Zoeken in collecties

In 1860 werd de in 1823 in Antwerpen geboren priester Theofiel Verbist, die aalmoezenier was van de Militaire School te Brussel en rector van de Zusters van Onze-Lieve-Vrouw van Namen, belast met het bestuur van het Genootschap van de Heilige Kindsheid. Dit bracht hem in contact met de kinderellende in China. Hij raakte daardoor geïnspireerd in China een weeshuis op te richten en zich te wijden aan de zorg van de daar verlaten kinderen. Om steun te krijgen voor dit plan reisde hij naar Rome voor een ontmoeting met de Prefect van de Congregatie voor de Voortplanting van het Geloof. Op diens aanraden om het plan een bredere wending te geven waardoor het ook missionering zou omvatten, stichtte Verbist in 1862 een missiecongregatie die de naam Congregatie van het Onbevlekt Hart van Maria kreeg, maar die later naar de locatie van haar eerste huis in de wijk Scheut in de Belgische gemeente Anderlecht veelal Congregatie van de Missionarissen van Scheut genoemd werd. Van meet af aan sloot zich bij deze congregatie, die in 1862 kerkelijk en in 1900 pauselijk goedgekeurd werd, een drietal seculiere priesters aan, waarmee Verbist in 1865 naar Binnen-Mongolië in het noorden van China afreisde. Met de missionering van de bevolking daar had de Congregatio De Propaganda Fide de missionarissen van Scheut belast. Theofiel Verbist stierf in 1868 op een van zijn missiereizen aan typhus. In 1888, na herhaaldelijk aandringen van koning Leopold II, besloot de congregatie ook missionarissen te sturen naar het apostolisch vicariaat van de Congo-Vrijstaat. Daarna gingen de missionarissen van Scheut ook missioneringsarbeid verrichten op de Filippijnen en in Haïti, Indonesië en Japan. Heden ten dage wonen en werken missionarissen van Scheut in 25 landen, verdeeld over vier continenten. In Nederland was de eerste vestiging van de missionarissen van Scheut in 1899 op het landgoed Sparrendaal bij Vught. De in 1952 door de congregatie opgerichte Nederlandse provincie werd in 2000 weer opgeheven

Met als lijfspreuk Adveniat Regnum Tuum (= Uw Rijk komen) stelde de seculiere priester Emmanuel d’Alzon (1810-1880) zich uit liefde tot God tot doel om in de geseculariseerde en antireligieuze maatschappij, waartoe de politieke beroeringen in de 19e eeuw in Frankrijk geleid hadden, de rechten en de belangen van God met alle kracht te verdedigen en te herstellen. Indachtig het adagium “Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst” richtte hij in Nîmes in 1845 een aan Beata Maria in Coelos Assumpta (Maria Tenhemelopneming) toegewijd college op, waar, in tegenstelling tot het staatsonderwijs dat in handen van leken berustte, naast onderwijs, tevens de nodige aandacht besteed werd aan vorming en opvoeding overeenkomstig de christelijke principes. Voor zijn ideaal wist Emmanuel d’Alzon enkele priesters en leken te winnen die zich onder zijn leiding als leraar aan voornoemd college verbonden. Na een voorbereidingstijd van vijf jaar legde Emmanuel d’Alzon met vier medewerkers in de kerstnacht van 1850 de religieuze geloften af. Dit markeerde het ontstaan van een nieuwe congregatie, waarvan de constituties op de regel van St. Augustinus gebaseerd zijn en die, met verwijzing naar de beschermheilige van voornoemd college, als naam “Augustijnen (of priesters) van de Assumptie” kreeg en waarvan de leden gewoonlijk assumptionisten genoemd worden. Mede vanwege het sterk antiklerikale beleid van minister E. Combes, dat in Frankrijk leidde tot het doorvoeren van een drastische scheiding tussen kerk en staat, verlieten de assumptionisten begin twintigste eeuw Frankrijk om zich elders in Europa en Amerika te vestigen. Zo ook in Nederland, waar het in de noordoostelijke buitenwijken van Parijs gevestigde noviciaat van de assumptionisten naar Gemert uitweek. Tot de taken en activiteiten van de assumptionisten behoren/behoorden onderwijs, pastoraal werk, evangelieverkondiging, catechese, christelijke lectuurvoorziening, opleiding en uitzending van zendingswerkers en missionarissen