Zoeken in collecties

Behalve de studenten was er in het in 1927/1928 aan de Houtlaan in Nijmegen gebouwde filosofisch college Berchmanianum ook een communauteit gevestigd van jezuïeten, die veelal als docent of anderszins aan het college verbonden waren. Toen in 1967 de Nederlandse jezuïetenprovincie haar filosofie- en theologieopleiding in de Katholieke Theologische School te Amsterdam onderbracht, kreeg het gebouwencomplex van Berchmanianum tot 2016 de functie van kloosterverpleeg- en verzorgingshuis, dat niet alleen voor de jezuïeten zelf, maar ook zowel voor mannelijke religieuzen van andere orden en congregaties als voor wereldheren openstond. De reden dat de jezuïeten indertijd hun in Oudenbosch gevestigde filosofisch college naar Nijmegen verplaatsten, was met name de aanwezigheid daar van de in 1923 gestichte katholieke universiteit. Voor het in Nijmegen vestigen van het college kochten de jezuïeten in 1926 van het landgoed Heyendaal, dat in bezit was van de margarinefabrikant Frans Jurgens, een stuk grond van drie hectare, dat gelegen was op de hoek van de Heyendaalseweg en de Houtlaan. Kort daarna en zowel in 1955 als in 1962 kochten de jezuïeten er nog stukken grond bij, zodat de totale oppervlakte uiteindelijk 7½ hectare beliep. De bouw van het college, dat naar de in 1888 heilig verklaarde Belgische jezuïet Jan Berchmans, patroonheilige voor de studerende jeugd, Berchmanianum genoemd werd, kwam in 1928 gereed. Toen de Duitsers in mei 1942 Berchmanianum voor hun project Lebensborn vorderden, vonden de studenten eerst korte tijd onderdak op de campagne Lage Hoenderberg in Groesbeek en daarna in het leegstaande pensionaat van het Ursulinenklooster aan de Breusterstraat in Eijsden, totdat zij in mei en juni 1945 naar Nijmegen konden terugkeren. In 2013 kocht de Radboud Universiteit Berchmanianum en richtte het in als academiegebouw, dat vanaf 2016 in gebruik genomen werd en waar het college van bestuur en verschillende diensten van de universiteit gehuisvest zijn