Zoeken in collecties

Toen de redemptoristen in 1867 van de bisschop van Breda toestemming kregen om een klooster met een openbare kerk te bouwen in Roosendaal, waar ze al sinds omstreeks 1850 gevestigd waren, kochten ze in 1868 van de heer Van Gilse een aan de Kade gelegen huis met erf. Hier werd nog in datzelfde jaar een houten loods als noodkerk in gebruik genomen. Het huis werd met de nodige verbouwingen geschikt gemaakt als tijdelijk klooster dat, voorzien van een overdekte gang van planken, met de noodkerk in verbinding stond. In 1872 werd ter vervanging van de noodkerk overgegaan tot de bouw van een nieuwe kerk, die aan Onze Lieve Vrouw van Altijddurende Bijstand toegewijd werd. In 1874 kon deze kerk, die de status kreeg van bij- of succursaal kerk van de parochie St. Antonius te Roosendaal, in gebruik worden genomen. Op de plaats van de toen afgebroken noodkerk werd in 1877 begonnen met de bouw van het definitieve klooster, dat nog datzelfde jaar door de redemptoristen betrokken kon worden. Het tijdelijk klooster werd afgebroken. Op die plek werden drie woonhuizen gebouwd. Het definitieve klooster is herhaaldelijk verblijf geweest van het 2e Noviciaat, dat in 1879 er voor het eerst gehouden werd. In 1907-1909 werd de kerk, die in de loop der jaren te klein bleek, naar achteren toe verlengd. In 1963 werd overgegaan tot restauratie van deze kerk. In 1985 werd het klooster verbouwd om het provincialaat van de Nederlandse provincie van de Congregatie van de Redemptoristen er te kunnen huisvesten. De kerk ging in 2001 in plaats van de aan de eredienst onttrokken Sint-Janskerk dienst doen als parochiekerk voor het centrum van Roosendaal. In 2002 vertrokken de redemptoristen uit Roosendaal. Het klooster werd toen als parochiecentrum in gebruik genomen. In 2020 namen twee Indonesische zusters van de Congregatie van de Franciscanessen van Charitas er hun intrek