Zoeken in collecties

De zusters Franciscanessen van 'Alles voor Allen' zijn op 14 november 1826 te Breda gesticht door drie vrouwen uit Leuven: Barbara Saelmaeckers, Anna Saelmaekers, Catharina Corbusie, en door Catharina Brouwers uit Breda. De zusters begonnen hun liefdewerk in het Gasthuis aan de Haagdijk 144 te Breda. Ze vormden een vereniging van vrouwen tot het verplegen van zieken en oude vrouwen enz., als Zedelijk Lichaam, onder de zinspreuk: Alles voor Allen. De zusters hebben op vijftien verschillende plaatsen in Brabant en Zeeland gewerkt in de wijkverpleging, in dienst van de R.K.-Vereniging Het Wit-Gele Kruis. Sommige zusters hadden hun kantoor in het Gasthuis, maar hun werk stond er los van. Ook werkten de zusters in het ziekenhuis, de psychiatrische inrichting en de verzorgingshuizen, waar ook een eigen opleiding werd gegeven voor het diploma ziekenverpleging A en B, kraam-, kinderaantekening- en zieken- en bejaardenverzorgster

Gesticht op 24 mei 1841 door zuster Catherina Pinkers te Rotterdam. In de loop der jaren werden kloosters gesticht in verscheidene plaatsen in Nederland en op de Nederlandse Antillen

De congregatie van het Heilig Sacrament werd in 1856 in Parijs gesticht. Pierre Julien Eymard, de stichter van deze congregatie, werd in 1811 geboren in La Mure, een dorpje in het zuidoosten van Frankrijk dat vlakbij Grenoble ligt. Hij werd in 1829 novice bij de paters oblaten in Marseille. In 1834 werd hij tot priester gewijd. Wegens zijn zwakke gezondheid moest hij nog hetzelfde jaar de oblaten verlaten. Na enige tijd in verschillende parochies als kapelaan werkzaam te zijn geweest, trad hij in 1839 in bij de paters Maristen te Lyon, waar hij verschillende functies bekleedde. In de zeventien jaar dat hij daar verbleef, kwam hij bij de zoektocht naar de diepte van het eucharistische mysterie tot het besluit zich alleen nog te richten op de altijddurende aanbidding van het Allerheiligste. Ter realisering daarvan stichtte hij de congregatie van het Heilig Sacrament die, gecombineerd met pastoraal werk en missiewerk, zich vooral richt op de verering van de Eucharistie. Lange tijd werd met een 24-uurs aanbidding van onder de gedaante van een, in een dag en nacht uitgestalde monstrans geplaatste geconsacreerde hostie hieraan gestalte gegeven. In 1863 werd de congregatie door paus Pius IX goedgekeurd. Pater Eymard stierf in 1868 in zijn geboortedorp La Mure. Hij werd in 1925 zalig en in 1962 heilig verklaard. Hij is opgebaard in een schrijn boven het altaar in de Corpus Christikapel in Parijs. Sinds 1902 zijn de paters van de congregatie van het Heilig Sacrament ook in Nederland werkzaam. In 1908 vestigden zij zich te Brakkenstein in Nijmegen, waar naar zij ook wel de paters van Brakkenstein genoemd worden. De congregatie stond onder de centrale leiding te Rome totdat er in 1931 provincies gevormd werden. Vanaf 1937 kwamen de Nederlandse communiteiten onder een zelfstandige provincie te vallen, die in 2014 met de Franse en Zwitserse provincie samengevoegd werd onder één bestuur, waaronder al sinds 2005 ook de communiteiten in België, Duitsland en Mozambique ressorteerden

In 1703 richtte Claude François Poullart des Places in Parijs het Seminarie van de H. Geest op. Hier kregen arme studenten de mogelijkheid een priesteropleiding te volgen. Uit een eerste groep studenten groeide een religieuze congregatie die de naam Congregatie van de H. Geest kreeg. De congregatie richtte zich op de pastorale zorg in Franse gebieden waarvoor toen moeilijk priesters te vinden waren. Tijdens de Franse Revolutie werden de bezittingen van de congregatie geconfisqueerd. Ze kreeg evenwel in 1815 haar oude rechten terug. De Franse regering deed toen een beroep op de congregatie om de pastorale zorg voor de Franse koloniën op zich te nemen. Ondanks de instabiele politieke situatie wist de congregatie hiervoor toch een groot aantal priesters op te leiden. Speciaal voor de missie richtte in 1841 François Libermann de Congregatie van het Onbevlekt Hart van Maria op, waarvan in 1843 de eerste missionarissen naar West Afrika uitgezonden werden. Gezien de grote overeenkomst met de Congregatie van de H. Geest in doelstelling, spiritualiteit en werken, hield in 1848, op instigatie van de paus, de Congregatie van het Onbevlekt Hart op te bestaan en gingen haar leden over naar de Congregatie van de H. Geest. Aldus ontstond de Congregatie van de H. Geest onder bescherming van het Onbevlekt Hart van Maria, kortweg de Congregatie van de H. Geest ofwel de spiritijnen genoemd. Libermann werd van deze congregatie de eerste algemeen overste. Hij reorganiseerde onderhavige congregatie en maakte haar geschikt voor de enorme missionaire taak, die haar toen in Afrika en de Franse koloniën te wachten stond. In 1904 vestigde de congregatie zich in Nederland. Vanuit de in 1931 zelfstandig geworden Nederlandse Provincie werden er In de loop der jaren honderden missionarissen naar de vele missiegebieden in Afrika en Brazilië uitgezonden. Momenteel komt evenwel de pastorale zorg die de spiritijnen tegenwoordig aan parochies in Nederland verlenen steeds meer op de voorgrond te staan