Zoeken in collecties

Uw zoekacties: zzOUD Databestand kloosters in Nederland
beacon
12  zoekresultaten
gesorteerd op:
 
 
 
 
Kloosterorganisatie
Kloosterorganisatie: Reguliere Kanunniken van Sint Augustinus
Orde of congregatie:
Reguliere Kanunniken van Sint Augustinus
Alternatieve namen:
Reguliere Kanunniken van de H. Augustinus; Reguliere Kanunniken van Sint Augustinus; Reguliere Kanunniken van Sint Jan van Lateranen; Congregatie van Lateranen; Lateraanse Congregatie
Latijnse naam:
Ordo Canonicorum Regularium Sancti Augustini; Canonici Regulares Lateranenses; Congregatio Sanctissimi Salvatoris Lateranensis
Afkorting:
CRL
Stichtingsjaar:
4de eeuw
Vestiging Nederland:
Middeleeuwen
Doelstelling:
Contemplatie; missiewerk; pastoraal werk
Geschiedenis:
De Congregatie van de Reguliere Kanunniken van Sint Augustinus kent geen eigenlijke stichter. De geschiedenis van de reguliere kanunniken gaat terug tot in de 4e eeuw. Vanaf 313, toen het Edict van Milaan werd uitgevaardigd, waarin Keizer Licinius bekrachtigde dat er voortaan in het Romeinse Rijk vrijheid van godsdienst zou heersen, waardoor er een eind aan de christusvervolgingen kwam, ontstonden rondom bisschoppen groepen clerici die hen bijstonden in het bestuur van het bisdom en in de liturgische vieringen in de kathedraal. Vanaf de 11e eeuw gingen deze groepen van clerici over naar de regel van Sint Augustinus aangevuld met zogenaamde constituties. Op de Norbertijnen en de Kruisheren na, die een eigen historische ontwikkeling hebben gekend, namen deze groepen van clerici de naam van Reguliere Kanunniken van St. Augustinus aan en werden ze aangemoedigd zich in zogenaamde congregaties te groeperen. Eén van deze congregaties is de Congregatie van Lateranen, in het Latijn: Canonici Regulares Lateranenses, afgekort C.R.L.. Door deze congregatie werd in 1961 de als gevolg van de suppressiewetten van keizer Jozef II opgeheven Congregatie van Windesheim, waartoe Thomas à Kempis en Jan van Ruusbroec behoorden, heropgericht en gevestigd in Frankrijk, Italië en Duitsland. In 1947 vestigden de Reguliere Kanunniken van Sint Augustinus, waarvan de kanunniken vanuit een leven in gemeenschap werkzaam zijn in parochies, onderwijs, permanente vorming en geestelijke begeleiding, met het in Sluis stichtten van een kleinseminarie zich weer in Nederland
Missielanden:
Zaïre (1950)
Gebruikte bronnen:
J. Willemsen, “Nederlandse missionarissen en hun missiegebieden” (KDC, Nijmegen 2006), zie ook: https://docplayer.nl/4804632-Nederlandse-missionarissen-hun-missiegebieden.html (13-10-2022); J.P.A. van Vugt: Kloosters op schrift (vijfde bewerkte uitgave, Nijmegen 2015), p. 166; J. Smits, Vademecum van religieuzen en hun kloosters in Noord-Brabant (Alphen aan de Maas, 2010), p. 143/144; R.Wols, “De Reguliere Kanunniken van Sint Augustinus (CRL) op website Brabants Historisch Informatie Centrum (BHIC), https://www.bhic.nl/ontdekken/verhalen/de-reguliere-kanunniken-van-sint-augustinus-crl#:~:text=In%20de%20elfde%20en%20twaalfde,eigen%20historische%20ontwikkeling%20hebben%20gehad. (13-10-2022)
ENK Monasticon nummer:
P041
Gevestigd in:
Toon op kaart Toon op kaart
 
 
 
 
 
Kloosterorganisatie
Kloosterorganisatie: Missionarissen van Mariannhill
Orde of congregatie:
Missionarissen van Mariannhill
Alternatieve namen:
Missionarissen van Mariannhill
Latijnse naam:
Congregatio Missionariorum de Mariannhill
Afkorting:
CMM
Stichter, stichteres:
Franz Pfanner (OCSO)
Stichtingsjaar:
1882
Land van oorsprong:
Zuid-Afrika
Plaats van oorsprong:
Durban
Vestiging Nederland:
1911
Doelstelling:
Missiewerk; pastoraal werk
Geschiedenis:
De Missionarissen van Mariannhill zijn voortgekomen uit de trappistenabdij Mariannhill bij Durban (Zuid-Afrika). Deze abdij werd in 1882 gesticht door abt Franz (Wendelin) Pfanner, die in 1825 in Langen in Vorarlberg, Oostenrijk, geboren werd. In 1850 werd hij priester gewijd. Na twaalf jaar in het pastoraat werkzaam te zijn geweest, trad hij in bij de trappisten in Mariawald in de Eifel, Duitsland. Vier jaar later werd hij naar Rome gestuurd om daar een vervallen abdij weer op te bouwen. Vandaar uit reisde hij naar Bosnië, waar hij in Banja Luka het trappistenklooster „Maria Stern“ stichtte. In 1879 was er een generaal kapittel van de trappisten in Septfons, Frankrijk, waar hij als abt van voornoemde abdij benoemd zou worden. In plaats daarvan volgde hij echter de oproep om in het oostelijk vicariaat van Kaap de Goede Hoop een trappistenklooster te stichten om de bevolking daar te evangeliseren. In 1880 vestigde hij zich in Dunbrody. De omstandigheden daar, met name als gevolg van het kurkdroge klimaat, bleken ongeschikt om er een bestaan op te bouwen. Daarom vestigde hij zich twee jaar later in de provincie Natal in de buurt van Durban. Daar stichtte hij een trappistenabdij, die toegewijd aan Onze Lieve Vrouw en de Heilige Anna de naam Mariannhill kreeg en zich concentreerde op de ontwikkeling van het missiewerk onder de zwarte bevolking in Zuid-Afrika. Dit werk bleek moeilijk te verenigen met het contemplatieve leven van de trappistentraditie. In 1909, het jaar waarin Franz Pfanner overleed, stond paus Pius X daarom toe dat de abdij zich afscheidde van de trappistenorde. In 1926 werd de gemeenschap formeel omgevormd tot een missiecongregatie met een verzachte vorm van de Regel van Benedictus. De congregatie is sinds 1911 ook in Nederland actief. In 1945 werd een Nederlandse/Engelse provincie gevormd, waarbij op leidinggevende posities Nederlanders werden benoemd. Definitieve zelfstandigheid werd in 1954 bereikt met de benoeming van een Nederlandse provinciaal
Missielanden:
Zuid-Afrika (1885); Zimbabwe; Papua Nieuw-Guinea ; Duitsland; Canada; Verenigde Staten; Zambia
Gebruikte bronnen:
J. Willemsen, “Nederlandse missionarissen en hun missiegebieden” (KDC, Nijmegen 2006), zie ook: https://docplayer.nl/4804632-Nederlandse-missionarissen-hun-missiegebieden.html (01-12-2021); J.P.A. van Vugt: Kloosters op schrift (vijfde bewerkte uitgave, Nijmegen 2015), p. 155; W. Nolet: Katholiek Nederland, Deel II ('s-Gravenhage 1932), p. 244; P.G. Groenen, ‘Versterking van het leger Christi in onze Indiën’in “Koloniaal Missietijdschrift”, 20e jaargang, 15 januari 1937, p.249/250
ENK Monasticon nummer:
P028
Toon op kaart Toon op kaart
 
 
 
 
 
Kloosterorganisatie
Kloosterorganisatie: Franciscanen
Orde of congregatie:
Franciscanen
Alternatieve namen:
Minderbroeders Franciscanen; Franciscanen
Latijnse naam:
Ordo Fratrum Minorum; Ordo Sancti Francisci
Afkorting:
OFM; OSF
Stichter, stichteres:
Franciscus van Assisi (Francesco de Bordone)
Stichtingsjaar:
1209
Land van oorsprong:
Italië
Plaats van oorsprong:
Assisi
Vestiging Nederland:
1229
Doelstelling:
Evangelisering in armoede; onderwijs; missiewerk
Geschiedenis:
Rond 1245 ontstond er binnen de in 1209 door Franciscus van Assisi gestichte orde der minderbroeders een discussie over de vraag of het armoede-ideaal van Franciscus in volstrekte zin moest worden nageleefd. Deze discussie groeide uit tot een conflict waardoor er binnen de orde twee groepen ontstonden: de spiritualen en de conventuelen. De spiritualen stonden een aller-striktste letterlijk opvatting van de regel van Franciscus voor. De conventuelen achtten het niet op de letter nakomen van de regel daarmee niet in strijd. In 1317 werden de met de kerkelijke hiërarchie in conflict geraakte spiritualen op het Concilie van Vienne veroordeeld, terwijl de conventuelen in 1322 als officiële richting in de orde bevestigd werden. In de 14e en 15e eeuw ontstond uit de conventuelen een hervormingsbeweging, de observanten, die evenals de spiritualen, zij het wat genuanceerde, zich zoveel mogelijk aan de principes van Franciscus hielden. In 1517 kwam het tot een officiële scheiding van de orde in conventuelen en observanten. Van de observanten splitsten zich de kapucijnen af die een eigen orde werden. Thans zijn er dan ook drie verschillende minderbroederordes: de orde der minderbroeders ofwel de franciscanen, de orde der minderbroeders conventuelen en de orde der minderbroeders kapucijnen. In 1228 stichtten de franciscanen in ’s-Hertogenbosch een klooster. Van daaruit verspreidden zij zich over heel de Nederlanden. Tijdens de Reformatie in de 16e eeuw en daarna in de Franse tijd rond 1800 werden nagenoeg al de hier door hen gestichte kloosters opgeheven. Vanaf 1853 toen de bisschoppelijke hiërarchie hersteld werd en de Rooms-Katholieke Kerk haar oude rechten terugkreeg, kende de orde van de minderbroeders franciscanen, waarvan het huidige doel te omschrijven is als evangelische dienstbaarheid in armoede, een nieuwe bloeiperiode die duurde tot het midden van de 20e eeuw toen onder invloed van allerlei veranderingen in kerk en maatschappij het aantal intredingen sterk terugliep
Missielanden:
China (1890); Brazilië (1899); Noorwegen (1924); Indonesië (1929); Pakistan (1934-1994); India (1934-1985); Japan (1955-1980); Zweden (1963); Papua Nieuw-Guinea; Hongkong; Korea; Israël
Gebruikte bronnen:
J. Willemsen, “Nederlandse missionarissen en hun missiegebieden” (KDC, Nijmegen 2006, zie ook: https://docplayer.nl/4804632-Nederlandse-missionarissen-hun-missiegebieden.html (13-03-2020); J.P.A. van Vugt: Kloosters op schrift (tweede bewerkte uitgave, Nijmegen 2003), zie ook: https://repository.ubn.ru.nl/bitstream/handle/2066/134988/134988.pdf?sequence=1 (13-03-2020), p. 145; W. Nolet: Katholiek Nederland, Deel I ('s-Gravenhage 1930), p. 207/210/211/212; J. Smits, “Vademecum van religieuzen en hun kloosters in Noord-Brabant” (2010 Alphen aan de Maas), p. 124/125; R. Wols, ‘De Franciscanen OFM / OFMCONV’ op website Brabants Historisch Informatie Centrum (BHIC); https://www.bhic.nl/ontdekken/verhalen/de-franciscanen-ofm-ofmconv (13-03-2020); G.P. Freeman, ´ Franciscanen’ op website Lucepedia: Digitale Theolofische Encyclopedie, https://www.lucepedia.nl/dossieritem/franciscanen/franciscanen (13-03-2020); A.P.G.M. Peters, ‘Minderbroeders Franciscanen in Nederland’ op website Konferentie Nederlandse Religieuzen KNR), https://www.knr.nl/UserFiles/File/Minderbroeders%20Franciscanen%20in%20Nederland.pdf (13-03-2020)
ENK Monasticon nummer:
P022
Gevestigd in:
Toon op kaart Toon op kaart
 
 
 
 
 
Kloosterorganisatie
Kloosterorganisatie: Zusters van Liefde (Tilburg)
Orde of congregatie:
Zusters van Liefde (Tilburg)
Alternatieve namen:
Zusters van Liefde van O.L. Vrouw, Moeder van Barmhartigheid; Zusters van Liefde (Tilburg); Zusters van Tilburg
Latijnse naam:
Sorores Charitatis Matris Misericordiae
Afkorting:
SCMM
Stichter, stichteres:
Joannes Zwijsen
Stichtingsjaar:
1832
Land van oorsprong:
Nederland
Plaats van oorsprong:
Tilburg
Patroonheiligen:
Maria; Vincentius a Paulo
Doelstelling:
Onderwijs; gezondheidszorg; bejaardenzorg; maatschappelijk werk; missiewerk; weeshuizen; gevangeniswerk
Geschiedenis:
Op 23 november 1832 werd de congregatie door pastoor Zwijsen begonnen met drie zusters in een woning in Tilburg: zuster Maria Michaël Leysen, zuster Maria Catharina Janssen en zuster Maria Theresia Smits. In 1834 legden de zusters hun kloostergeloften af. Een eerste succursaalhuis volgde in Delft, waarna een reeks van nieuwe kloosters volgden. Met de uitbreiding van het aantal kloosters, breidde ook het aantal liefdewerken uit van onderwijs naar zieken- en bejaardenzorg en andere vormen van hulpverlening
Juridische structuur:
Van pauselijk recht
Missielanden:
België (1840); Engeland en Wales (1861); Amerika (1874); Indonesië (1885); Suriname (1894); Zimbabwe (1957); West-Duitsland (1961); Brazilië (1962); Italië (1963); Ierland (1976); Philippijnen (1966-1970, 1995-)
Gebruikte bronnen:
KS, 91; PA 2004; NMM; Kloosterarchivaris juli 2008
Opmerkingen:
Een lijst met huizen in de missielanden van de congregatie is ter inzage aanwezig in het Erfgoedcentrum
ENK Monasticon nummer:
Z153
Gevestigd in:
meer
Toon op kaart Toon op kaart