Zoeken in collecties

De communiteit vestigde zich vanuit Turnhout (België) in 1923 op de H. Landstichting bij Nijmegen. In 1928 werd verhuisd naar het nabij gelegen maar grotere Pelgrimshuis (later Casa Nova), dat eerder door de congregatie Dochters van Jezus' H. Hart was bewoond. De bedoeling was om aan het klooster een instituut te verbinden voor "diepere godsdienstige vorming van ontwikkelde meisjes". Ligging en accommodatie bleken niet geschikt en in 1933 werd een derde huisvesting gevonden aan de Graafseweg, waar huis "De Wolfskuil" werd ingericht tot Hoger Instituut Maria Immaculata voor jonge meisjes-studenten. In 1939 verkreeg Nijmegen de autonome status van priorij. De bezetting tijdens de Tweede Wereldoorlog maakte in 1942 een eind aan de vestiging van de orde in Nijmegen. De meisjes-studenten bleven in Nijmegen en woonden in de Spoorstraat. De zusters trokken naar Ell (Limburg) en vestigden zich in kasteeltje Ellburg. In 1944 moest ook Ellburg weer worden verlaten. De zusters vonden tijdelijk onderdak in melkfabriek Sint Bernardus in Bergeijk. Na de bevrijding in 1945 werd een heenkomen gevonden in Laag-Keppel in kasteel Keppel, voorheen [grootseminarie van het aartsbisdom Utrecht]. De zusters bleven tot 1949 in Laag-Keppel. Een beter geschikt klooster werd ingericht in Lochem, waar in 1949 havezate De Cloese werd gekocht. Tenslotte werd in 1957 gekozen voor een centralere ligging in Nederland en werd De Cloese verkocht en kasteel Doornburgh in Maarssen gekocht. Daar werden gebouwen ingericht ten behoeve van hun activiteit: "geestelijke en maatschappelijke vorming van de jonge vrouw"