Zoeken in collecties

In 1856 wisten de dominicanen aan de Stadsdam in Huissen een herenhuis te verwerven. Dit huis was in 1816 gebouwd op de plek, waar een in 1722 gesloopte burcht gestaan had. Het werd daarom gewoonlijk “het kasteel” genoemd. Met toestemming van het aartsbisdom Utrecht vestigden de dominicanen er een klooster. Daartoe werd in 1858 aan weerszijde van het herenhuis een vleugel gebouwd en werd het geheel verbonden met een dwarsvleugel met de kapel, waardoor een half open carré ontstond. Nog in hetzelfde jaar betrokken de dominicanen het Huissense klooster. Als patrones voor hun nieuwe convent kozen ze de Koningin van de Allerheiligste Rozenkrans. Overigens waren de dominicanen al eerder in Huissen actief geweest, toen tot 1797 Huissen tot het termijngebied van de dominicanen van Kalkar behoorde. Tot 1932 was ook het provincialaat van de Nederlandse dominicanen gevestigd in het Huissense klooster dat een belangrijke rol gespeeld heeft in de ontwikkeling van de tuinbouw in Huissen en omgeving. Thans is er in het klooster, waar nog enkele dominicanen wonen, een stichting gehuisvest, die een gedeelte van de klooster als bezinningscentrum exploiteert. In 1952 werd de Huissense kloosterkapel als openbare kapel gesloten. Dit maakte deel uit van een in 1938 door de dominicanen met het aartsbisdom Utrecht gesloten overeenkomst waarbij in Utrecht in ruil voor de Sint Dominicuskerk aan de Mariaplaats aan de dominicanen de Sint Anthoniuskerk in de wijk Lombok en een in de wijk Oog in Al nog te stichten nieuwe parochiekerk toegewezen werd. Tot aan de Heilige Stoel toe leidde dit tot hevige protesten zowel van de dominicanen in Huissen als van de Huissense bevolking. Uiteindelijk werd tot een compromis gekomen, waarbij weliswaar aan het besluit tot sluiting van de Huissense kloosterkapel niet getornd werd, maar aan de dominicanen de parochie van Maria ten Hemelopneming in Huissen-Stad toegewezen werd. Later ging overigens de met zoveel rumoer gesloten kloosterkapel weer geruisloos open