Zoeken in collecties

Uw zoekacties: zzOUD Databestand kloosters in Nederland
beacon
17  zoekresultaten
gesorteerd op:
 
 
 
 
Kloosterorganisatie
Kloosterorganisatie: Paters van de HH. Harten
Orde of congregatie:
Paters van de HH. Harten
Alternatieve namen:
Paters van de HH. Harten van Jezus en Maria en van de Eeuwigdurende Aanbidding van het Allerheiligste Sacrament des Altaars; Paters van de HH. Harten; Congregatie van Picpus; Picpus-paters
Latijnse naam:
Congregatio Sacrorum Cordium; Congregatio Sacrorum Cordium Jesu et Mariae et Adorationis perpetua Sanctissimi Sacramenti Altaris
Afkorting:
SSCC
Stichter, stichteres:
Marie-Joseph (Pierre) Coudrin; Henriette Aymer de la Chevalerie
Stichtingsjaar:
1800
Land van oorsprong:
Frankrijk
Plaats van oorsprong:
Poitiers
Vestiging Nederland:
1896
Doelstelling:
Missiewerk; pastoraal werk; armenzorg
Geschiedenis:
Als reactie op de afbraak van de evangelische waarden in Frankrijk ten gevolge van de Revolutie, stichtte Marie-Joseph Coudrin (1768-1837) in 1800 in Parijs als voortzetting van een broederschap van de Heilige Harten in Poitiers de congregatie van de Paters van de HH. Harten. In datzelfde jaar stichtte Coudrin, die in 1792 in het geheim tot priester gewijd was, samen met gravin Henriette Aymer de la Chevalerie de congregatie van de Zusters van de HH. Harten. De missie van de congregatie, die in 1817 pauselijke goedkeuring verkreeg, is samen te vatten als het beschouwen, beleven en verkondigen van Gods Liefde die vlees is geworden in Jezus, in het bijzonder door eucharistische aanbidding en dienstbaarheid aan de meest behoeftigen. In praktijk gebracht, leidde deze missie tot het verspreiden van de devotie tot de Heilige Harten van Jezus en Maria en tot diverse vormen van apostolaat, waaronder onderwijs, eeuwigdurende aanbidding van het H. Sacrament, pastoraal werk en missiewerk, volksmissies en intronisatiewerk en inzet voor de armen en randmaatschappelijken. In de 19e eeuw breidde de congregatie zich in Frankrijk uit, maar onder druk van de seculariseringspolitiek aldaar week de congregatie aan het eind van die eeuw uit naar het buitenland. Zo stichtte de congregatie in 1896 in Grave haar eerste huis in Nederland. Nederland viel aanvankelijk nog onder de Belgische provincie, maar in 1923 ging de congregatie over tot het oprichten van een zelfstandige Nederlandse provincie. De Nederlandse provincie missioneerde over de hele wereld met zwaartepunten in Nederlands-Indië (sinds 1923), Brazilië (sinds 1925) en Oceanië. In 2013 werd de Nederlandse provincie opgeheven. Sindsdien vormen de Nederlandse vestigingen en hun leden de direct onder het algemeen bestuur van de congregatie vallende Nederlandse delegatie. De Paters van de HH. Harten worden ook wel picpus-paters genoemd naar de Rue de Picpus in Parijs, waar tot 1903 de hoofdzetel van de congregatie gevestigd was
Missielanden:
Cookeilanden (1826); Hawaii (1829); Chili (1834) Mozambique (1922); Indonesië (1923); Brazilië (1925); Tanzania (1957); Colombia; Singapore; Nieuw-Zeeland; België; Portugal; Peru; Australië
Gebruikte bronnen:
J. Willemsen, “Nederlandse missionarissen en hun missiegebieden” (KDC, Nijmegen 2006), zie ook: https://docplayer.nl/4804632-Nederlandse-missionarissen-hun-missiegebieden.html (15-04-2022); J.P.A. van Vugt: Kloosters op schrift (tweede bewerkte uitgave, Nijmegen 2003), zie ook: https://repository.ubn.ru.nl/bitstream/handle/2066/134988/134988.pdf?sequence=1 (17-04-2022), p. 161; W. Nolet: Katholiek Nederland, Deel II ('s-Gravenhage 1932), p. 175; J. Smits, “Vademecum van religieuzen en hun kloosters in Noord-Brabant “ (Alphen aan de Maas 2010), p. 140/141; T. Janssen, “Congregatie van de paters der Heilige Harten van Jezus en Maria” op website Bossche Encyclopedie, https://www.bossche-encyclopedie.nl/publicaties/janssen,%20toine/paters%20h.%20harten.pdf (19-04-2022), p. 1/2; R. Wols, ‘De paters van de HH. Harten SSCC op website Brabants Historisch Informatie Centrum (BHIC), https://www.bhic.nl/ontdekken/verhalen/de-paters-van-de-hh-harten-sscc (19-04-2022)
ENK Monasticon nummer:
P036
Toon op kaart Toon op kaart
 
 
 
 
 
Kloosterorganisatie
Kloosterorganisatie: Missionarissen van het Goddelijk Woord
Orde of congregatie:
Missionarissen van het Goddelijk Woord
Alternatieve namen:
Missionarissen van het Goddelijk Woord; Gezelschap van het Goddelijk Woord; Missionarissen van Steyl
Latijnse naam:
Societas Verbi Divini
Afkorting:
SVD
Stichter, stichteres:
Arnold Janssen
Stichtingsjaar:
1875
Land van oorsprong:
Nederland
Doelstelling:
Missiewerk; pastoraal werk
Geschiedenis:
In de Duitse stad Goch werd in 1837 Arnold Janssen geboren. Hij studeerde in Münster natuur- en wiskunde en later ook theologie. In 1861 werd hij priester gewijd. Vervolgens werd hij leraar aan het Sint-George Gymnasium in Bocholt. In het bisdom Münster werd hij in 1869 directeur van het Apostolaat des Gebeds. Hij werd door een ontmoeting met de apostolische prefect van Hongkong, mgr. Timoleone Raimond, versterkt in zijn belangstelling voor de missie en de wetenschappelijke vorming van missionarissen. Hij vatte toen het plan op om voor Duitstalig Europa een missiecongregatie op te richten. Door de door Bismarck in het kader van de Kulturkampf uitgevaardigde antiklerikale wetten was dit echter in Duitsland niet mogelijk. Hij week uit naar Nederland. Hier richtte hij in 1875 in Steyl, vlak over de Duitse grens, (S)ocietas (V)erbi (D)ivini ofwel het Gezelschap van het Goddelijk Woord op. In een in Steyl gekochte herberg werd het missiehuis St. Michaël gevestigd. Al een jaar later, in 1886, werd ernaast begonnen met een bouw van een nieuw onderkomen dat in tien jaar tijd uitgroeide tot het gebouwencomplex van het huidige missiehuis St. Michaël in Steyl. Door toedoen van Arnold Janssen was dit missiehuis niet alleen een centrum van wereldomvattende missionaire activiteit, hij maakte het ook tot een brandpunt van geestelijke vernieuwing voor de kerk. De missiehuizen van de congregatie werden opengesteld voor retraites, geloofsverdieping en bezinning. Ook stimuleerde de congregatie haar leden om antropologische, etnologische en taalkundige studies te verrichten en deze te publiceren. Voorts werd door onder meer het drukken en verspreiden van boeken, periodieken en kalenders over de missie voorlichting gegeven en propaganda gemaakt. in 1911 werd in Uden het eerste Nederlandse missiehuis geopend van de Sociëteit van het Goddelijk Woord, die vanaf 1924 een Nederlandse provincie kende. Arnold Janssen overleed in 1909 in Steyl. Hij werd in 1975 zalig en in 2003 heilig verklaard
Juridische structuur:
Van pauselijk recht
Missielanden:
China (1879); Argentinië (1891); Togo (1892); Ecuador (1893); Brazilië (1895); Papua Nieuw-Guinea (1886); Verenigde Staten (1897); Japan (1907); Filippijnen (1909); Indonesië (1912); Chili (1931); India (1936); Ghana (1947); Canada (1949); Congo (1951); Australië (1954); Taiwan (1959); Paraguay (1960); Mexico (1962); Hong Kong (1965); Angola (1965); Vietnam (1974); Botswana (1981); Panama (1984); Columbia (1984); Nicaragua (1984); Kenya (1984); Korea (1984); New Zealand (1985); Samoa (1985); Zimbabwe (1986); Zambia (1986); Benin (1987); Madagascar (1987); Kiribati (1987); Uruguay (1987); Cuba (1988); Bolivia (1991); Mozambique (1997); Thailand (1999); Tanzania (2000); South Africa (2001); Timor Leste (2002); Chad (2004); Costa Rica (2006); Macau (2007). Diverse missiën zijn na enige tijd verlaten, zoals China, Togo, Ecuador en Madagascar, maar in al deze landen zijn de activiteiten in respectievelijk 2007, 1984, 1977 en 1994 weer hervat
Gebruikte bronnen:
J. Willemsen, “Nederlandse missionarissen en hun missiegebieden” (KDC, Nijmegen 2006), zie ook: https://docplayer.nl/4804632-Nederlandse-missionarissen-hun-missiegebieden.html (02010-2021); J.P.A. van Vugt: Kloosters op schrift (vijfde bewerkte uitgave, Nijmegen 2015), p. 152; W. Nolet: Katholiek Nederland, Deel I ('s-Gravenhage 1930), p. 161/162; A. Vandenberghe, ‘Tussen habijt en maatpak. De antropologische ambities van de Missionarisscn van Steyl (svd) 1890-1939' in “Het geloof dat inzicht zoekt. Religieuzen en de wetenschap” onder redactie van J. van Gennip en M. Th. Willemsen (Hilversum 2010), p. 126; R. Wols, ‘De Missionarissen van het Goddelijk Woord’ op website Brabants Historisch Informatie Centrum (BHIC), https://www.bhic.nl/ontdekken/verhalen/de-missionarissen-van-het-goddelijk-woord-svd (03-10-2021; Website KRO-NCRV, https://kro-ncrv.nl/katholiek/encyclopedie/j/janssen-arnold (04-10-2021); Website SVD NEB, https://www.svdneb.nl/over-ons/ (04-10-2021); Website Steyler Missionare, https://www.steyler.at/at/wer-wir-sind/ (04-10-2021); T. van Bijnen, ‘Heiligen staan model wereldwijd’ in “Het Teken”, 76 (2003), nr. 3, zie ook:
Website Katholieke Universiteit Leuven, https://www.kuleuven.be/thomas/page/tijdschriften/viewarticle/62672/ (04-10-2021)
Opmerkingen:
Als er bij de vestigingen sprake is van een 'juvenaat' moet dit opgevat worden in de zin van een broederopleiding
ENK Monasticon nummer:
P026
Toon op kaart Toon op kaart
 
 
 
 
 
Kloosterorganisatie
Kloosterorganisatie: Liefdezusters van de H. Carolus Borromeus
Orde of congregatie:
Liefdezusters van de H. Carolus Borromeus
Alternatieve namen:
Zusters Onder de Bogen; Zusters van de H. Vincentius a Paulo; Liefdezusters van de H. Carolus Borromeus
Stichter, stichteres:
Elisabeth Gruijters (ookwel Gruyters); P.A. van Baer
Stichtingsjaar:
1837
Land van oorsprong:
Nederland
Plaats van oorsprong:
Maastricht
Doelstelling:
Gezondheidszorg; onderwijs; sociaal werk
Missielanden:
Indonesië (1918); Noorwegen (1923); Tanzania (1959); België; Denemarken; Verenigde Staten; Filipijnen
Gebruikte bronnen:
KS, 60; PA 2004; NMM
ENK Monasticon nummer:
Z082
Gevestigd in:
meer
Toon op kaart Toon op kaart
 
 
 
 
 
Kloosterorganisatie
Kloosterorganisatie: Kruisheren
Orde of congregatie:
Kruisheren
Alternatieve namen:
Kruisheren; Orde van het H. Kruis; Reguliere Kanunniken van het H. Kruis; Kruisbroeders
Latijnse naam:
Ordo Sanctae Crucis
Afkorting:
O.S.C.
Stichter, stichteres:
Theodorus van Celles
Stichtingsjaar:
1211
Land van oorsprong:
België
Plaats van oorsprong:
Hoei
Vestiging Nederland:
1371
Doelstelling:
Pastoraal werk; onderwijs; missiewerk
Geschiedenis:
De stichter van de orde van het Heilig Kruis, Theodorus Celles, die kanunnik was van het kathedrale kapittel van Luik, legde in 1211, nadat hij van de kruistocht tegen de Albigenzen was teruggekeerd, met vier ander kapittelheren hun religieuze geloften af aan de bisschop van Luik. Deze schonk hen in Clairlieu bij Hoei in de provincie Luik de Sint-Theobalduskerk. Bij deze kerk bouwden ze een klooster. Als grondslag voor hun samenleven namen ze de regel van Augustinus aan. In 1948 keurde Paus Innocentius IV de constituties goed die de kruisheren op enkele uitzonderingen na van de Dominicanen overnamen. De leden van onderhavige orde heten officieel Reguliere Kanunniken van de Orde van het Heilig Kruis. De spiritualiteit van deze orde, waarvan Sint Helena en Sint Odilia de patroonheiligen zijn, staat met name in het teken van tolerantie en protest tegen onechtheid en onderdrukking. Nadat, geïnspireerd door de Moderne Devotie, in 1410 besloten werd tot een grondige hervorming, die vooral gekenmerkt werd door de nadruk op het contemplatieve leven, kwam de orde in de 15e eeuw tot grote bloei. In het huidige Nederland werden er toen door de kruisheren een zestiental kloosters gesticht. Op het klooster in Sint Agatha na, werden al deze kloosters ten tijde van de Reformatie opgeheven. Door de Franse overheersing rond 1800 en door de daarop volgende wetgeving van koning Willem I, die kloosters het aannemen van nieuwe leden verbood, werden de kruisheren wederom in hun voortbestaan bedreigd. Toen echter in 1840 vorenbedoelde wet ingetrokken werd, kwam de orde tot nieuwe bloei en werden er nieuwe stichtingen opgericht. In het begin van de 20e eeuw vestigden de kruisheren zich ook in Noord-Amerika en namen ze vanaf 1920 missies aan in Congo, Indonesië en Brazilië. Voorts bedienden de kruisheren tot diep in de 20e eeuw parochies in onder meer Rotterdam, Amsterdam, Tilburg, IJsselmonde, Ridderkerk, Weert en Odiliapeel en hadden ze middelbare scholen in Uden, Amersfoort en Bussum
Missielanden:
Congo (1920); Indonesië (1927); Brazilië (1934); België; Duitsland; Oostenrijk; Italië
Gebruikte bronnen:
J. Willemsen, “Nederlandse missionarissen en hun missiegebieden” (KDC, Nijmegen 2006),m zie ook: https://docplayer.nl/4804632-Nederlandse-missionarissen-hun-missiegebieden.html (15-01-2021); J.P.A. van Vugt: Kloosters op schrift (vijfde bewerkte uitgave, Nijmegen 2015), p. 143; J.G.M. Sanders, ‘Roermondse kartuizers of Keulse kruisheren. Kandidaten voor een kloosterstichting in de Meierij van ’s-Hertogenbosch, 1460-1465’in Rijksarchivaris in een land zonder grenzen : Liber Amicorum mr. dr. Jacques van Rensch / Louis Berkvens onder redactie van L. Berkvens en E. Steege (Maastricht 2019), zie ook: https://www.kartuizerklooster.nl/downloads/artikel-vriendeboek-Rensch-vanuit-RHCL.pdf (15-01-2021), p. 231; H. van Engen, “De derde orde van Sint-Franciscus in het middeleeuwse bisdom Utrecht: Een bijdrage tot de institutionele geschiedenis van de Moderne Devotie” (Hilversum 2006), p. 280; C.H. Lawrence, “Kloosterleven in de Middeleeuwen: In West-Europa en de Lage Landen” (Amsterdam 2004), p. 321; R. Wols, ‘De Kruisheren OSC’ op website Brabants Historisch Informatie Centrum (BHIC), https://www.wierookwijwaterenworstenbrood.nl/ontdekken/verhalen/de-kruisheren-osc (15-01-2021)
Opmerkingen:
De Kruisheren hadden vóór 1800 in de volgende plaatsen geen klooster maar wel (tijdelijke) vestigingen in de vorm van een statie, een huis, een refugie of een parochie: Beers, Nijmegen, Mook, Oud-Zevenaar (Gld), Overasselt (Gld), Oeffelt, Heel, 't Loo (Gld), Baarlo, Boekel, Bovenkarspel, Dordrecht (Z-H), Duiven (Gld), Ell (L), Gennep, Gorinchem (Z-H), Grave, Groessen (Gld), Heijen, Horssen (Gld), Huisseling (N-B), Kekerdom, Middelaar (L), Nijmegen, Raamburg (Z-H), Schijndel (N-B), Spanbroek (N-H), Tegelen, Ulft (Gld), Volkel, Wevershoef (N-H), Westerblokker, gem.Hoorn. Meer informatie in MB II
ENK Monasticon nummer:
P017
Gevestigd in:
Toon op kaart Toon op kaart