Zoeken in collecties

De in 1815 nabij Turijn geboren Giovanni Melchior Bosco stichtte de congregatie van de Salesianen van Don Bosco. Na in 1841 tot priester te zijn gewijd, ging hij in Turijn werken als kapelaan waar hij met de erbarmelijke omstandigheden van jongeren in de voorsteden van deze stad geconfronteerd werd. Hij zette zich in om aan deze jongeren volle kansen te bieden, waardoor zij hun toekomst zelf in handen zouden kunnen nemen. In Valdocco, een buitenwijk van Turijn, ging hij over tot het oprichten voor deze jongeren van een oratorium: een centrum voor vorming en ontspanning, een kweekplaats van geloof, hoop en liefde. Don Bosco richtte naast andere oratoria, ook hospitia op voor verlaten kinderen en opende hij ambachtsscholen. Zijn huizen werden gekenmerkt door een samenzijn en samenleven, waarin ieder zonder onderscheid of voorbehoud opgenomen en gewaardeerd werd. De jongeren mochten zichzelf zijn en werden gestimuleerd om hun eigen mogelijkheden te ontwikkelen. De naam salesianen, die gebruikt wordt voor zowel priesters als coadjuteurs (lekenhelpers in het pastorale en opvoedkundige werk) is afgeleid van de H. Franciscus van Sales. Diens positieve mensbeeld, met de nadruk op goedheid, vriendelijkheid en geduld, heeft Don Bosco in woord en daad uitgedragen. In 1857 stelde Don Bosco een aantal richtlijnen en regels op voor de sterk groeiende gemeenschap. Pauselijke erkenning volgde in 1869 en in 1874 werden de constituties goedgekeurd. In 1946 werd de Nederlandse provincie opgericht, die echter in 2005 met de provincie België-Noord fuseerde en vanaf dan een delegatie van die provincie werd. Tot de doelstellingen van de congregatie behoorden pastoraal werk en missiewerk. In de praktijk kregen deze doelstellingen vorm door middel van opvoeding van volkskinderen, (technische) scholen en internaten en jeugd- en jongerenwerk. Verder werkten zowel priesters als coadjuteurs in open patronaten, weeshuizen, seminaries, parochies en hielden zij zich bezig met wetenschappelijk werk