Zoeken in collecties

De jezuïeten die belast waren met de pastorale zorg in de Culemborgse Sint Barbaraparochie waren tot 1917 gehuisvest in de pastorie van voornoemde parochie, die als adres Ridderstraat 40 had, maar later tot Ridderstraat 198 omgenummerd werd. Vanaf 1578 gold er in Culemborg een verbod op de uitoefening van de rooms-katholieke godsdienst. De katholieke kerk in de binnenstad werd toen evenals die in de Nieuwstad aan de protestanten toegewezen. Een zekere advocaat Meerhouts wist in 1628 bij graaf Floris II van Pallandt te bereiken, dat hij aan de jezuïeten toestemming gaf om in de binnenstad van Culemborg aan de Papenhoek in een tweetal huizen een schuilkerk in te richten, die in de volksmond de paterskerk genoemd werd. Aan het eind van de achttiende eeuw werd deze kerk te klein. Ter vervanging van deze kerk, die bovendien in een bouwvallige staat verkeerde, werd in 1817 een nieuwe, grotere in waterstaatsstijl opgetrokken kerk in gebruik genomen. Al gauw werd ook deze kerk te klein. Plannen in 1853 om deze kerk, die bovendien enkele ernstige gebreken begon te vertonen, te vervangen door een nieuwe kerk liepen echter wegens geldgebrek op niets uit. Eerst in 1884 werd overgegaan tot de bouw van de in 1886 geconsacreerde, huidige aan de Markt gelegen neogotische Sint Barbarakerk. Aan het begin van de twintigste eeuw stonden de jezuïeten deze kerk met het door hen in Culemborg beheerde seminarie af aan het aartsbisdom en kregen er de Aloysiusparochie te Utrecht voor in de plaats. De Sint Barbarakerk kwam in 1936 in handen van de augustijnen door ruil met het aartsbisdom tegen hun armlastige parochie van Onze Lieve Vrouw van Goede Raad te Utrecht