Zoeken in collecties

Abdij Sint Benedictusberg in Lemiers is gelegen op een beboste helling langs de provinciale weg Maastricht-Vaals. Hier vestigden zich in 1951 vanuit de Oosterhoutse Sint Paulusabdij twaalf benedictijnen. Abdij Sint Benedictusberg werd tot 1944 bewoond door benedictijnen, die uit de in Merkelbeek gelegen Sint Clemensabdij afkomstig waren. Laatstbedoelde abdij werd in 1893 betrokken door nagenoeg uitsluitend wegens de Kulturkampf gevluchte Duitse benedictijnen, die tot dan toe in de Affligemse Sint Pieter en Paulusabdij onderdak gevonden hadden. Besloten werd de Sint Clemensabdij te verplaatsen van Merkelbeek naar Lemiers, waar in 1923 de daar wegens geldgebrek slechts gedeeltelijk afgebouwde abdij, die toen al de naam Sint Benedictusberg kreeg, betrokken werd. In 1944 werden de acht uit deze abdij overgebleven Duitse monniken geïnterneerd en naar Duitsland gestuurd. In de daaropvolgende jaren werd de abdij bewoond door onder meer politieke delinquenten en uit Indonesië gerepatrieerde gezinnen. Er werd toen veel vernield of gestolen en veel kostbare installaties gingen verloren. Het herstellen hiervan werd met het tevens afbouwen van de abdij voortvarend ter hand genomen door de Oosterhoutse benedictijnen die er zich, zoals reeds vermeld, in 1951 vestigden. In 1968 kwamen de door benedictijn H. van der Laan ontworpen abdijkerk met een crypte, een kloosterhof en een ontvangsthal met spreekkamers gereed. Bij een uitbreiding in 1986 werd het klooster voorzien van een tweede patio, bibliotheek en sacristie. Een tot 2004 in bedrijf zijnde hostiebakkerij, een boekbinderij en een paramentenatelier verschaften de in 1961 zelfstandig geworden abdij inkomsten, die heden ten dagen evenwel uit onder meer het kunstatelier, het iconenatelier en de in het Gergoriaans gespecialiseerde webwinkel verkregen worden. De liturgie in de tot de monastieke congregatie van Solesmes behorende abdij wordt ook thans nog, opgeluisterd met gregoriaans gezang, vrijwel volledig in het Latijn gevierd