Zoeken in collecties

Gedwongen door de 'Kulturkampf' Duitsland te verlaten, stichtte Clara Fey in 1875 een nieuw moederhuis te Simpelveld.

De Congregatie van de Zusters van Barmhartigheid van Billom is gesticht kort na de Franse Revolutie in 1806. Een zestal jonge vrouwen uit de omgeving van Billom (Fr.) verenigden zich op 1 november 1806 in een communiteit, volgens de geest van de zaligsprekingen, onder leiding van Abbé Mestre. Ze wilden hulp bieden in moeilijke tijden. De congregatie ontwikkelde zich vooral onder de leiding van Marcelline de Chamerlat, algemeen overste van 1817 tot 1865. De zusters woonden en werkten over het algemeen in kleine communiteiten en voor de plaatselijke parochie. Vanaf 1903 zijn er communiteiten in Nederland en in 1969 kreeg de Nederlandse groep een eigen leefregel en bestuur. Van 1960 tot 1985 werkten de zusters in Gabon, Afrika, waar ze godsdienstonderwijs, gezondheidszorg en kleuter-, lager en middelbaar onderwijs verzorgden

Melchior de Marion Brésillac, geboren in 1813 te Castelnaudary in het zuiden van Frankrijk, was van adellijke afkomst. Nadat hij in 1838 tot priester gewijd was, sloot hij zich aan bij de Missions Etrangères de Paris, een nog altijd bestaande Franse missiecongregatie. In 1842 vertrok hij naar India, waar hij in 1846 bisschop van het nieuw opgerichte missiegebied van Coimbatore werd. In 1854 verliet hij India. Twee jaar later richtte hij in Lyon op verzoek van de prefect van de congregatie De Propaganda Fide, kardinaal Barnabo, de Societas Missionum ad Afros (SMA) ofwel de Sociëteit voor Afrikaanse Missiën op, een gemeenschap van apostolisch leven die niet als kloostercongregatie aan te merken is. Tot haar leden zijn wereldgeestelijken en lekenbroeders te rekenen, die niet de evangelische geloften afleggen, maar wel aan het celibaat gebonden zijn. Met als uitgangspunten “ga naar de meest verlaten mensen” en “sticht de kerk met eigen inlandse priesters” had en heeft de SMA als doel de bevrijdende boodschap van Christus als de missionaire roeping van de Kerk uit te dragen. West-Afrika werd het eerste en het belangrijkste werkterrein. Daarheen vertrok Marion Brésillac in 1859, waar nog in hetzelfde jaar hij en vier van de vijf missionarissen die hem vergezelde, aan de gele koorts bezweken. Het werk werd voorgezet door pater Augustin Planque en andere jonge missionarissen. In 1900 hechtte paus Leo XIII officieel zijn goedkeuring aan de sociëteit. Van een puur Franse beweging halverwege de 19e eeuw is de Sociëteit voor Afrikaanse Missiën uitgegroeid tot een wereldbeweging met enkele duizenden leden die in zo’n 20 landen op alle continenten actief zijn. In Nederland is de SMA sinds 1892 actief. In dat jaar werd in Cadier en Keer bij Maastricht begonnen met de bouw van een missiecollege. Tot op de dag van vandaag zetten SMA-missionarissen zich in voor kerk en samenleving, voor gerechtigheid en vrede, voor onderwijs en gezondheidszorg in Afrika en voor Afrikanen in Nederland