Gebruikt om het moment van gebed aan te geven. Als er een geestelijke lezing was, werd ook het begin en einde van de lezing met een teken van de bel aangegeven. Hetzelfde gold voor de recreatie. De bel is aan de buitenrand versierd met een fries met reliëfs van de vier Evangelisten in symbolische weergave met daartussen bladmotieven en in een rand daarboven hun namen: Johannes, Matheus, Marcus, Lucas

Gebruikt voor het noviciaat

Handbelletje. Wanneer er een vreemde in het slot kwam (werkvolk, arts, biechtvader) moest deze, behalve door de zusters die hem te woord stonden, ook door een derde (de zogenaamde tièrce) vergezeld worden. Beiden hadden een sleutel van één van de beide sloten op de slotdeur (of slotpoort), beiden waren zwaar gesluierd en de tièrce ging voorop rinkelend met de bel, zodat de zusters zich tijdig konden terugtrekken. Vanaf 1963 hoefden de zusters hun gezicht niet meer met de sluier te bedekken en vanaf 1967 was er geen tièrce meer met een bel

Het belletje stond in de ziekenafdeling en kon gebuikt worden om de ziekenzuster te roepen