Zoeken in collecties

Half lang zwart habijt. Gedragen met riem, paarse stropdas met daarop een speld. Buitenshuis werd hierop een pellerine (schoudermanteltje) en zwarte hoed gedragen. In de kapel werd een witte koormantel over het habijt gedragen en op het hoofd een paarse sluier. Een habijt met plooien aan de voorzijde (1), twee habijten zonder plooien aan de voorzijde, één zonder zakje op de linkerborst (2) en één met zakje op de linkerborst (3). Van de habijten zonder plooien zijn de uiteinden van de mouwen verstelbaar in lengte.

Na ca. 1948 kwam er een scheiding in kleding binnen de congregatie. Door postulanten en oblaten werd het korte zwarte habijt gedragen, met daarop een riem en een paarse stopdas met speld. In de kapel kwam hier overheen een korte zwarte pellerine (schoudermanteltje) en een korte paarse sluier. De pellerine werd door de zusters ook wel 'apejasje' genoemd. Buitenshuis droegen de postulanten en oblaten een zwarte jas met hoed (en later een kapje met paars randje). Door de novicen en (tijdelijk) geprofeste zusters werd het lange zwarte habijt gedragen, met daarop een riem en een zwart sluiertje met een groen randje (het aanwezige exemplaar van de habijt is tot ca. 2000 gedragen (4)). Ook droegen ze een soort gekleurde halsdoek met daarover een geminimaliseerde zwarte capuche (korte gesloten schoudermantel met kap), maar dan zonder kap. Deze is later vervangen door een geminimaliseerde zwarte capuche (eveneens zonder kap) met gekleurde rand om de hals. Buitenshuis droegen de novicen en (tijdelijk) geprofeste zusters het korte zwarte habijt, een sluiertje en een zwarte jas. Vanaf ca. 1965/1970 droegen de zusters van 1 mei tot 1 oktober witte habijten, zowel in huis als in de kapel. Buitenshuis droegen ze hierop een lichte mantel en later korte lichte jasjes. Het witte habijt is door de jaren heen verschillende keren aangepast. Het eerste model was een simpel en recht habijt (7). Dit exemplaar is gelabeld "Marie-Jacques". Een van de witte habijten (9-11) heeft een ingenaaid label met de tekst "Zr. A. van Dijk, Monicahof Huize Witven". Een ander wit habijt (12-14) heeft een label "Nic". De losse capuche met paarse 'doek' heeft een ingenaaid label met "Helena"..

Tot ca. 1957 droegen de zusters Augustinessen van Sint Monica een zwarte hoed met brede rand (1) als zij zich buiten het klooster begaven. Na ca. 1948 droegen de postulanten en oblaten op de hoed een paars randje, de novicen en (tijdelijk) geprofeste zusters een groen randje. Als het buiten regende werd de hoed vervangen door een regenhoedje (2), dat tot ca. 1950 is gebruik. In de kapel droegen de zusters op het hoofd een korte paarse sluier. Op feestdagen werd de heldere paarse sluier (3) vervangen door een donkere magentapaarse (4). Na ca. 1948 (tot ca. 1957) droegen alleen de postulanten en oblaten de paarse sluiers in de kerk.

Wordt sinds 1934 door de zusters over het habijt gedragen tijdens het koorgebed in de kapel. In dit exemplaar is aan de binnenzijde van de nek de naam 'Yvonne' in kruissteek geborduurd.

Gedragen op de dag van de eeuwige professie. Sluier reikt tot aan de grond.

Gedragen door de zusters bij professies, hoogfeesten van het kerkelijk jaar en op Augustijnse feestdagen. Over de sluier werd nog een aparte kap bevestigd (niet aanwezig).

Verschillende soorten stropdassen in twee kleuren paars: helder paars en donker magentapaars. De eerste kleur voor doordeweekse dagen, de tweede voor (religieuze) feestdagen. Van 1934 tot ca. 1948 gedragen door alle zusters, daarna tot ca. 1957 door postulanten en oblaten. Liggende ovalen speld voor op de stropdas (en na 19[??] voor op de capuche) met een afbeelding van O.L. Vrouw van Goede Raad. O.L. Vrouw wordt op een speld (7) omgeven door de cijfers 1 9 3 4. Achterop is de naam "Augustina o.e.s.a." gegraveerd. Vermoedelijk is hij van de eerste Augustines van Sint Monica, zuster Augustina van Reijsen (1908-1990) geweest. Op de andere speld (8) is de afbeelding omgeven door witte onregelmatig gevormde stippen. Deze laatste speld wordt tot op heden [2014] door de zusters gedragen. De riem hoorde bij het zwarte habijt van de Augustinessen van Sint Monica uit de periode 1934- ca. 1948..

De tassen werden door de zusters zelf gemaakt en behoorde bij de uniforme kledinguitrusting. De tas kreeg elke zuster bij haar professie, zowel in het wit als in het zwart, passend bij de witte zomerkleding en de zwarte winterkleding. De tas werd gedragen als de zuster buiten het klooster ging.

Werd over het habijt gedragen. Volgens een label achter in de hals behoorde het schort toe aan zr. Monique Peyresaubes.

Werd over het habijt gedragen.