Zoeken in collecties

De nummers zaten in een bakje behorend bij een bord met de namen van overleden zusters. Je bad voor de zuster wier nummer je getrokken had. Op het bord stond het motto "Heden wij, morgen gij". Het bord hing in de refter en is tot ongeveer 1960 gebruikt. Bij de verhuizing is het zoekgeraakt.

Het mesje werd in de operatiekamer en poliklinisch gebruikt.

Aangeboden door de Provinciale Noord-Brabantse Kruisvereniging. Het verbeeld een esdoornblad, symbool van veiligheid en bescherming. Zuster Johanna (1921-2005) was o.a. wijkverpleegkundige.

Vijf ingelijste postzegels met daarop een zuster die een vrouw, kinderen en een baby verzorgt in Nederlands-Indië. De afgebeelde zuster is zuster Maria Immaculata (Catharina Adriana Schuurbiers, 1898-1981) terwijl ze aan het werk is in het St. Elisabeth-ziekenhuis te Medan. Ze vertrok op 23 november 1933 vanuit Nederland naar Medan. Achterop het lijstje is een briefje geplakt met daarop de tekst "Voor zuster Inmaculata als gedachtenis van de zusters van Huize Pius, April 1939 Lisse".

Het reliek is geplaatst in een bloemvormige reliekenstandaard.

De rozenkrans werd aan het middel gedragen, bevestigd aan het koord en heeft 72 kralen. Het gebed bestaat uit 7 maal 10 weesgegroeten voorafgegaan door 1 Onze Vader. Op het einde bidt men nog 2 Weesgegroetjes, waarna 1 Onze Vader en 1 Weesgegroet voor de Paus. De 72 Weesgegroeten duiden op de 72 jaren die Maria volgens de overlevering op aarde zou hebben geleefd. De 7 vreugden van Maria waren: de boodschap van de engel, bezoek aan haar nicht Elisabeth, de geboorte van Jezus, de aanbidding van de wijzen, het vinden van Jezus in de tempel, de verrijzenis van Christus, haar opneming in de hemel. Bij het ontvangen van de rozenkrans werd gezegd: "Ontvang, zeer geliefde zuster, de krans van de zalige maagd Maria, welke ter gedachtenis van haar zeven vreugden is gevlochten".

Het teken van de Reformen van Limburg is een kruis waaraan twee gesels hangen met daarachter gekruist een lans en rietstok met spons. Tot 1961 werd het teken geborduurd op de scapulier gedragen. De scapulier reikt aan de achterkant tot aan de enkels, aan de voorkant tot in de taille.

De kleine schaaltjes werden gebruikt voor het nagerecht of fruit, de grotere voor het hoofdgerecht.

De sculptuur is afkomstig uit het huis voor ongehuwde moeders dat in Leiden stond. Het was een onderdeel van de communiebank van dat huis.

De po gebruikten de zusters in hun werk.

Het Tau-teken is het symbool van de Franciscaanse beweging. Het staat voor vrede, zegen en verlossing. Franciscus bracht het Tau-teken aan op huizen, muren en bomen. Ook zegende hij met dit teken en zette het bij wijze van handtekening onder zijn brieven. De geschiedenis van het teken gaat terug tot de profeet Ezechiël (Ez. 9,4). Behalve het Tau-teken is op de hanger ook Franciscus afgebeeld en staat op de achterzijde de tekst "Vita Mea Evangelium Domini" .

Op het speldje is Herman Boerhaave afgebeeld met bloemenrank en slang. Boerhaave (1668–1738) was een Nederlands arts, anatoom, botanicus, scheikundige, humanist en onderzoeker. Het speldje werd gedragen door de eerste zusters die hun verpleegstersopleiding hadden gedaan.

Het kosters-ere-insigne is een internationaal embleem dat uitgereikt wordt aan personen die verdienstelijk zijn geweest als koster. Op 25 september 2007 verzocht de overste van de zusters Franciscanessen van de H. Elisabeth aan de Interdiocesane Kostersbond 'St. Willibrord' dit insigne aan zuster Generosa Molenkamp (1932-2013) toe te kennen als blijk van dank voor haar 25-jarige kosterschap in de kloosterkapel van congregatie te Breda. Op 11 oktober 2007 werd het insigne toegekend. Toelichting bij de vormgeving: "De ineengevlochten letters XP vormen het Christus-monogram, hetwelk ons wijst op de Heer als ons voorbeeld. Het kruis wijst op het offer en de offergeest waartoe ook de koster bereid moet zijn. De drie kruisjes en de kleuren wit, groen en rood zijn symbolen van geloof, hoop en liefde. Ook wijze de drie kruisjes op de vroegere drie lagere wijdingen van deurwaarder, lezer en acolyth, taken die ook door de koster worden uitgeoefend. De wierook is het symbool van het gebed. Het geheel is een sleutel, die aan de koster wordt toevertrouwd om het kerkgebouw te ontsluiten.".

Betrekking hebbende op haar werkzaamheden voor verschillende organisaties, zoals het St. Ignatius ziekenhuis te Breda, de Katholieke Jeugdbeweging voor Meisjes en de Lourdes-bedevaarten van de Katholieke Arbeidersbeweging.

Doos met zwart en wit gedeelte om respectievelijk een nee- of ja-stem uit te brengen.

Bij het koorgebed werd met het fluitje de toonhoogte aangegeven.

van de Franciscanessen van de H. Elisabeth. Stempels van de Meerten Verhoffstraat 10 en een zegelstempel.

Alle groepen hadden een tafelbel die voor en na de maaltijd gebruikt werd en ook wanneer de zusters om aandacht gevraagd werden .

Het ziekenhuis begon in 1892 aan de Hooigracht 21 als gasthuis van de zusters Franciscanessen van de H. Elisabeth. In 1970 droegen de zusters het ziekenhuis over aan de St. Elisabethstichting. Opschrift op de klok: "St. Elisabeth Ziekenhuis 9 december 1952 1892".

De speld met de tekst "Santa Elisabet Medan. Rumah Sakit"werd door de zusters in Medan gedragen.

De verzameling omvat o.a. een Camilluskruisje, een Godspenning, het Tauteken en medailles met afbeeldingen van St. Benedictus, H. Franciscus, H. Gerardus Majella, H. Jozef, H. Maria, H. Theresia van het kindje Jezus, verschillende pausen.

Druppelaar/pipet, druppelflesje, pincet, polstellers .