Zoeken in collecties

In de rand het Jezusmonogram IHS.

Briefjes van de rector aan de zusters met betrekking tot de relieken.

Kamercape. Vanuit Bergen op Zoom in 1935 meegebracht naar Hulst. Voor gebruik bij heel koud weer (soms vroor het op de cellen). Niet meer gebruikt na de aanleg van centrale verwarming in de kloosters.

Plaat met afbeelding van de gekruisigde Christus. Foto van een beeld van fr. Marie-Bernard, met wit papieren rand. Platen op de cellen hadden een witte rand, die op de officies een zwarte. Iedere zuster (in Hulst) had op haar cel een plaat van Maria en van het H. Hart. Rond 1967 werden ook andere afbeeldingen toegelaten, zoals reproducties van iconen. In Hulst behoorde tot de inrichting van de cel de plaat van het H. Hart. Maar de zusters die na de Tweede Wereldoorlog intraden, kregen de plaat van fr. Marie-Bernard. Fr. Marie-Bernard (1883-1975, vanaf 1907 trapist te Soligny) is vooral bekend om zijn beelden van de H. Theresia van Lisieux, die hij maakte op verzoek van moeder Agnes (Pauline Martin, priorin in de Karmel van Lisieux en een zus van Theresia)..

Wandplaat met afbeelding van O.L. Vrouw van Chartres.

Afbeeldingen van H. Theresia van Avila, H. Johannes van het Kruis, O.L. Vrouw van de berg Karmel.

Ceremoniesluier, wit. Deze sluier behoorde tot de gewijde kledingstukken die men bij de inkledingsplechtigheid kreeg. Doorgaans droeg men de sluier dubbelgevouwen, moest hij voor het gezicht vallen, trok men de overslag naar voren.

Ceremoniesluier, zwart. De officiële monialensluier door de kerk erkend. Alleen voor de plechtig (of eeuwig) geprofeste koorzusters. Deze sluier werd plechtig opgelegd in het openbaar (dus in aanwezigheid van familie en vrienden) tijdens het sluierfeest. Dit feest vond plaats kort na de professie, die overigens niet openbaar was. Deze sluier werd bewaard in een kartonnen map, onder de schrijfkist op het celkastje.

Spitsboogdeurtje.

Luik met twee deurtjes, binnenzijde tralie bestaat uit twee stukken, hout met zwart doek, aan de binnenzijde geverfd. Gebruikt tot in 1962 het nieuwe koor gebouwd werd. Men ging knielend ter communie, ontving de hostie op de tong, de communiesluier werd vlak voor het communiceren diep over de ogen getrokken, zodat er zo min mogelijk van de zusters te zien zou zijn.

Communiesluier, wit. Deze witte sluier was bij het werk praktischer dan de zwarte. De communiesluiers werden altijd bij de koormantels opgeborgen en lagen keurig plat in een aparte map.

Communiesluier, zwart. Deze sluier werd gedragen in het koor, spreekkamer en buiten. Ook als een zuster in retraite was, 11 dagen lang, droeg ze deze sluier en wel zover naar voren getrokken dat haar ogen niet te zien waren. Dit was om de verstrooiing tegen te gaan en om te voorkomen dat anderen haar per ongeluk zouden aanspreken. Gedragen tot ongeveer 1966.

De overdekens zijn van bruine wol. Ze werden ook gezien als een sprei door de zusters. De donkerbruine deken is van dezelfde stof als het habijt.

Snoer van 10 kralen, schuifbaar geregen, eindigend in een Theresia medaille.

Snoer van 12 bruine en 11 benen kralen, schuifbaar, aan elkaar geregen, aan het eind een kruisje. Deze teller werd aan de riem gedragen. Begane fouten en deugden werden geregistreerd door bruine respectievelijk, witte kralen naar het midden te schuiven, iedere dag opnieuw. Rond 1926 waren deze tellers tamelijk gebruikelijk in de Karmel van Bergen op Zoom.

Aan de celdeur zat geen draaiend handvat maar een knop. Iedere zuster had haar loper bij zich, aan een riempje aan de ceintuurriem. Een vreemdeling kon dus niet zomaar een cel binnenkomen. Dit was overigens niet in alle Karmels in gebruik.

Plankje aan een touwtje, dat aan een deurknop werd gehangen van vertrekken waar de zusters niet mochten binnengaan omdat er in dat vertrek een vreemde aanwezig was (meestal ging het om werkvolk). Dit vertrek was meestal ook op slot of de beide tièrces hielden in de buurt de wacht.

Bordjes voor op de celdeuren, ovaal, sommige met Duitse tekst. Bijvoorbeeld: Familie Gödde armen Seelen Zelle.

Bordjes met teksten als cellule, infirmerie, parloir... dédiée a... fondée par..., dus met de naam van de weldoeners en van de patroon van de ruimte. De weldoeners konden zo een cel stichten (sponsoren). Rond 1950 vervangen, vanaf dat moment werd alleen nog de naam van de patroonheilige vermeld. De platen komen uit Den Bosch, ook Bergen op Zoom (Chartres) kende dit gebruik.

Gebed, litanie en lijst met verlofdagen voor het versieren van de 'hermitage' (devotie-altaar) van Sint Jozef. Op deze dagen mocht de betreffende zuster kaarsen laten branden, bloemen uit de tuin plukken voor Sint Jozef en een mooi kleedje gebruiken.

In alle Karmels was het gebruikelijk dat alle porties al in de keuken werden opgeschept. In plaats van serveerschalen had men dus serveerbladen nodig om alle schaaltjes op te zetten. Wie eventueel te veel had opgeschept gekregen kon een leeg schaaltje vragen om het overtollige terug te geven. Dit systeem was in gebruik tot in de jaren tachtig van de vorige eeuw.

In Hulst gebruikt tot Kerstmis 1968, hierna vervangen door plastic blaadjes. Deze blaadjes stonden tussen twee plaatsen in, de waterkan en het zoutvaatje stonden erop. De zusters mochten aan tafel nooit om iets vragen (ook niet in tekens). Daarom stonden ze zo dat iedereen erbij kon. Het was overigens de bedoeling dat de zusters er op letten of een andere zuster iets nodig had.

Zwart geverfd met wit randje. Kleine gaatjes op een rij langs het kruis, met eindjes wasdraad bij wijze van kaarsen. Hierop werden op 1 november opdrachten voor de gelovige zielen uitgereikt. De briefjes waren als waaiertjes opgevouwen (voor de briefjes: zie het blauwe doosje nr. VW/Z079/183). Bij ieder briefje behoorde een brandend kaarsje (er was dan geen licht aan). Tijdens het uitreiken werd het "De profundis" gezongen. Dit gebruik is vóór 1960 in Hulst afgeschaft.

Takken, aan twee kanten bij elkaar gebonden. Deze discipline werd vóór ieder schuldkapittel door de subpriorin klaargelegd (en nooit gebruikt). Tijdens visitaties werd ze gebruikt voor een officieel tikje door de visitator. Er waren ook soortgelijke disciplines met een lusje. Deze hingen in de refter onder het grote kruis.