Zoeken in collecties

In 1903 zijn de Kanunnikessen van de H. Augustinus uit Frankrijk (Lunéville) verjaagd door de wetten van Combes. In 1876 hebben Kanunnikessen uit Duitsland zich in Nederland gevestigd. Zij zijn later (1888) naar hun land teruggekeerd maar behoorden tot een andere tak van Kanunnikessen. De congregatie van de Kanunnikessen van de H. Augustinus behoort tot de 'Congrégation Notre Dame' die ontstaan is uit een fusie van twee takken: Union Romaine en Union de Jupille die in 1963 fuseerden

Jean Baptiste Berthier werd in 1840 in Frankrijk geboren in de buurt van Grenoble. In 1862, vlak voordat hij tot priester werd gewijd, trad hij toe tot de Congregatie van Onze Lieve Vrouw van La Salette. Hij publiceerde in totaal achtentwintig religieuze werken, waarvan verscheidene vertaald werden en soms een oplage haalden van wel honderdduizend exemplaren. Ook trad hij op als volksmissionaris en was hij directeur van de Apostolische School van de voormelde congregatie. In de laatste hoedanigheid kwam hij in aanraking met jongens tussen de 14 en 30 jaar die, ofschoon ze al wat ouder waren, toch priester wilden worden, maar voor wie op de meeste seminaries geen plaats was. Berthier besloot toen onder bescherming van de Heilige Familie een eigen congregatie te stichten die zich speciaal zou richten op de late roepingen voor de buitenlandse missies. In 1895 belandde Berthier via Nederlandse vrienden in Grave, waar hij een oude kazerne en een hospitaalgebouw kocht. Van daaruit kwam in korte tijd de Congregatio Missionariorum a Sancta Familia ofwel de Congregatie van de Missionarissen van de H. Familie, tot bloei. Toen in 1908 Berthier in Grave op de 68-jarige leeftijd stierf, was zijn werk kerkrechtelijk, spiritueel, materieel en wat personeelsbezetting betreft bestendigd. In 1911 werd de congregatie pauselijk goedgekeurd. Een Nederlandse afdeling kwam in 1920 tot stand en in 1936 werd de Nederlandse provincie zelfstandig. In 1957 werd het generalaat van Grave naar Rome verplaatst. Het missiecentrum was in Goirle gevestigd. Nadruk lag op pastoraal werk en missiewerk, vooral waar de kerk nog niet of niet meer levensvatbaar was. Naast paters kent de congregatie ook broeders die, zich toeleggend op handwerk, de paters assisteerden. De congregatie ondervond veel steun van “soeurs auxiliaires” (hulpzusters), met name op financieel gebied. Tot de missiegebieden van de Missionarissen van de H. Familie behoorden Brazilië , Indonesië, Noorwegen, Chili, Madagaskar en Argentinië

In 1860 werd de in 1823 in Antwerpen geboren priester Theofiel Verbist, die aalmoezenier was van de Militaire School te Brussel en rector van de Zusters van Onze-Lieve-Vrouw van Namen, belast met het bestuur van het Genootschap van de Heilige Kindsheid. Dit bracht hem in contact met de kinderellende in China. Hij raakte daardoor geïnspireerd in China een weeshuis op te richten en zich te wijden aan de zorg van de daar verlaten kinderen. Om steun te krijgen voor dit plan reisde hij naar Rome voor een ontmoeting met de Prefect van de Congregatie voor de Voortplanting van het Geloof. Op diens aanraden om het plan een bredere wending te geven waardoor het ook missionering zou omvatten, stichtte Verbist in 1862 een missiecongregatie die de naam Congregatie van het Onbevlekt Hart van Maria kreeg, maar die later naar de locatie van haar eerste huis in de wijk Scheut in de Belgische gemeente Anderlecht veelal Congregatie van de Missionarissen van Scheut genoemd werd. Van meet af aan sloot zich bij deze congregatie, die in 1862 kerkelijk en in 1900 pauselijk goedgekeurd werd, een drietal seculiere priesters aan, waarmee Verbist in 1865 naar Binnen-Mongolië in het noorden van China afreisde. Met de missionering van de bevolking daar had de Congregatio De Propaganda Fide de missionarissen van Scheut belast. Theofiel Verbist stierf in 1868 op een van zijn missiereizen aan typhus. In 1888, na herhaaldelijk aandringen van koning Leopold II, besloot de congregatie ook missionarissen te sturen naar het apostolisch vicariaat van de Congo-Vrijstaat. Daarna gingen de missionarissen van Scheut ook missioneringsarbeid verrichten op de Filippijnen en in Haïti, Indonesië en Japan. Heden ten dage wonen en werken missionarissen van Scheut in 25 landen, verdeeld over vier continenten. In Nederland was de eerste vestiging van de missionarissen van Scheut in 1899 op het landgoed Sparrendaal bij Vught. De in 1952 door de congregatie opgerichte Nederlandse provincie werd in 2000 weer opgeheven