Zoeken in collecties

Om te kunnen voldoen aan de behoefte aan meer ruimte voor het huisvesten van de groeiende groep van jongemannen, die aan het in het klooster “De Esch” te Vaals gevestigde, tot de orde van de camillianen behorend scholasticaat studeerden, werd aan de “Heuvel” in Vaals een stuk grond van 8 hectaren gekocht, waarop een groot, in 1903 geopend nieuw klooster gebouwd werd. Dit klooster, dat de naam De Heuvel kreeg, verloor echter voormelde functie in 1934 toen de camillianen gedwongen werden om in Vaals hun opleiding van de veelal uit Duitsland afkomstige studenten te beëindigen. De financiële moeilijkheden, die voortvloeiden uit de toen geldende Duitse deviezenbepalingen, waren hieraan debet. In 1935 werd onderhavig klooster ingericht als rust- en herstellingsoord voor respectievelijk bejaarde mannen en mannen, die na een verblijf in een ziekenhuis nog rust en verpleging behoefden. Na twee jaar werd de verzorging en verpleging hiervan door camillianessen en enkele verpleegsters uit Vaals overgenomen en was er behalve voor mannen ook gelegenheid voor verblijf voor vrouwen en oudere echtparen. In 1944 werd het klooster door de bezetter als "Kriegslazarett" gevorderd. Na de bevrijding deed het klooster dienst als sanatorium voor uit Duitse concentratie- en werkkampen gerepatrieerde TBC-patiënten. In 1949 werd het klooster ingericht als bejaardenhuis. Dit bleef het tot 1959 en werd vanaf toen als verpleeghuis voor spastische kinderen verhuurd. Eerder al, in 1953, waren de camillianessen naar Düren in de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen vertrokken om daar een bejaardenhuis te beginnen. In 1979 werd het klooster De Heuvel verkocht. De overgebleven twee camillianen namen toen hun intrek in de tot het klooster behorende boerderij. Inmiddels is het klooster afgebroken en heeft het voor woningbouw plaats gemaakt