Zoeken in collecties

Voor het in 1865 door de Sint Vincentiusvereniging Nederland opgerichte Sint Laurentiusgesticht kwam in 1875 de nieuwbouw aan de Oude Binnenweg in Rotterdam gereed. De verzorging van in dit opvoedingsgesticht geplaatste jongens vond aanvankelijk plaats door een “vader en een moeder”. De laatste twee waren vader en moeder Opdenkamp die met het oog op hun leeftijd in 1891 besloten deze functie neer te leggen. Het bestuur van de Sint Vincentiusvereniging kwam toen tot het besluit de opvoeding en verzorging van onderhavige jongens aan de Congregatie van de Broeders van Amsterdam op te dragen, hetgeen in 1892 zijn beslag kreeg. Begin 1905 werd overgegaan tot uitbreiding van het gebouw aan de Oude Binnenweg, terwijl het tien jaar later van een nieuwe vleugel voorzien werd. Door het bombardement van 14 mei 1940 op Rotterdam dreigde het gebouw in te storten. De broeders en schooljongens werden toen ondergebracht in het voormalig Rooms Katholieke Weeshuis aan de Doddendaal in Nijmegen. Ze keerden terug toen de Amerikanen bij vergissing op 2 februari 1944 Nijmegen bombardeerden, waarbij het Kleine Jongenshuis dat deel uitmaakte van voormeld voormalig weeshuis door een voltreffer onherstelbaar werd beschadigd. Het Sint Laurentiusgesticht ging vanaf 1948 Huize Laurentius heten. In de loop der jaren had het zich van opvoedingsgesticht ontwikkeld tot een instelling, die in het kader van de kinderbescherming huisvesting verschafte en begeleiding verleende aan werkende en studerende jongens. In 1953 werd het huis aan de Oude Binnenweg door de gemeente Rotterdam onteigend. De broeders verhuisden toen naar het pand Mathenesserlaan 340, waar de congregatie een school voor individueel lager onderwijs begon.