Zoeken in collecties

Werd tijdens de inkleding, de eerste en de eeuwige geloften gedragen. Postulanten droegen tijdens de inkleding tevens een witte tule sluier onder het kroontje.

Kroontje gedragen bij het afleggen van de tijdelijke geloften. Volgens het 'Ceremoniale der Liefdezusters van den Heiligen Carolus Borromaeus' uit 1935 ontvingen de zusters bij het afleggen van de tijdelijke geloften een scapulier, een witte borstdoek, een halskruis, een zware sluier, een rozenkrans, een ring en een kroontje. Bij het uitreiken van het kroontje sprak de priester het volgende gebed: "Ontvang de kroon der heerlijkheid van den maagdelijken staat, opdat, gelijk u thans door onze handen op aarde de kroon op het hoofd geplaatst wordt, gij eveneens door Christus in den hemel met eer eer en glorie moogt gekroond worden" (vgl. 'Ceremoniale', p. 77). Er zijn twee verschillende bloemenkroontjes. De modernere variant werd eind jaren vijftig van de twintigste eeuw ingevoerd, tegelijk met de verandering van de bij de tijdelijke professie gedragen bruidsjurk.

Rood kroontje dat tot 1966 werd gedragen bij de eeuwige professie. Tot ongeveer 1957 kreeg een overleden zuster het rode kroontje op in de kist. Het ging echter niet mee het graf in. De eeuwige professie vond in principe plaats drie jaar na de tijdelijke professie. In het archief is het "Caeremoniale Professionum" aanwezig met illustraties van Zuster Theresa van der Meys, dat gebruikt werd voor de plechtigheid van de eeuwige professie. Bij de eeuwige professie kreeg de zuster een ring. Als de familie het kon betalen of er was een ring beschikbaar van een overleden familie, dan zorgde de familie voor deze ring of ze gaven het geld ervoor. Ook werd wel eens een rozenkrans door de familie gegeven aan een zuster bij haar professie. Als de familie niet voor een ring kon zorgen, gebeurde dit door de congregatie.

Wit kroontje dat tot 1966 werd gedragen op de dag van inkleding. Twee jaar na de inkleding vond de tijdelijke professie plaats. Na een jaar volgde de hernieuwing van de tijdelijke professie, na een tweede jaar nogmaals een tweede hernieuwing. Na drie jaar volgde dan de eeuwige professie. Bij de inkleding kreeg de zuster haar kloosternaam. Dat gebeurde op voorstel en aanraden van de Eerwaarde Vader, of de zusters mochten kiezen uit een doosje met briefjes met beschikbare namen. Na het kapittel van 1960 en rond de tijd dat de zusters in burgerkleding gingen lopen (november 1967) kozen veel zusters weer voor haar doopnaam, als ze niet zo gelukkig waren met de naam die ze bij de inkleding hadden ontvangen, zoals Hostia, Hostilia, Eucharistica, Signata, Siëna.

Werd door een tijdelijk geprofeste zuster gedragen op de dag van haar eeuwige professie. Het kroontje mocht ze houden en lag overdag op haar hoofdkussen. Het kroontje heeft een lus ter bevestiging op het hoofd.

De kroon werd gedragen bij de inkleding (met een wit bandje), bij de professie (bij de tijdelijke professie met een zwart bandje) en bij de jaarlijkse professievernieuwing.

Bij de inkleding werd de zuster een doornen- en een bloemenkroon voorgehouden. Ze moest dan kiezen voor de doornenkroon. Op de dag van de inkleding werd de doornenkroon de hele dag gedragen.

Het kroontje werd bij het afleggen van de eeuwige geloften eerst gewijd en vervolgens op het hoofd van de geprofeste zuster gezet onder het uitspreken van de woorden: "Ontvang, dierbare Zuster, de kroon, welke uw Bruidegom, de Eéngeboren Zoon van God, u aanbiedt, opdat gij op aarde deelgenoot moogt worden aan zijn Lijden en aan zijn glorie in den hemel". (vgl. 'Ceremoniale der Liefdezusters van den Heiligen Carolus Borromaeus', p. 105). Het doornenkroontje werd door de geprofeste zuster in haar cel bewaard, veelal rond het kruisbeeld, als een herinnering aan en bemoediging in haar gekozen weg. Volgens het 'Ceremoniale' 1935 ontvingen de zusters bij het afleggen van de tijdelijke geloften een scapulier, een witte borstdoek, een halskruis, een zware sluier, een rozenkrans, een ring en een kroontje.

De krans werd tijdens de plechtigheid van een gouden kloosterjubile op het hoofd van de jubilaresse gezet onder het uitspreken van de woorden: "Krone U de Heer na de voltooiing van de tegenwoordige loopbaan, niet met een vergankelijke, maar met de onbedorven kroon van den hemelschen kampprijs" (vgl. 'Ceremoniale der Liefdezusters van den Heiligen Carolus Borromaeus', p. 138).

Werd door de zusters gedragen bij hun gouden professiefeest.

Kroontje gemaakt van gouden rozetjes dat de jubilaris ontving tijdens de viering op haar gouden professiefeest samen met een gouden kruk. Na de eucharistieviering werd het gouden kroontje met een paar spelden op de kap van de feesteling vastgestoken.

Het kroontje werd gedragen over de bruidssluier bij de bruidskleding. Na de inkleding werd het op de kap/sluier gespeld.

Werd door de novicen gedragen als zij hun tijdelijke geloften aflegden. Het kroontje werd na de plechtigheid teruggegeven. Dezelfde avond vonden de tijdelijk geprofeste zusters het kroontje terug op hun bed, ze mochten het echter niet houden. Wel kregen ze die dag een 'pittenrozenkrans', een rozenkrans gemaakt van vruchtenpitten.

Werd gedragen door de postulanten bij hun inkleding. De postulanten gingen gekleed in een bruidsjapon en een sluier, met daarop het kroontje, de kapel binnen. Tijdens de plechtigheid werden de postulanten ontdaan van deze kleding door hun medezusters, die daarbij gebeden uitspraken. Over het witte onderkleed werd vervolgens het habijt, het kleine scapulier en een schortje aangetrokken. Rond de taille werd een linnen band bevestigd met daaraan de rozenkrans. Het kroontje werd op het hoofd vastgezet met behulp van spelden door de vier zwarte lussen die aan het kroontje bevestigd zijn.

Bloemenkransje (1) dat een zuster van de congregatie der Kleine Zusters van de H. Joseph als bruidskroon droeg op de dag van de Eerste Professie. Doornenkroon (2) die een zuster droeg op de dag van haar Eeuwige Professie als teken van het aanvaarden van een offerleven door haar toewijding aan God. De kroon werd op het einde van de dag weer teruggegeven aan de overste. Zilveren kroontje (3) en gouden kroontje (4) die door de zusters gedragen werden op respectievelijk de dag van hun zilveren professiefeest en gouden professiefeest.

De kroontjes werden op de kap gespeld.

Het kroontje is gemaakt van gouden of zilveren bloemen/bladeren. De jubilaris ontving tijdens de viering op haar professiefeest. Na de eucharistieviering werd het kroontje met een paar spelden op de kap van de feesteling vastgestoken.

Het kroontje met witte roosjes werd gedragen bij de eerste professie.

Met bloemen versierde kransen. Aan iedere krans zijn twee stukjes stof bevestigd ter bevestiging van de krans op het hoofd. Na het uitspreken van de eeuwige geloften kreeg de betreffende zuster een bloemenkrans op haar kap en sluier gespeld, die de rest van de dag gedragen werd.

Werd door de zusters gedragen bij hun zilveren professiefeest.