Zoeken in collecties

Jean Baptiste Berthier werd in 1840 in Frankrijk geboren in de buurt van Grenoble. In 1862, vlak voordat hij tot priester werd gewijd, trad hij toe tot de Congregatie van Onze Lieve Vrouw van La Salette. Hij publiceerde in totaal achtentwintig religieuze werken, waarvan verscheidene vertaald werden en soms een oplage haalden van wel honderdduizend exemplaren. Ook trad hij op als volksmissionaris en was hij directeur van de Apostolische School van de voormelde congregatie. In de laatste hoedanigheid kwam hij in aanraking met jongens tussen de 14 en 30 jaar die, ofschoon ze al wat ouder waren, toch priester wilden worden, maar voor wie op de meeste seminaries geen plaats was. Berthier besloot toen onder bescherming van de Heilige Familie een eigen congregatie te stichten die zich speciaal zou richten op de late roepingen voor de buitenlandse missies. In 1895 belandde Berthier via Nederlandse vrienden in Grave, waar hij een oude kazerne en een hospitaalgebouw kocht. Van daaruit kwam in korte tijd de Congregatio Missionariorum a Sancta Familia ofwel de Congregatie van de Missionarissen van de H. Familie, tot bloei. Toen in 1908 Berthier in Grave op de 68-jarige leeftijd stierf, was zijn werk kerkrechtelijk, spiritueel, materieel en wat personeelsbezetting betreft bestendigd. In 1911 werd de congregatie pauselijk goedgekeurd. Een Nederlandse afdeling kwam in 1920 tot stand en in 1936 werd de Nederlandse provincie zelfstandig. In 1957 werd het generalaat van Grave naar Rome verplaatst. Het missiecentrum was in Goirle gevestigd. Nadruk lag op pastoraal werk en missiewerk, vooral waar de kerk nog niet of niet meer levensvatbaar was. Naast paters kent de congregatie ook broeders die, zich toeleggend op handwerk, de paters assisteerden. De congregatie ondervond veel steun van “soeurs auxiliaires” (hulpzusters), met name op financieel gebied. Tot de missiegebieden van de Missionarissen van de H. Familie behoorden Brazilië , Indonesië, Noorwegen, Chili, Madagaskar en Argentinië

Gesticht door Kardinaal Lavigerie in 1869 te Algiers. Vanaf het begin is het een internationale congregatie geweest. Sinds 2000 zijn de provincies Nederland, Frankrijk, Zwitserland, Duitsland, België, Spanje en het Verenigd Koninklijk samengevoegd tot één provincie Europa

De aanvankelijk zelfstandige communiteiten in Oisterwijk (1844) en Gemert (1848) werden in 1891 ondergeschikt gemaakt aan het moederhuis te Oirschot