Mijn Studiezaal (inloggen)DOC-MON Kloosters in Nederland
Kloosterorganisatie: Benedictijnen
Orde of congregatie:
Benedictijnen
Alternatieve namen:
Benedictijnen
Latijnse naam:
Ordo Sancti Benedicti
Afkorting:
OSB
Stichter, stichteres:
Benedictus van Nursia
Stichtingsjaar:
6e eeuw
Land van oorsprong:
Italië
Vestiging Nederland:
In de middeleeuwen en vanaf begin 20e-eeuw
Doelstelling:
Contemplatie; liturgie; gastenverblijf; onderwijs; missiewerk
Geschiedenis:
Benedictus van Nursia (480-547), die beschouwd wordt als patriarch van het westerse monnikenleven, schreef een regel voor monniken die in eerste instantie bedoeld was voor de monniken van de Abdij van Monte Casino, waarvan hij abt was. Deze “Regula Benedicti “ vormt een handleiding waarin het geestelijke, sociale en materiële leven van de monniken geregeld is en dat gedragen wordt door drie pijlers: het gebed, de lezing en de arbeid. Doel is, dat de monnik als mens geleidelijk groeit tot innerlijke heelheid en tot het geluk om God boven alles en allen lief te hebben. De benedictijnse monnik legt drie geloften af: de gelofte van stabiliteit (het zich levenslang verbinden aan één vaste monnikengemeenschap), de gelofte van trouw aan een monastiek levensgedrag (het leiden van een celibatair leven zonder enig bezit) en de gelofte van gehoorzaamheid aan de kloosterregel (het gehoorzaam zijn aan de Regel van Benedictus). In de middeleeuwen werden binnen de grenzen van het huidige Nederland om en nabij de 25 benedictijnse kloosters gesticht. Op de huidige Sint Adelbertabdij in Egmond na, die feitelijk de heroprichting vormt van het daar in het midden van de 10e-eeuw gestichte benedictijnenklooster, zijn al deze klooster opgeheven, het overgrote deel ten tijde van de Reformatie. Aan het begin van de 20e-eeuw vestigden zich vanuit Frankrijk, vanwege het antiklerikale beleid daar, weer benedictijnen in Nederland en wel het eerst in Oosterhout. Vanuit de daar gestichte Sint Paulusabdij werd de Sint Adelbertabdij in Egmond, de Sint Willibrordsabdij bij Doetinchem en de abdij Sint Benedictusberg te Lemiers (Vaals) gesticht
Missielanden:
Zuid-Afrika (1910); Trinidad en Tobago (1912); Congo (Zaïre). De missielanden behoren bij de congregatie van Subiaco
Gebruikte bronnen:
Bijdrage kloosterarchivaris, n.a.v. inventarisatie medio 2008; J. Willemsen, “Nederlandse missionarissen en hun missiegebieden” (KDC, Nijmegen 2006), zie ook: https://docplayer.nl/4804632-Nederlandse-missionarissen-hun-missiegebieden.html (30-09-2019); J.P.A. van Vugt: Kloosters op schrift (tweede bewerkte uitgave, Nijmegen 2003), zie ook: https://repository.ubn.ru.nl/bitstream/handle/2066/134988/134988.pdf?sequence=1 (02-10-2019); M. van der Plas en R. Lutz, “Abdijen in de Lage Landen en de mensen die er wonen” (Tielt, Baarn 1989). p. 9; W. Nolet: Katholiek Nederland, Deel I ('s-Gravenhage 1930), p. 104; R. Wolfs, ‘De Benedictijnen OSB’ op Website Brabants Historisch Informatie Centrum (BHIC), https://www.bhic.nl/ontdekken/verhalen/de-benedictijnen-osb (17-04-2020);
Opmerkingen:
De kloosters zijn elk zelfstandig, maar ze zijn gegroepeerd in monastieke congregaties omdat Rome dit wilde. De huidige Nederlandse abdijen vormden in 1967 de Nederlandse congregatie, maar deze werd in 2005 opgeheven. De Benedictusabdij van Vaals sloot zich hier niet bij aan, maar is bij de Franse congregatie van Solesmes, waar Oosterhout, Egmond en Doetinchem tot 1967 ook bij behoorden, gebleven. Solesmes is het Franse klooster waar midden negentiende eeuw de opleving van het kloosterleven begon. In 2005 hebben de abdijen van Oosterhout (Sint Paulus) en Doetinchem (Sint Willibrord) zich aangesloten bij de congregatie van Subiaco. Subiaco wil terug naar de hervormingsbeweging van de Italiaanse kloosters rond 1850, die terug wilden naar de oorsprong. Ze staan dichter bij elkaar, komen in geest overeen en willen minder 'buitenactiviteiten'. In hetzelfde jaar heeft de abdij van Egmond (Sint Adelbert) zich aangesloten bij de congregatie van de Annunciatie. Deze congregatie is de vroegere Belgische congregatie. In 1918 waren er 3 abdijen in België: Maredsous en Keizersberg in Leuven (behorende tot de Duitse congregatie van Beuron) en Sint Andries in Brugge. Sint Andries, gesticht door een monnik van Maredsous, had aansluiting bij de Braziliaanse congregatie, opgezet om kloosters in Brazilië te helpen. Na de Eerste Wereldoorlog wilden de abdijen niet bij Beuron blijven en sloten zich aaneen tot de congregatie van de Annuntiatie (internationaal, school- en missiegericht)
ENK Monasticon nummer:
P003
Gevestigd in:
laatste wijziging 15-08-2023
119 gedigitaliseerd
totaal 119 bestanden
