Zoeken in collecties

Nadat de Kerkelijke Hiërarchie en de Nederlandse Provincie der Franciscanen in 1853 hersteld waren, vestigden zich weer franciscanen in Maastricht. Ze konden evenwel geen rechten doen gelden op hun twee eerdere kloosters in Maastricht: het klooster aan de Sint Pieterstraat en het klooster aan de tegenwoordige Minderbroedersberg. Voor een nieuw begin in Maastricht kochten ze toen een huis met grote tuin in de Abtstraat. Een daaraan grenzend pand, gelegen aan de Tongersestraat, kwam door een schenking tevens in hun bezit. Voormelde huizen werden meteen al in 1853 als klooster ingericht. Voorts verrees er een kapel, die echter al spoedig te klein bleek. In 1856 werd overgegaan tot de bouw van zowel een nieuw klooster als een nieuwe, aan Sint Bonaventura toegewijde kerk, die beiden in 1859 gereed kwamen. De oude kloosterkapel bleef gehandhaafd. Het klooster was vanaf 1859 tot 1889 noviciaat, waarna het naar het klooster Alverna in Wijchen verplaatst werd. Sinds 1919 was het Maastrichtse klooster studiehuis, waar tot priester gewijde franciscanen er het vijfde jaar van hun theologiestudie konden volgen. Toen de Kulturkampf in Duitsland uitbrak, week kardinaal Paulus Melchers, aartsbisschop van Keulen, naar Maastricht uit, waar franciscanen het oudste gedeelte van het klooster aan de Abtstraat tien jaar aan hem voor zijn verblijf en voor het van daaruit besturen van het aartsbisdom beschikbaar stelden. Na zijn vertrek werd dit gedeelte van het klooster Het Vaticaan genoemd. In 1941 werd het klooster door de Wehrmacht in beslag genomen om als gevangenis te dienen. Slechts enkele franciscanen konden toen in de gebouwen aan de Abtstraat blijven wonen. De anderen moesten elders een onderdak zoeken. In 1970 werden het klooster en de neogotische kerk verkocht, die korte tijd daarna gesloopt werden. Twintig van de overgebleven franciscanen paters vormden toen van 1971 tot 1980 een communauteit in de Capucijnenstraat, terwijl enkelen zich in een pand aan de Hertogsingel vestigden