Zoeken in collecties

Na vanaf 1875 in Sittard in Huize Watersley gevestigd te zijn geweest, betrokken in 1882 wegens Bismarcks Kulturkampf uit Pruissen verdreven franciscanen een door hen in Harreveld gekochte en als klooster ingericht landhuis waar ze, behalve hun gymnasium annex kleinseminarie, het tot dan toe in Warendorf gevestigde noviciaat onderbrachten. Met name door het alsmaar groeiend aantal studenten, besloten de franciscanen in 1904 in Vlodrop op een steenworp afstand van het spoorwegstation tot de bouw van een nieuw klooster met internaat over te gaan. In dit immense, geheel zelfvoorzienend complex, dat in 1907 gereed kwam en de naam Sankt Ludwig kreeg, werd door voormelde franciscanen hun gymnasium annex kleinseminarie ondergebracht. In 1926 werd het gymnasium door de Duitse Regering erkend, waardoor het vanaf toen zelf eindexamens mocht afnemen. Deze erkenning werd echter in 1938 door de Duitse minister van onderwijs ingetrokken. Door de met name hierdoor sterke afname van het aantal leerlingen was het gymnasium tot uitsterven gedoemd en sloot in 1940 zijn deuren. In 1941 werd onderhavig complex door de Waffen-SS in beslag genomen om tot 1944 voor het Duitse leger als levensmiddelenmagazijn van de luchtmacht dienst te doen. In de kloostervleugel waren in de Tweede Wereldoorlog onder meer franciscanen van het Noordbeekse klooster Hoogcruts tijdelijk gehuisvest. Hoewel al onmiddellijk na de oorlog pogingen werden ondernomen om het Vlodropse gymnasium de heropenen, gingen zijn poorten echter pas in 1951 weer open. In 1969 werd, met het vervallen van de seminariefunctie, het gymnasium ook toegankelijk voor externen. De franciscanen verlieten in 1979 Vlodrop. In Osnabrück namen ze toen een gymnasium over. Het Vlodropse kloostercomplex werd toen door de Nederlandse overheid gekocht voor de vestiging van een opleidingsinstituut voor politie en douane. In 1984 was het complex in gebruik bij de Marahishi-beweging, totdat in 2015 tot algehele sloop van de gebouwen overgegaan werd