Zoeken in collecties

Uw zoekacties: zzOUD Databestand kloosters in Nederland

zzOUD Databestand kloosters in Nederland

beacon
5  zoekresultaten
gesorteerd op:
 
 
 
 
Kloosterorganisatie
Kloosterorganisatie: Tertiarissen
Orde of congregatie:
Tertiarissen
Alternatieve namen:
Derde Orde van Sint Franciscus; Tertianen en Tertiarissen
Stichtingsjaar:
13e eeuw
Land van oorsprong:
Italië
Vestiging Nederland:
Midden 14e eeuw
Vertrek uit Nederland:
Eind 18e eeuw
Doelstelling:
Het geven van invulling aan een religieus en spiritueel leven zonder het beroeps- en familiair bestaan te verlaten
Geschiedenis:
Naast een eerste orde van minderbroeders en een tweede orde van clarissen ontstond er in de 13e eeuw een nieuwe, derde orde van tertianen en tertiarissen. Deze derde orde van Sint Franciscus, die in 1289 door paus Nicolaas IV met de bul Supra montem werd goedgekeurd, bood mannelijke en vrouwelijke penitenten de mogelijkheid zoveel mogelijk volgens de regels van Franciscus en Clara een devoot leven te leiden, maar niet in strikte of canonieke zin zoals dat het geval was in het kloosterleven van de eerste en tweede orde. Zij waren leken, die invulling gaven aan hun religieus en spiritueel leven zonder hun beroeps- en familiair bestaan te verlaten. Het waren met name vrouwen die voor deze leefwijze kozen. De derde-orde-beweging was dan ook vooral een vrouwenbeweging. Een groot deel van de Utrechtse conventen van tertianen en tertiarissen sloten zich aaneen in het Kapittel van Utrecht. In navolging daarvan vormden de tertianen en tertiarissen van het aartsbisdom Keulen het KeuIs Kapittel en die van het bisdom Luik en omgeving het Kapittel van Zepperen. Evenals de huizen van de broeders en zusters des gemenen levens en de augustijner mannen- en vrouwenkloosters, aangesloten bij het Kapittel van Windesheim en dat van Sion, waren de conventen van tertianen en tertiarissen integraal onderdeel van de Moderne Devotie. Vanaf het prille begin zijn de bij het Kapittel van Utrecht aangesloten conventen van tertianen en tertiarissen de weg opgegaan naar een kloosterleven zoals de eerste en tweede orde die kenden. Een belofte van kuisheid werd al vanaf het begin gevraagd van hen, die zich bij en gemeenschap van tertianen en tertiarissen wilden aansluiten. Later, in 1487, werden de kloosterbeloften kuisheid, armoede en gehoorzaamheid officieel verplicht gesteld. Allengs ging het merendeel van de tertiarissenconventen over tot clausuur en leidden de zusters binnen de muren van hun convent een contemplatief leven van gebed, meditatie, geestelijke oefeningen, collaties en handenarbeid
Gebruikte bronnen:
Monasicon Trajectense, https://www2.fgw.vu.nl/oz/monasticon/inleiding.php (10-03-2023); K. Goudriaan, 'De derde orde van Sint Franciscus in het bisdom Utrecht. Een voorstudie’ in “Jaarboek voor Middeleeuwse Geschiedenis , 1, 1998” (Hilversum 1998). p.205/207/208; T. Decosemaker, Masterscriptie “Och Lassy! Och Arme!”: Biechtvaderschap in semireligieuze gemeenschappen”, Universiteit Gent, 2019/2020. p. 27/28; B.R. de Melker, “Metamorfose van stad en devotie. Ontstaan en conjunctuur van kerkelijke, religieuze en charitatieve instellingen in Amsterdam in het licht van de stedelijke ontwikkeling, 1385 – 1435” (Universiteit van Amsterdam 2002), zie ook: https://pure.uva.nl/ws/files/3413925/21633_UBA002000746_07.pdf (10-03-2023), p.40, voetnoot 18; W. van Egmont, ‘Het leven van Sint Maarten’ in “Madoc”, jaargang 1998
ENK Monasticon nummer:
Z207
Gevestigd in:
Toon op kaart Toon op kaart
 
 
 
 
 
Kloosterorganisatie
Kloosterorganisatie: Penitenten (van de Eenheid)
Orde of congregatie:
Penitenten (van de Eenheid)
Alternatieve namen:
Zusters van de Derde Orde van de H. Franciscus; Franciscanessen van Megen; Franciscanessen van Haren; Congregatie der Zusters Penitenten der Hereniging; Penitenten van de Eenheid
Stichter, stichteres:
Maria Talhout; Ermgardis Talhout
Stichtingsjaar:
1501
Land van oorsprong:
Nederland
Plaats van oorsprong:
Haren (bij Megen)
Doelstelling:
Contemplatie
Geschiedenis:
In 1948 kreeg de orde van de bisschop van 's-Hertogenbosch als apostolische opdracht: 'Bidden en offeren voor de eenheid in de wereld, in het bijzonder voor de eenheid onder de Christenen'. De stichting is geaggregeerd aan de Orde der Minnebroeders
Gebruikte bronnen:
KS, 70; PA 1959, 2004
ENK Monasticon nummer:
Z100
Toon op kaart Toon op kaart
 
 
 
 
 
Kloosterorganisatie
Kloosterorganisatie: Jezuïeten
Orde of congregatie:
Jezuïeten
Alternatieve namen:
Jezuïeten; Sociëteit van Jezus
Latijnse naam:
Societas Jesu
Afkorting:
SJ
Stichter, stichteres:
Ignatius van Loyola
Stichtingsjaar:
1540
Land van oorsprong:
Frankrijk
Plaats van oorsprong:
Parijs
Vestiging Nederland:
1575
Doelstelling:
Tot de doelstellingen behoorden pastoraal werk, onderwijs en missiewerk en Sint Clacerbond ter ondersteuning van de missionarissen. Naast zielzorg legden de Jezuïeten zich toe op catechismus-onderricht, opvoeding en onderwijs. Voorts namen wetenschap en de uitgave van boeken en tijdschrifteneen belangrijke plaats in
Geschiedenis:
Behalve dat de jezuïeten, de grootste mannelijke religieuze orde in de Rooms-Katholieke Kerk, de geloften van kuisheid, armoede en gehoorzaamheid afleggen, beloven zij absolute gehoorzaamheid aan de paus, waardoor zij voor specifieke opdrachten geheel te zijner beschikking staan. Van deze orde, die brak met conventionele kloostertradities als verplichte religieuze kledij, koorgebeden en boetedoening, is Ignatius van Loyola, die leefde van 1491 tot 1556, de stichter. Als legerofficier raakte deze Spaanse edelman bij een slag om het Baskische Pamplona aan beide benen gewond. Maandenlang moest hij het bed houden. In die tijd, die hij met het lezen van veel geestelijke literatuur doorbracht, besloot hij zijn verder leven aan God te wijden. In vrijwillige armoede zwierf hij door West-Europa. Biddend en boetend deed en schreef hij in de grot van Manresa ten noorden van Barcelona zijn Geestelijke Oefeningen, die het hart van de spiritualiteit van de jezuïeten zouden vormen. In 1528 strandde Ignatius in Parijs. Daar richtte hij met een aantal studievrienden de Sociëteit van Jezus op, zoals de orde van de jezuïeten ook wel genoemd wordt. Om in een tijd, waarin de reformatie hoogtij vierde, het katholicisme een nieuwe opleving te geven, werd deze orde een voorvechter voor de contrareformatie. Gekenmerkt door zijn strakke organisatie, de strenge selectie en spiritualiteit die gericht is “tot meerdere eer van God,” zoals de lijfspreuk van Ignatius luidde, werd de orde in 1540 door paus Paulus III goedgekeurd. In 1774 werd de orde echter opgeheven onder druk van verschillende vorsten, die vonden dat de jezuïeten teveel macht naar zich toe getrokken hadden. Doordat keizerin Catharina II van Rusland en koning Frederik II van Pruisen weigerden het opheffingsbesluit uit te voeren, bleef de orde in die landen voortbestaan. In 1814 werd de orde door paus Pius VII opnieuw in het leven geroepen. In Nederland heeft de orde zich vooral sterk gemaakt op het gebied van zielzorg en onderwijs
Rechtspersonen:
Rechtspersoon Sint-Bonifaciusstichting
Missielanden:
Indonesië (1859); Congo (1893); Madagaskar (1954); Denemarken; India; Thailand;Libanon
Gebruikte bronnen:
P. Begheyn, De Jezuïeten in Nijmegen (Nijmegen 1991), p.7; W. Nolet: Katholiek Nederland, Deel I ('s-Gravenhage 1930), p. 177-181; J. Willemsen, “Nederlandse missionarissen en hun missiegebieden” (KDC, Nijmegen 2006), zie ook: https://docplayer.nl/4804632-Nederlandse-missionarissen-hun-missiegebieden.html (03-09-2020); J.P.A. van Vugt: Kloosters op schrift (vijfde bewerkte uitgave, Nijmegen 2015), p. 138; S. Schoorl. “Jezuïeten in de polder. De jezuïtische mythe binnen het Nederlandse politieke debat in de negentiende eeuw” (Doctoraal scriptie Universiteit Leiden 2012), p. 8-10, R. Wols, de Jezuïeten SJ op website Brabants Historisch Informatie Centrum BHIC); https://www.bhic.nl/ontdekken/verhalen/de-jezuieten-sj (31-08-2020); J. Moons s.j., ‘Jezuïeten’ op website Lucepedia: Digitale theologische encyclopedie
https://www.lucepedia.nl/dossieritem/jezuieten/jezuieten
ENK Monasticon nummer:
P013
Gevestigd in:
Toon op kaart Toon op kaart
 
 
 
 
 
Kloosterorganisatie
Kloosterorganisatie: Franciscanessen van Heythuysen
Orde of congregatie:
Franciscanessen van Heythuysen
Alternatieve namen:
Zusters van Boetvaardigheid; Zusters van de Boetvaardigheid en van de Christelijke Liefde van de Derde Orde van de H. Franciscus; Franciscanessen van Heythuysen
Latijnse naam:
Sorores de Poenitentia ac Charitate Christiana Tertii Ordinis Sancti Francisci
Afkorting:
OSF
Stichter, stichteres:
Catharina Daemen
Stichtingsjaar:
1835
Land van oorsprong:
Nederland
Plaats van oorsprong:
Heythuysen
Vestiging Nederland:
1835
Doelstelling:
Onderwijs; wijkverpleging; bejaardenverzorging
Missielanden:
Duitsland (vanaf 1852); België (1856); Indonesië (1870); Brazilië (1874); Verenigde Staten (1874); Tanzania (1959)
Gebruikte bronnen:
KS, 48; PA 2004; NMM; "Vereeniging van Vrouwen..."
ENK Monasticon nummer:
Z061
Gevestigd in:
meer
Toon op kaart Toon op kaart