Zoeken in collecties

Reliëf met de voorstelling van een kerststal: een zegenend Christuskind in kribbe, met daar rondom Jozef, Maria, os en ezel; boven de kribbe twee engelen met op een rol de tekst "Gloria in excelsis Deo". Boven de stal staat een ster. Links en rechts naast de stal staan herders. De achterzijde van het reliëf is vlak en voorzien van twee hangijzers. Het altaarstuk maakte onderdeel uit van de kapel van het klooster van de Redemptoristinnen in Sambeek.

Maakte deel uit van het gebruik dat plaatsvond op 'verloren maandag', de maandag in het octaaf van Driekoningen. De overste zat in het bidkoor met een mandje met briefjes. Op de briefjes stonden de namen van heiligen met een levensbeschrijving en een geestelijk punt als religieuze inspiratie. Iedere zuster mocht zelf een papiertje uit de mand pakken, het mee naar haar plaats in het bidkoor nemen, het openen en in stilte zien welke heilige haar in het komende jaar zou vergezellen. Op het briefje kon ook het kindje Jezus staan. Wie dat briefje trok, was 'de gelukkige'. Na afloop van de plechtigheid gingen alle zusters naar de refter. Daar werden de heiligen kenbaar gemaakt. Het beeldje van het Jezuskind werd naar de cel van de 'gelukkige' zuster gebracht, met een bloemetje en een kaarsje, waar het het hele jaar mocht staan. Als traktatie was er op die dag 'piepzak': koffie met kaneel en suiker en daarbij een dikke speculaas.

Het Jezuskindje is afkomstig uit het Ursulinenklooster 'La Sainte Crèche' te Eijsden van de Ursulinen van de Romeinse Unie. Het werd door de Ursulinen van de Romeinse Unie, waarbij de Ursulinen van Eijsden zich hadden aangesloten, in 1998 geschonken aan de Ursulinen van Bergen bij gelegenheid van hun eeuwfeest. De eerste zes zusters Ursulinen van Bergen waren afkomstig uit het klooster te Eijsden en stichtten in Monnickendam een nieuwe congregatie. Het houten Jezuskindje werd door de zusters in Eijsden om beurten bewaard in de cel van de zusters. In Bergen werd het beeldje in een vitrine in de eetzaal geplaatst, want speciale devotie voor het Jezuskindje kennen de Ursulinen van Bergen niet.

Bestaande uit: kerstkind met wassen gezicht, handen en benen in doeken in kribje; knielende Maria met wassen gezicht, handen en voeten; staande Jozef met wassen gezicht en handen; drie staande koningen, waarvan twee met wassen handen; drie koningsknechten, waarvan twee met wassen handen en één daarvan met wassen gezicht; drie koningskamelen; staande os; staande ezel; staande engel met wassen handen; engel met wassen handen op stok; negen herders in verschillend formaat met allemaal wassen handen, waarvan zeven met wassen voeten, waarvan twee met wassen gezicht; twee rammen; negen schapen; één herdershond; één palmboom; één knielende knikengel op sokkel. Alle figuren staan op een houten blok, op Maria en het kind na. De beelden zijn eind negentiende eeuw in Frankrijk gemaakt en zijn altijd met de zusters mee verhuisd, zoals toen de zusters in 1907 uit Aix-en-Provence moesten vluchten.

Bestaande uit: Kind, kribbe, zittende Maria, geknielde Jozef, os, ezel, geknielde koning, twee staande koningen, kameel met draagstoel, twee schapen, vier herders, een engel en enkele accessoires

De kerstgroep is enkele keren in het Missiehuis van de Missionarissen van het H. Hart te Tilburg tentoongesteld. In de kroniek van Driehuis (archief van de Missionarissen van het H. Hart) is op 25 december 1964 genoteerd: "Kerstmis. In de kapel prijkte 'n zeer moderne kerstgroep van P. Hoekstra". Pater Hoekstra begon in september 1945 zijn opleiding op de Apostolische School te Driehuis. Op 20 september 1951 startte hij aan het noviciaat van de missionarissen. Zijn eeuwige professie legde hij op 21 september 1955 af. Twee jaar later werd hij tot priester gewijd. Van augustus 1959 tot augustus 1964 volgde hij een opleiding aan de Academie voor Beeldende Vorming Tilburg om daarna tekenleraar te worden op de Apostolische School in Driehuis.

Wassen beeldje met kribje, nimbus en stro. De kindjes werden rond 1950 gemaakt door zuster Elisabeth Rats. Ze stonden in de Kersttijd tentoongesteld in het klooster. De communiteit kwam bij de beeldjes samen om kerstliedjes te zingen.

Beeldje van Kindje Jezus in kribbe. Het kindje is met het touw aan het kribje bevestigd. De bijbehorende kist is van binnen voorzien van papieren aankleding.

De maandag na het feest van de H. Familie of de Terugvinding in de tempel, was het "Kindje Jezus zoeken". De priorin had ergens in huis een plaatje van het kind Jezus verstopt. Direct na het gebed 's morgens, ging de hele communiteit op speurtocht. Overal mocht gepraat worden en lawaai was toegestaan bij het zoeken. De gelukkige vindster mocht het wassen kerstkindje drie dagen op haar cel houden. Na afloop kreeg iedere zuster het beeld één dag op haar cel. Het feest van het kindje Jezus zoeken hoort bij de speciale tradities van de Karmel en werd in januari 1968 voor het laatst gedaan.Het beeld is rond 1900 vervaardigd, het vitrinekastje is van latere datum.

De zusters maakten deze wassen beeldjes om inkomsten te verwerven. Met Kerstmis hadden de zusters zelf ook een klein kerstkindje op hun kamer, en stonden ze her en der in het klooster. Bij deze kindjes werden kerstliedjes gezongen.

Bestaande uit: kindje in kribbe, knielende Maria, knielende Jozef, staande os, staande ezel, twee staande koningen, knielende koning, kameel, engel met vleugels en vaandel boven het hoofd met de tekst: "Gloria in excelsis Deo!", twee staande herders, knielende herder, een ram en vijf schaapjes. Bijgevoegd zijn: een stal; een goudkleurige ster; twee matjes groen kunstgras. Alle beelden zijn meerkleurig beschilderd en voorzien van de signatuur van de vervaardiger.

Stalletje met 5 losse boompjes en de beeldjes van Maria, Jozef en het Kindje. Dit is het eerste kerststalletje van de Karmel op IJsland.

Het kindje van Praag is op een gegeven moment (onder zr. Bonaventura?) opgedoken als zijnde een voorspraak bij het verwerven van nieuwe roepingen. Ieder klooster kreeg er één, met het verzoek aan alle zusters voor nieuwe roepingen te bidden. Omdat het stoffen kleding was, werd door een zuster het triplex omhulsel gezaagd. In de wandelgangen werd gezegd: 'Het kindje Jezus van het vogelkooitje'.

Binnen de congregatie van de Franciscanessen van Etten werd op de maandag na de zondag in het octaaf van Driekoningen het kerstkindje onder de zusters verloot. De zuster die het kindje lootte, mocht het kindje het hele jaar in haar cel houden en een passende plaats en verering geven. Rond het bezit van dit kindje ontstonden allerlei interpretaties. Men zou extra 'kruizen' van God krijgen (God beproeft immers degene die Hij lief heeft); men zou dat jaar verplaatst worden naar een andere plaats en communauteit.

Voor het maken van Kerstkindjes van was. Deze mallen zijn meegebracht door zuster Theresia Benedicta (Edith Stein) toen zij in 1938 vanuit Duitsland naar de Karmel van Echt vluchtte.

Dit beeldje werd op 8 september (feest van Maria Geboorte) in processie rond gedragen en in het koor in een wiegje gelegd. Gebruik afkomstig uit Italiaanse Karmels.