada (1949); Congo (1951); Australië (1954); Taiwan (1959); Paraguay (1960); Mexico (1962); Hong Kong (1965); Angola (1965); Vietnam (1974); Botswana (1981); Panama (1984); Columbia (1984); Nicaragua (1984); Kenya (1984); Korea (1984); New Zealand (1985); Samoa (1985); Zimbabwe (1986); Zambia (1986); Benin (1987); Madagascar (1987); Kiribati (1987); Uruguay (1987); Cuba (1988); Bolivia (1991); Mozambique (1997); Thailand (1999); Tanzania (2000); South Africa (2001); Timor Leste (2002); Chad (2004); Costa Rica (2006); Macau (2007). Diverse missiën zijn na enige tijd verlaten, zoals China, Togo, Ecuador en Madagascar, maar in al deze landen zijn de activiteiten in respectievelijk 2007, 1984, 1977 en 1994 weer hervat
Gebruikte bronnen:
J. Willemsen, “Nederlandse missionarissen en hun missiegebieden” (KDC, Nijmegen 2006), zie ook: https://docplayer.nl/4804632-Nederlandse-missionarissen-hun-missiegebieden.html (02010-2021); J.P.A. van Vugt: Kloosters op schrift (vijfde bewerkte uitgave, Nijmegen 2015), p. 152; W. Nolet: Katholiek Nederland, Deel I ('s-Gravenhage 1930), p. 161/162; A. Vandenberghe, ‘Tussen habijt en maatpak. De antropologische ambities van de Missionarisscn van Steyl (svd) 1890-1939' in “Het geloof dat inzicht zoekt. Religieuzen en de wetenschap” onder redactie van J. van Gennip en M. Th. Willemsen (Hilversum 2010), p. 126; R. Wols, ‘De Missionarissen van het Goddelijk Woord’ op website Brabants Historisch Informatie Centrum (BHIC), https://www.bhic.nl/ontdekken/verhalen/de-missionarissen-van-het-goddelijk-woord-svd (03-10-2021; Website KRO-NCRV, https://kro-ncrv.nl/katholiek/encyclopedie/j/janssen-arnold (04-10-2021); Website SVD NEB, https://www.svdneb.nl/over-ons/ (04-10-2021); Website Steyler Missionare, https://www.steyler.at/at/wer-wir-sind/ (04-10-2021); T. van Bijnen, ‘Heiligen staan model wereldwijd’ in “Het Teken”, 76 (2003), nr. 3, zie ook:
Website Katholieke Universiteit Leuven, https://www.kuleuven.be/thomas/page/tijdschriften/viewarticle/62672/ (04-10-2021)
Opmerkingen:
Als er bij de vestigingen sprake is van een 'juvenaat' moet dit opgevat worden in de zin van een broederopleiding
ENK Monasticon nummer:
P026
Toon op kaart Toon op kaart
 
 
 
 
 
Kloosterorganisatie
Kloosterorganisatie: Medische Missiezusters
Orde of congregatie:
Medische Missiezusters
Alternatieve namen:
Society of Catholic Medical Missionaries; Medical Mission Sisters; Medische Missiezusters
Afkorting:
MMZ; SCMM
Stichter, stichteres:
Anna Dengel
Stichtingsjaar:
1925
Land van oorsprong:
Verenigde Staten
Plaats van oorsprong:
Philadelphia
Vestiging Nederland:
1939
Doelstelling:
Gezondheidszorg; missiewerk
Rechtspersonen:
Rechtspersoon: Stichting Medische Missiezusters
Missielanden:
Pakistan (1927); India (1927); Birma; Indonesië (1947); Zuid-Afrika (1951-1967); Congo (1957); Malawi (1961); Swaziland (1971); Filipijnen; Kenya; Uganda; Brazilië; Frankrijk; Zwitserland; Kameroen; Nigeria
Gebruikte bronnen:
KS, 63; PA 2004; NMM; PA 2006; PA 2010
ENK Monasticon nummer:
Z084
Toon op kaart Toon op kaart