Zoeken in collecties

De huidige Sint Adelbertabdij in Egmond-Binnen vormt feitelijk de heroprichting van het op dezelfde plek in het midden van de 10e eeuw onder graaf Dirk II gestichte benedictijnenklooster. Dit klooster, dat in de plaats kwam van een vrouwenklooster, werd in 1573 door de geuzen volledig in as gelegd. De bouw van de huidige Sint Adelbertabdij, waarmee in 1933 een begin gemaakt werd, kwam in 1935 gereed en werd toen betrokken door zeven uit de Oosterhoutse Sint Paulusabdij afkomstige benedictijnen. In 1942 moesten de Egmondse benedictijnen hun klooster op last van de Duitse bezetter verlaten. Zij vestigden zich toen op de onder de Gelderse gemeente Angerlo gelegen buitenplaats Huis Bingerden. Omdat in 1944 ook deze buitenplaats door de Duitsers gevorderd werd, vertrokken ze naar Doesburg. Na de bevrijding van Doesburg konden ze niet terugkeren naar Huis Bingerden, dat bij de terugtrekking van de Duitsers in brand gestoken was. Zij vonden toen onderdak in het onder Doetinchem gelegen kasteel Slangenburg, dat ze echter in de zomer van 1945 al weer verlieten, toen ze naar hun klooster in Egmond konden terugkeren. In kasteel Slangenburg vestigden zich vervolgens tien ook weer uit de Oosterhoutse Sint Paulusabdij afkomstige monniken, die in de bossen daar geheel zelf de Sint Willibrordsabdij bouwden. Van de Egmondse abdijgebouwen maakte een boerderij deel uit die echter sinds 1989 niet meer door de monniken zelf maar door een boer geëxploiteerd wordt. Voorts startten de Egmondse benedictijnen in 1945 een toen nog geheel door hen zelf gedreven ambachtelijke kaarsenmakerij. Het Egmondse klooster werd in de jaren 1948-1953 uitgebreid met een woongedeelte en een kerk. In 1950 werd het convent tot zelfstandige abdij verheven en kwam toen onder de congregatie van Solesmes te vallen. In 1967 ging de abdij deel uitmaken van de toen opgerichte Nederlandse congregatie, maar schaarde zich bij de opheffing van deze congregatie in 2005 onder de congregatie van de Annunciatie